ديدگاه

چرا هنر تئاتر در داریون فراموش شده است؟

یوسف بذرافکن|

 تئاتر از کلمه یونانی ” تئاترون ” به معنی تماشاخانه یا محل تماشا گرفته شده است و شامل انواع مختلفی چون ” نمایش زنده با بازیگر، نمایش‌های عروسکی، پانتومیم، تئاتر تلویزیونی، اپرا، باله، نمایش‌های موزیکال، نمایش رادیویی، نمایش‌های آئینی (به شرط داشتن ساختار روایی) و شکل‌های خاصی از نمایش‌های سنتی ملل و اقوام (برای نمونه: نقالی، پرده‌خوانی، نمایشنامه‌خوانی، تخت حوضی، تعزیه در ایران) و نمونه‌های متعدد دیگری است.


هنر تئاتر می تواند تاثیر به سزایی درانتقال مفاهیم و باور های فرهنگی و هنجارهای اجتماعی ، دینی و اخلاقی داشته باشد. سینما به عنوان هنر هفتم فرزند تاتر است . سینما رشد و بالندگی خود را به ویژه در ایران مدیون هنر والای تاتر است .نمایش از دیر باز در بین ایرانیان از جایگاه ویژه ای برخودار بوده است و به صورت های مختلف جلوه گر بوده است . تعزیه بعنوان یکی از نمودهای نمایش مذهبی از زمان های گذشته از طرفداران بسیار برخودار بوده است و در انتقال و ترویج مفاهیم و باور های مذهبی نقش موثری داشته است .هنر تاتر را می توان از ابعاد مختلف بررسی کرد ،از هنر تاتر می توان برای آموزش آموزه های تربیتی ، اخلاقی و اسلامی استفاده های فراوان کرد. اما آنچه در این مطلب می خواهیم بپردازیم این است که متاسفانه این هنر جذاب و کار آمد در منطقه داریون چندان مجال و فرصت بروز و ظهور نیافته است .

در منطقه داریون که می توان آن را سرزمین بکر استعدادهای مختلف دانست به دلایل متعدد و از جمله کمبود امکانات و افراد دلسوز بسیار ی از استعدادها هیچ مجالی برای رشد و شکوفایی پیدا نکرده اند ! در زمینه ی هنر تاتر هم استعدادهای فراوانی وجود دارد .اما کدام مرکز فرهنگی و یا هنری در منطقه داریون به شناسایی ،جذب و پرورش هنرمندان پرداخته است ؟اصولا کدام مرکز فرهنگی یا هنری در منطقه داریون وجود دارد که از امکانات ،بودجه و مربی کا ر آمد و دلسوز برخودار است ؟

در سالهای اول پیروزی انقلاب اسلامی ما شاهد جلوه های بسیار جذاب از هنر نمایش در مدارس بودیم که آن هم بهاری بود و بگذشت !خیلی خوب به یاد دارم که گروهی از جوانان داریونی در اوایل انقلاب در مدرسه راهنمایی بوعلی نمایش جالب «سربداران » را به روی صحنه آوردند در این نمایش که به مناسبت سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی برگذار شد افرادی همچون زنده یاد مرحوم قاسم کاشفی ، حسین رضا زاده ، سلمان جهانی ، قاسم پیر زاده ، جمال درویشی و دیگران به هنر نمایی پرداختند و در یک سال دیگر هم یکی از مربیان پرورشی در سالن مدرسه هاتف اصفهانی نمایش بسیار جالبی را در مورد جنگ و شهادت بر روی صحنه برد و یا زنده یاد مرحومه فاطمه مرادپور گروه نمایشی از خواهران را برای اجرای نمایش در همان سالن بر روی صحنه برد .ولی در سال های اخیر هیچ نمایش جدی و هنری که توسط مربیان توانا کارگردانی شده باشد بر روی صحنه نرفته است و هنر نمایش به فراموشی سپرده شده است !

5 دیدگاه

    1. شوخی با سروش خان گل گلا :

      سروش جان اول سلام -یادت باشه علیک بگی! -….

      ای بابا !!! تو هنوز عادت نکردی با این سانسور ؟!

      تو که با سانسور به اندازه ی هزار و یک شب کامنت داری – میدونم پارسی رو باید پاس دارم ! دیدگاه نه کامنت ! – اگه سانسور شامل حالت نشه چی میشه ؟!

      میدونم هر کاری کنم و هر چی بگم نمیشه ناراحتت کرد و خنده از لبات گرفت، ولی اگه خودم رطب خورده نبودم و کامنت باز – ببخشید ! دیدگاه باز _ نبودم یه چیزی بهت می گفتم که ناراحت ب…. بازم نشی !

      چی گفتم ؟ خودم که نفهمیدم ولی سروش با هوشه حتما میفهمه ! مگه نه ؟

  1. ده نشد دیگه سایت عزیز, سایت خوب, سایت تحلیلی خبری… نشد دیگه.. این خیلی خیلی بده واقعا نظر من اینقدر مشکل داشت!!! من سعی کردم خیلی خیلی آروم و یواش بگم تا گربه شاخم نزنه اما مثه اینکه شاخ گربه خییییییلی حساسه کوچکترین حرکتو حس میکنه!!! اما یه پیشنهاد عزیز دل برادر یا موضوعی را مطرح نکنین یا اگه مطرح میشه بزارین مردم نظرشونو بگن.. حالا فهمیدم چرا نظرات این قسمت خیلی کمه.. احتمالا همشون مشکل داشتن!!!!!!!!!! امیدوارم این یکی دیگه نمایش داده بشه…

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا