ديدگاه

حرفی از سر درد با خبرنگارن منطقه داریون و داریون نما…

جلیل زارع|

… خیلی دلم می خواهد با خبرنگاران داریون نما خوش و بشی داشته باشم ولی نمی دانم از کجا شروع کنم و چه بگویم؟ حرف زدن از حرفه ای که شناخت درستی هم از آن ندارم برایم کمی دشوار است. ولی خب، این دلیل نمی شود که نتوانم با دوستان خبرنگار خودم در داریون نما گپ و گفت خودمانی داشته باشم.

من یک معلم هستم و به معلم بودن خودم هم افتخار می کنم. از نظر من معلمی پیش از آن که یک شغل باشد، عشق است. من فکر می کنم خبرنگاری هم همین طور است. این حرفه ی خبرنگاری به عنوان یک شغل نیست که خبرنگار را در جای جای شهر و خارج از شهر، در خیابان ها و کوچه و پس کوچه ها به دنبال خبر می کشاند و گاه حتا مرز هم نمی شناسد و او را روانه سرزمین های دور دست می کند.

همه ی خبر ها هم که در صلح و آرامش و محل امن و امان به دست نمی آید. گاهی باید خطر کرد و خبر را از زیر رگبار گلوله و خمپاره و بمب و آتش و خون بیرون کشید. در اغلب مواقع، کوه سخت و سنگین خبر را عشق بیستون می کند نه حرفه و شغل.

هر جا حرفی، دردی، اتفاق و رخدادی، تنشی، چالشی، بحرانی و در یک کلام هشدار و تلنگری هست، خبرنگاری هم هست و این جز با عشق، معنا و تعبیر و تفسیر نمی شود.

دغدغه ی شهر، در قلم خبرنگار جان می گیرد بدان امید که گره ی کوری باز شود، مرهمی التیام بخش درد و زخمی باشد، خفته ای بیدار شود و بارقه ای از امید، پایان بخش شب سیاه یاس و نا امیدی گردد.

و این ها همه یک طرف، دقت، صحت و سرعت خبر هم یک طرف. وقتی لحظه لحظه ی خبر، با التهاب و سرعت اوج می گیرد، گاه یک خطا و اشتباه می تواند چنان دردسر ساز شود که شعله های سرکش و بی امانش به این سادگی ها خاموشی نمی گیرد ! و این حرفه ی خبرنگاری را تا مرز عشق و ایثار اوج می دهد.

هر چند نه سر رشته ای در این کار دارم و شناخت قابل توجهی، ولی این را می دانم که جز عشق، نمی تواند خبرنگاری را به ولولای خبر بکشاند.

اما ضمن تبریک و تهنیت روز خبرنگار به خبرنگاران منطقه ی داریون و داریون نما، یک گله و شکایت هم از این عزیزان دارم که نمی دانم پیش چه کسی ببرم!؟ اصلا نمی دانم صدایم به گوششان می رسد و اگر هم می رسد آن قدر رسا و گیراست که بر خواب سنگینشان تلنگری باشد به بلندای هوشیاری و بیداری و احساس مسئولیت بیش تر در قبال حرفه ای که پیش از آن که یک شغل باشد، عشق است و عشق است و باز هم عشق !؟

و من همه ی گلایه و شکوایه هایم را در یک کلام خلاصه می کنم :
« خبرنگاران عزیزی که وقت و فرصت زیادی برای خبرنگارشدنتان صرف شده است، در ولولای این همه حرف و درد و اتفاق و رخداد و تنش و چالش و بحران، نقش شما کجاست!؟ کجایید تا هشدار و تلنگری باشید بر دیدگانی که اگر امروز، ابر پلک های خفته و فرو افتاده را کنار نزنند و آفتابی نشوند، شاید فردا برای هشیاری و بیداری خیلی دیر باشد؛ آن هم در منطقه ی فراموش شده ای به نام داریون که چوب خطش پر شده است و فریاد رسی نیست که نیست !

