اخبارفرهنگ مردم داریونهمه

فرهنگ مردم داریون / قسمت هفتاد و یکم: ادامه نمونه دوبیتی های مردم داریون

به کوشش: جلیل زارع

قسمت هفتاد و یکم فرهنگ مردم داریون را بخوانید.

چرا امرو و فردا می کنی تو
چرا خون دلم جا می کنی تو

زدی بر خرمن عمر مو هم تَش
که رفتی دور تماشا می کنی تو1
****
دلم اَ بچگی هیچوقت نشد شاد
اَ بَسکه (ازبس که) مادرم شیر غمم داد

چه شیری بید که شیر حسرتم داد
بزرگم کرد به دست ناکسم داد
***
دلم می سوزه و سینه م کبابه
دو دسّم زیر شاطیر (ساطور) قصابه

بری (بروی) قصاب که نون گیرت نیایه
دو دسّم زیر شاطیرت در آیه
***
نمی تونم کنم مهمونی ول
کبابی در کنم اَ گوشه ی دل

کباب بی نمک طومی (طعمی) نداره
به قربون لو (لب) خوش طومت ای ول
***
الف بیدم به عشقت دال گشتم
شکر بیدم چو زهر مار گشتم
گلی بیدم میون تازه گلها
میون دوس و دشمن خار گشتم
***
سر کوه بلند نی می زنم مو
شتر گم کردم و پی می زنم مو

شتر گم کرده ام بار قماشی
گلی گم کرده ام شالّا تو باشی
***
مو از بهره ی پدر دارم جدایی
گرفتم با غریبون آشنایی

غریبی حالت خوبی نداره
اول مهر و بعدا بی وفایی
***
سر کوه بلند تختم طلا بی (بود)
خودم ابریشم و بختم سیاه بی

شُوی که طالع و بختم نوشتن
کلید بخت مو دست گدا بی
***
سر کوه بلند دیگی به باره
برنج قُل می خوره دل بی قراره

برنج قل می خوره با شیر میشون
طمع از مو بریده قوم و خویشون
***
بیو باد و ببر پیش ول مو
به هُمباری2 بگو راز دل مو

به همباری بگو غیظش نگیره
مرخص کن بیا جون دل مو
***
الهی شو بشه اَفتو بره کوه
کاکای بالا بلند از در بیاد تو

قطارش واکنم پهلوش بیشینم
مثال دسّه ی گل می دهد بو
***
به دور هنگ می گرده ول مو
زمین داغه که می سوزه دل مو

سلام مو به سرهنگش رسونین
مرخص شه بیا جون دل مو
***
به دور هنگ می گردم چو بلبل
به توی هنگ دارم خرمن گل

دو تا سرهنگ در این هنگو شریکن
نمی ذارن بچینم غنچه گل
***
برار مادریم اومد خوش اومد
کمربند زریم اومد خوش اومد

در این یکتا بهار و موسم گل
به اذن دیدنیم اومد خوش اومد
***
سر سینه ی صنم میخک بکارم
بشم برزیگرو آبش بدارم

بشم برزیگر و تا موسم گل
بچینم هر گلی که وایه دارم
***
وِلُم قلیون به دست چپ گرفته
نی قلیون به زیر لب گرفته

نی قلیون بگردون مرحمت کن
تموم جسم و جونم تب گرفته
***
قد و بالات اَ دور دیدم بسم نی
به جایی رفته ای که دسترسم نی

به جایی رفته ای قصر بلندی
سخن دارم مجال گفتنم نی
***
خودم سوزه (سبزه) که یارم سوزه دارم
میون سوزه ها افتیده کارم

تموم سوزه ها پامال کردم
ندیدم سوزه ای مانند یارم
***
بیار کارد و بده زودی به دسّم
بِبرُّم ای دل غصه پرسُّم (پرستم)

ببرم ای دل و بی دل بگردم
که آخر دل می ده کاری به دسُّم

• پانوشت
1- یادآور این بیت صائب: «برق را در خرمن مردم تماشا کرده است / آن که پندارد که حال مردم دنیا خوش است.»
2- به آهستگی
• برگرفته از کتاب “فرهنگ مردم داریون”، نگارش و پژوهش: جلال بذرافکن
• ادامه دارد … (قسمت بعد: ادامه نمونه دوبیتی های مردم داریون)

امتیاز کاربران: اولین نفری باشید که امتیاز می دهد!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا