درخت کاری به یاد معلمان داریونی

افرین به معلم عزیز اقای بذرافکن پیروز باشید

… نادرها رفتند، که اگر نمی رفتند، باید میرزا کوچک خان را از تاریخ حذف می کردیم. موسی رضاها رفتند، که اگر نمی رفتند، باید بر درگاه نواب صفوی، ندبه ی توبه سر می دادیم و اندرزهای اندزگوها را پنهان می کردیم. حسین ها رفتند، که اگر نمی رفتند، با شرمندگی در برابر جهان آرا باید خرمشهر را محمره تلفظ می کردیم و با خجالت در برابر چمران، سوسنگرد را خافجیه می خواندیم. کوروش ها رفتند، که اگر نمی رفتند باید با سرافکندگی در برابر ملت، خوزستان را عربستان می نامیدیم…
… حالا من مانده ام و تو خواهرم… من مانده ام و تو برادرم… ما که نخوت و غرور، پرده بر دیدگانمان آویخته است…. بیدار باشیم برادرم… به هوش باشیم خواهرم… قسم به آن پیشگامان ره عشق و ایستادگان بر ستیغ سترگ ایمان… قسم به آنان که قدم زدند و خورشیدها پراکندند، خوش به ناز رفتند و در نقاط خلوت هستی، کهکشان ها کاشتند،بی آن که غرور مظلومیت خاکی دستانشان را بیالاید… اگر این حجاب ویرانگر نخوت و غرور را از برابر دیدگانمان کنار نزنیم… اگر هسته های مطالعاتی تشکیل ندهیم و مقوله تهاجم فرهنگی را جدی نگیریم… اگر زبان دشمنان را نیاموزیم و بر فهم فلسفی خصم تصلط نیابیم… فردا کار به جایی می رسد که افسوس امروز را می خوریم، همان طور که امروز افسوس دیروز را…

سلام به مدیران محترم مدارس دخترانه هم پیشنهاد می کنم از معلمان درگذشته مان یاد کنند ، من فقط مرحوم خانم مرادپور را می شناختم که در سانحه رانندگی جان باختند، ایشان معلم نمونه اخلاق و ایمان بودند، نثار روح ایشان فاتحه و صلوات