5 دیدگاه

  1. با سلام و تشکر از آقای زارع . متاسفانه سال گذشته مراسم سال روز تاسیس داریون نما برگزار نشد ای کاش امسال برگزار شود یکی از مواردی که جای خالی آن احساس می شود این است که خبر نگاران داریون نما در طول سال هیچگونه جلسه و برنامه و ارتباط چهره به چهره جهت هم اندیشی و نقد و بررسی راه کارها ندارند و تنها ارتاط آنها از طریق فضای مجازی است درر حالی که جلسات هم اندیشی بسیار راه گشا است

  2. سلام خدمت همشهریان گرامی
    خیلی وقت است نشد تا سری به سایت بزنم
    اما هرقت مجالی هست یادی از داریون وداریون نما میکنم والحق مثل همیشه جناب آقای جلیل زارع فعال ترین هستند به ایشان و آقای بذرافکن تبریک میگم
    قرار بود یه وقتی فرصتی پیدا کنم خدمت آقای زارع برسم که متاسفانه تا کنون سعادت یار نبود
    روز خبرنگار را به همه خبرنگاران وبویژه خبرنگاران سایت داریون نما
    آقای بذرافکن ،مختاری ، جلیل زارع،قربانی وهمه دوستان تبریک وتهنیت عرض میکنم
    امیدوارم همچنان در عرصه خبر وخبررسانی واندیشیدن ونوشتن فعال وبادوام باشند
    به امید دیدار دوستان در دیار کهن داریون

  3. خبرنگاران به راستی تجسم امانت،مسئولیت،تعهد،دلسوزی و وظیفه اند. خبرنگاران وجدان بیدار جهان و تصویرگر زمان خویش هستند زیرا همواره در عمق جامعه زندگی می کنند و سلامت فرهنگی و فکری هر جامعه ای مرهون تلاش های شبانه روزی آنهاست.این جانب روز خبر نگار را به همه خبر نگاران به ویژه دوستان خوب فعال در داریون نما تبریک می گویم .

  4. با سلام و عرض خسته نباشید
    ضمن تبریک به مناسبت دهه کرامت و میلاد هشتمین اختر تابناک امامت و ولایت ثامن الحجج امام رضا (ع) به تمامی شیعیان و داریون نمایی های عزیز
    آقای زارع استاد گرامی صحبت شما درست، بخدا قسم ما هم دغدغه منطقه، شهر و روستا یمان را داریم ولی چه کنیم مشکلات روزمره شخصی(نبود کار و شغل و …) حتی اجازه نمیده یه سرکی تو فضای مجازی بکشیم چه رسد به اینکه دنبال جمع آوری خبر و ویرایش ان و ارسال ان باشیم.البته گاهی هم که در حد چند دقیقه دستمان به اینترنت و فضای مجازی هم می رسه و با عجله چندتا عکس (مراسم نیمه شعبان) برای سایت ارسال می کنیم ولی می بینیم که در سایت درج نمیشه.البته شاید عکسا درست ارسال نشده باشه و شایدم دیر فرستاده باشم

  5. 17 مرداد، روز خبرنگار، مبارک باد…

    در هفدهم مرداد ماه سال 1377، محمود صارمی خبرنگار خبرگزاریِ جمهوری اسلامی، به همراه هشت نفر از اعضای کنسولگری ایران در مزار شریف افغانستان به دست گروهک تروریستی طالبان به شهادت رسید. روحشان شاد و یادشان گرامی باد.

    به همین مناسبت، شورای فرهنگ عمومی، هفدهم مرداد ماه هر سال را به عنوان «روز خبرنگار» نام گذاری کرد.

    این روز ارزشمند اجتماعی، بر همه ی خبرنگاران، روزنامه نگاران و نویسندگان گرامی باد.

    … و اما به نمایندگی از خانواده ی داریون نمایی ها، عرض سلام و ادب و احترام، تبریک و تهنیت، و تشکر ویژه دارم از همه خبرنگاران داریون نما

    عزیزان، روزتان مبارک باد …

پاسخ دادن به ناصر شرفی لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا