به چشمان پریسا نگاه کن…/خانواده ای “شدیدا نیازمند” در انتظار مهربانی داریونی ها+تصاویر

قرار گزارش را، “بنیامین” گذاشته بود، همو که با نام مستعار، کاربر فعال سایت داریون نماست و نکات جالبی بیان می کند؛ بنیامینی که حالا متوجه شده ام از همسایه های قدیمی خانه پدری ام بوه و کاملا می شناسمش.
بگذریم…
قرار شد برای تهیه گزارش از وضعیت خانواده نیازمند افغانی که در داریون ساکن هستند سری به خانه آنها بزنیم.
نتیجه اما این شد که به همراه «روح اله قربانی» خبرنگار ـ عکاس داریون نما به خانه اجاره ای این خانواده افغانی رفتیم؛ یک پدر فلج به نام «قربان عرب»، همسرش، به اضافه دختر معصوم و زیبایی به نام پریسا که سه ماه دیگر سه ساله می شود.
زنگ خانه را که زدیم درب خانه را اتفاقا پریسا باز کرد.
وارد خانه شدیم در اتاق ها که از فرش خبری نبود. به قول ما داریونی ها زیلوی رنگ و رو رفته و کهنه ای بود، تختی و یک سری وسایل اولیه برای زندگی ؛ همین.
با «قربان عرب» حرف زدیم؛ پدر خانواده.
از اواسط سال 93 از ناحیه کمر به پایین فلج شده؛ روی تخت افتاده و هیچ کاری نمی تواند انجام دهد،حتی کارهای شخصی اش، حتی . . .
دکتر هم اتفاقا رفته، 22 روز بیماستان نمازی بستری بوده اما بدون آن که دردش دوا شود و حتی چیزی از بیماری اش به او بگویند؛ زار و ناتوان به خانه برگشته، انگار بیماری اش ناشناخته است.
برادر کوچکتر قربان 6 ماه پیش از شدت ناراحتی بیماری او، افسرده شده، از خانه بیرون رفته و هیچ خبری از او در دست نیست این حرف ها را قربان با چشمانی اشک بار بیان می کند؛ او نگران برادر جوانش هم هست باید جواب مادرش را هم بدهد؛ غم بیماری قربان جدا، غم افسردگی برادر قربان، غم بی خبری از او غم… همه بر دل این مادر نشسته…
می رسیم به پریسای قصه ما؛ دختر کوچولوی قربان؛ کوچک است هنوز سه ساله که نیست اما ترس، پریشانی، غم و… در چشمان زیبایش عیان است.
درباره پریسا… هیچی ولش کن قلم یاری نمی کند…
کلام طولانی می شود؛ این ها اول انسان هستند بعد هم مسلمان ، حالا افغانی یا ایرانی چه فرقی می کند.
مهم این است که نیازمندند. خیلی هم نیازمندند…
باز هم بگذریم….
“شما”یی که این مطلب را می خوانی اگر خواستی به این خانواده نیازمند کمک کنی در پایان همین مطلب و در قسمت دیدگاه اعلام آمادگی کن.
نام و نشانی ات منتشر نمی شود و محفوظ است. فقط نحوه کمک کردن به شما اطلاع داده می شود…