دفترچه خاطرات

به یاد مرحوم قاسم کاشفی/مردی که زندگی اش برای مردم بود…

هیچ چیز بالاتر از این نیست که انسانی به دست خود، با اراده خود جان و هستی خود را فدای یک آرمان بزرگ و الهی کند.

امروز بیست و هفتمین سالگرد درگذشت معلم دلسوز و فداکار منطقه داریون  زنده یاد قاسم کاشفی است.

روحش شاد و یادش جاودانه باد…

برای شادی روحش صلوات…

kashefi

 

4 دیدگاه

  1. … دلم برایش تنگ شده است. بیست سال دوستی، کم نیست. کم نیست برای پیوسته در یاد ماندن و هرگز فراموش نشدن.

    یادش به خیر … همکلاس بودیم.دوست بودیم.مثل دو برادر.دوستی قاسم و من از بهار سال 1347 شروع شد. صبح روز جمعه 9 فروردین سال 1347. زمانی که هر دو کلاس چهارم ابتدایی بودیم. در دبستان حقیقت جو. و تا ۱9 ماه مبارک رمضان سال ۱۳۶۷ ادامه یافت. عصر جمعه 16 اردیبهشت سال 1367. آن روز با موتور سیکلت عازم تربر بود. می رفت تا مستمری محرومین تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی(ره) را به روستاهای تربر برساند که در همین جاده شیراز داریون، موتور سیکلتش از جاده خارج شد و در روز ضربت خوردن مولایش، با زبان روزه، قبل از افطار، لب تشنه به ندای حق پاسخ گفت و پر کشید و رفت که انا لله و انا الیه راجعون. به گمانم تنها نبود. خدارحم گل آور هم با او بود. شهید به ظاهرگمنام و در باطن نام آور، خدارحم گل آور.

    از قاسم، خاطرات زیادی دارم. بعضی از آن ها هنوز هم در دفتر خاطراتم ثبت است. یکی از این خاطرات در همین داریون نما منتشر شده است: پست ” برگی از دفتر خاطراتم: 16/11/92 – 17:39″ . این معلم عاشق، اولین خبرنگار داریون هم بود: پست ” یادی از مرحوم قاسم کاشفی اولین خبرنگار داریون: 14/11/91 – 5:51 ق.ظ “.

    یادشان گرامی باد …

  2. خوش اخلاق، خنده رو و مهربان. سه ویژگی کلیدی مرحوم کاشفی بود. دانش آموز سال اول دبستان در مدرسه هجرت بودم. یک روز به مدرسه ما آمد. چند نفری از بچه ها را که در مسابقات قرآن برگزیده شده بودند به حیاط مدرسه فراخواند و برایمان گفت که فردا قرار است در ناحیه چهار آموزش و پرورش با یادمان مسابقات، عکس یادگاری بگیریم. صبح اول وقت لباس های نو را پوشیدیم. جلوی درب مدرسه هجرت منتظرش شدیم. فکر کنم شش یا هفت نفری بودیم. همگی را سوار بر ماشین شخصی خود کرده و به سمت ناحیه راه افتاد. مسابقات قرآن آن سال یادواره احرامیان خونین بود. یکی یکی بر روی جایگاه قرار گرفته و با یادمان عکس گرفتیم. چند روز بعد عکس ها را قاب شده برای مان آورد. آن روز با حضور کاشفی عزیز یکی از بهترین خاطرات دوره دانش آموزی من رقم خورد. وقتی که تنها چند روز پس از روز معلم سال شصت و هفت خبر پروازش به دیار باقی را شنیدیم. غمی سنگین وجود کودکانه مان را فرا گرفت. (شاید برای من اولین تجربه از دست دادن یکی از عزیزان بود)

    روحش شاد. یادش همیشه گرامی باد.

  3. سلام روح ایشان و معلمان عزیزی که به رحمت الهی پیوسته ای از جمله مرحوم هرمز نجمی ٰشیخ غلامرضا درویشی ٰخانم فاطمه مراد پور شاد . مرحوم قاسم کاشفی با دعوت به کار بیش از سی معلم داریونی در دوران مسئولیت خود در نمایندگی خدمت بزرگی را به داریون و معلمان نمودند و بسیاری از معلمین بومی حاضر داریون در دوران ایشان بعنوان معلم انتخاب شدند

پاسخ دادن به یوسف بذرافکن لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا