ديدگاه

عزاداری برای عزاداری یا عزاداری برای یاری رساندن امام حسین(ع)!؟

 به کوشش:جلیل زارع|

“حضرت امام حسین (ع، مظهر صدق، عدل، پاکی، ایثار، شجاعت و عبودیت خداست، عاشورای حسینی، تجسم عشق و اخلاص و فنا در راه خدا و جهاد در راه خدمت خداست. عاشورا، بهترین روش برای برافراشتن کلمه توحید، حقیقت و راستی و سعادت است. حسین (ع)، پاره تن رسول خدا(ص) و نور چشم ایشان بود. پس تا هنگامی که محبت اهل بیت در دل مؤمنان باشد، هرگز سوگواری ها کهنه نخواهد شد و اندوه براین مصیبت عظما تا ابد، جاودان باقی خواهد ماند.”(۱)

پس در اهمیت و ارزش والای عزاداری برای سالار شهیدان حسین بن علی(ع) و یاران با وفایش و سایر اهل بیت عصمت و طهارت، جای هیچ شک و تردیدی نیست و قطعا عملی است بسیار پسندیده و البته لازم و ضروری؛ تا جایی که به جرات می توان ادعا کرد زنده نگاه داشتن خاطره ی عاشورا است که اسلام ناب محمدی را بیمه می کند.

ولی عزاداری و به سوگ نشستن در ایام محرم و صفر، در کنار شکل ظاهری آن، باطنی نیز دارد که هر چند شکل ظاهری آن باید حفظ شود، ولی اگر به باطن آن توجه نشود، چه بسا به مرور، ظاهر را نیز تغییر می دهد و به راهی می کشاند که دیگر نه تنها در جهت اهداف امام حسین (ع) نخواهد بود که در مقابل آن نیز قرار خواهد گرفت.

“وقتی هدف عزاداری گم شود، محتوا و به تبع آن شکل عزاداری هم تغییر می کند. عزاداری چشم گیرتر اما بی محتواتر می شود. عَلَم ها و پرچم ها، طبل ها و سنج ها، شورها و بر سر و سینه زدن و گاه حتی تیغ زدن ها و قمه زدن ها زیاد می شود، قلاده به گردن میآویزند، در کربلا و به سمت حرم سینه خیز می روند، و ده ها نوع عمل دیگر .‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎

عزاداری وقتی خودش هدف شود، دیگر چیزی گفته نمی شود که دانسته شود، بلکه گفته می شود که گریانده شود ! دیگر آنچه گفته می شود انسان ها را به فکر فرو نمی برد، بلکه احساسات را برمی انگیزاند ! دیگر نمی گویند چرا امام حسین (ع) کشته شد، بلکه می گویند چگونه کشته شد ! دیگر صحبتی از امام(ع) قبل و بعد از تاسوعا و عاشورا نیست ! ‎‎‎‎‎‎‎‎

در عزاداری برای عزاداری، چون آخر خط ، خود عزاداری است، تنوع ظاهری به اوج خود می رسد، چرا که آخر خط همین جاست و هر کاری که می شود باید انجام داد. این نوع عزاداری، چون مرحله ی بعدی ندارد و کاری نیست که بعداً بشود انجام داد، همه ی تلاش ها و فکرها برای تنوع بخشیدن به آن صورت می گیرد . ‎‎‎‎‎

اما در عزاداری برای یاری کردن امام حسین (ع)، شکل عزاداری بسیار ساده، متین و آرام است. فرد شاید یک ساعتی بیش تر در مجلس روضه ننشیند، اما می داند که اگر بخواهد حسینی باشد خیلی کارها باید بکند. او چون جهان شناس و زمان شناس است با نگاهی به اینترنت و ماهواره ها و رسانه ها و وضعیت فکری مردم جهان امروز، در فکر این است که : ‎‎‎‎‎

۱-اگر امام حسین (ع) در دنیای امروز ما بود به چه مسائل و کارهایی می پرداخت؟

۲-چگونه می شود اندیشه های امام حسین (ع) را در جهان امروز پیاده کرد ؟ ‎‎

پاسخ دادن به این پرسش ها، تنهااز دل ساعت ها به سر و سینه زدن و زنجیر زدن و خدای ناکرده، قمه زدن، به هیچ وجه بیرون نمی آید، بلکه ماه ها مطالعه و تحقیق و پی گیری و تلاش و جهاد لازم است . ‎‎‎‎‎

در عزاداری برای عزاداری، زمان عزاداری فقط ده روز اول محرم است و ده روز آخر صفر، اما در عزاداری برای یاری کردن امام حسین (ع)، افزون بر این روزها که روزهای اوج عزاداری است، سایر روزهای سال نیز، جزو ایام عزاداری است. چرا که آن قدر کار به زمین گذاشته شده هست و آن قدر تلاش و پی گیری برای تحقق اهداف امام حسین (ع)، لازم است که همه ی اوقات سال را پر خواهدکرد . “(۲)

در تهیه این متن، از منابع زیر نیز استفاده شده است:
۱-maarefquran.org
2-tebyan.net

6 دیدگاه

  1. نماد: صبر مادران و خانواده شهدا

    سلام، سنگ صبور قیام عاشورا ! ای اسطوره صبر!

    سلام، ای کوه بردباری ! کوهها ـ کوههای صبور ـ چون گدایانی خیزان به امید اندکی از این همه شکیبایی، بیتاب شده اند. دریاها پیش پای اقیانوس صبرت حقیرند.

    سلام، ای که نامت اسم اعظم صبراست! صبر هم شرمنده ی توست که نمی تواند عظمت کارت را بیان کند.

    سلام، ای مادر مصیبت ها، ای زینب کبری!

    رنج هایی که هر کدامشان را توان بر انداختن جبال است، به تو خیره شده اند. دنبال روزنه ای می گردند تا چون آواری تلخ، بر سرت بریزند.

    از خردسالی تا پیری رنج علی علیه السلام در محراب، رنج فاطمه علیهاالسلام در زاویه های پنهان شب. اندوه حسن و حسین علیهم السلام؛ اما شانه هایت طاقت را بی طاقت کرده است.

    حتّی داغ فرزندانت را نِگَریستی و نگریستی، که مبادا احساس خویش را به وظیفه الهی ترجیح داده باشی!

    و این درحالی است که «جز زیبایی چیزی ندیدی».

    درود بر تو و لحظه هایی که تو در امتحان الهی قبول شدی!

    درود بر کربلا، درود بر شهادت و درود بر تو که آموختی به مادران شهید، چگونگی صبر و شکیبایی را.

    آموختی به خوانواده های شهید، چگونگی استقامت و بردباری را.

    اگر آن چراغ صبر و شکیبایی ات روشن گر ره نبود، امروز پدران و مادران و همسران شهید ، چگونه می دانستند ایستادن را . نشکستن و خم به ابرو نیاوردن را. جوان، تکه تکه دیدن و تفسیری جز «ما رأیت الا الجمیل» نداشتن را …

    منبع: 1001talangor.blogfa.com

  2. موضوع: دلم گرفته حسین جان ! میخوام باهات درد دل کنم !

    السلام عليک يا اباعبدالله و علي الارواح التي حلت بفنائک.

    دلم گرفته حسین جان ! میخوام باهات درد دل کنم ! یه کمی هم ازت گله دارم عزیز ! چرا اون حس و حالی رو که تو عالم بچگی و حتی نوجوونی و جوونی، تو ایام محرم، بهم میدادی ازم دریغ کردی !؟

    یه بنده خدایی می گفت: “آدم وقتی که پیر میشه، خوبی هاشم حقیر میشه!” این طوری هاست عزیز !؟ پیرم کردی که حقیرم کنی !؟ میدونم این چیزا تو مرام شما نیست عزیز ! پس چیه !؟ چرا دیگه اون حس و حالت به جونم چنگ نمیندازه!؟ چرا اسمت قلبم رو نمی لرزونه!؟ چرا!؟ چرا!؟

    میخوای بگی گناهاهم زیاد شده!؟ میخوای بگی زرق و برق دنیا، چشمامو گرفته!؟ میخوای بگی هر چی پیرتر میشم، ریشه هام بیش تر تو خاک دنیای دون ریشه می دوونه!؟ میخوای بگی حسابم با کرام الکاتبینه!؟

    اینارو که خودم هم میدونم آقا! پس چرا به روم میاری!؟ شما که وقتی دشمن تیغ به روت کشید، به روش نیاوردی! من از دشمنات کم ترم!؟ اصلا من گنه کار ! من خطا کار! من روسیاه! تو که بزرگی ! تو که آقایی! تو که رئوفی!

    نمیخوای بگی که تو قلبم جا نداری که!؟ نمیخوای بگی جونم به جونت بسته نیست که!؟ نمیخوای بگی مادر، شیر محبتت رو به کامم نریخته که!؟

    بدم، ولی عاشقتم آقا! ضعیفم، ولی چاکرتم مولا! پژمرده ام، تو بهم طراوت ببخش! دلمرده ام، تو بهم شادابی و سرزندگی بده!تو که پیش خدا آبرو داری، تو که از جانب خدا اذن داری، تو که میتونی شفاعت کنی، به دادم برس آقا! به فریادم برس مولا!شفیعم باش حسین جان!

    حر نمیخوای قربونت برم!؟ منو از تو دسته ی دشمنات بکش بیرون! من طاقت رو در روت وایسادن ندارم! منو هم تو دسته ی خوبات جا بده! منو هم با خودت ببر! بذار منم تاسوعایی بشم فدای لب تشنه ات! بذار منم عاشورایی بشم قربون دستای قلم شده ی برادرت ابالفضل! بذار ظهر عاشورا که زیر رگبار تیر، به نماز می ایستی، منم بهت اقتدا کنم ثار الله! بذار وقتی خون به ناحق ریخته ی علی اصغرت رو به آسمونا می پاشی، گر بگیرم!

    منو از خودت نگیر آقا! منو رها نکن مولا! میدونی اگه صدام نکنی، اگه رهام کنی، خرد میشم!؟ میدونی اگه دیگه منو نخوای، داغون میشم!؟ میدونی اگه حس و حالتو ازم بگیری، میمیرم!؟ میدونی اگه……… میدونی اگه………. میدونی اگه………..

    پس بذار منم اسمت که میاد، آتیش بگیرم! بذار اگه هم بخوام بمیرم، عاشق بمیرم! عاشق حسین که مادر یادم داده وقتی درمونده میشم بگم یا حسین! عاشق اباالفضل که پدر یادم داده وقتی بی کس و تنها میشم، بگم یا اباالفضل! حالا هم میخوام از ته دل، داد بزنم یا حسین….. یا حسین….. یا حسین…. از عمق جان، فریاد بزنم یا اباالفضل…. یا اباالفضل…. یا اباالفضل…..

    دیگه خودت میدونی و مرامت مولا! یا جوابمو بده و راهم بده یا عشقتو بنداز به جونم و جونمو بگیر! همین!

  3. مایکل برانت معاون اسبق سازمان سیا در اعترافات خود می گوید:

    ۴۰ میلیون دلار هزینه کردیم تا در مورد قدرت شیعه تحقیق کنیم و تحقیقات ما نشان داد که قدرت شیعه از محرم و امام حسین نشات می گیرد .

    ما فکر کردیم که چگونه با عاشورا مبارزه کنیم زیرا اگر مستقیم وارد می شدیم که عزاداری ها را کنار بگذارند شکست می خوردیم پس باید غیر مستقیم وارد می شدیم و تصمصم گرفتیم برخی از مداحان و سخنرانان پول پرست را به کار گیریم تا در مداحی های خود واقعه عاشورا را تحریف کنند تا بدین وسیله اصل عاشورا را از شیعه بگیریم .

  4. شهدای ما در هشت سال دفاع مقدس صداقت خویش را در امر ولایت ثابت کردند و افتخارات زیادی برای ما به وجود آوردند که امروز ما مدیون آنها هستیم.
    شهدای ما ثابت کردند که واقعاً حسینی هستند و برای بقای اسلام حاضرند جان خود را فدا کنند.

  5. عبرت‌های عاشورا انسان‌ساز است و این عبرت‌ها باید الگوی زندگی فردی و اجتماعی همگان قرار گیرد.

پاسخ دادن به کاربر داریون نما لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا