داريون نما

وقتی خبرنگار باشی… تقدیم به خبرنگاران داریون نما

محمد امین زارع|

zare

وقتی خبرنگار باشی، نمیتونی شب بری خونه و راحت چند ساعتی استراحت کنی. چرا که یک خبرنگار هیچ وقت نمی تونه کارش رو از زندگی اش جدا کنه.

وقتی خبرنگار باشی، نمی توانی نسبت به انتشار خبر و به روز کردن سایت خبری ات بی تفاوت باشی حتی اگه شب از نیمه هم گذشته باشه.
وقتی خبرنگار باشی نمی تونی به راحتی کانال تلویزیون رو عوض کنی که اخبار شبانگاهی رو نبینی شاید با شنیدن خبرهای بد حالت گرفته بشه. یک خبرنگار همیشه دغدغه خبر رو داره حتی خبرهای خیلی بد.
وقتی خبرنگار باشی دلت این قدر بزرگه اندازه یک دریا. نیش و کنایه دشمنان و کم محبتی و گرفتاری دوستان توی وظیفه خبرنگاری ات خللی ایجاد نمی کنه.
وقتی خبرنگار باشی چشمت همیشه بیداره و گوشات همیشه شنوا. باید ببینی و بشنوی، بنویسی و بگی تا همه از خوبی ها خبردار بشن و از بدی ها مطلع.
چه قدر خوبه که ما هم چند تا دوست خبرنگار داریم. همیشه سالم، شاد و پر کار باشید.

1 دیدگاه

  1. سلام محمد امین جان …

    قبول ! وقتی خبرنگار باشی، خون دل می خوری… ولی … ولی … ولی عشق می کنی. حرفه ی خبرنگاری پیش از این که یه شغل باشه عشقه… عشق… عشق … و بازم عشق…

    ممنون از مطلب زیبا و حس قشنگتون.

    باقی بقایتان …

پاسخ دادن به جلیل زارع لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا