یک داریونی موفق دیگر و کوله باری از دانش و تجربه و افتخار

جلیل زارع|

با تشکر از جناب آقای یوسف بذرافکن که در معرفی جناب آقای مهندس سیاوش باهر، پیش قدم شدند، بر خود لازم می دانم من نیز به نوبه ی خود، در مورد این داریونی موفق، گوشه ای از آن چه را می دانم به اطلاع مردم خوب زادگاهم منطقه ی همیشه سرافراز داریون برسانم. بدان امید که انگیزه ای شود برای جوانانی که در آغاز راه هستند و اگر سنجیده و با برنامه عمل کنند و مورد حمایت ما بزرگ ترها قرار گیرند، با شکوفایی و به فعلیت رسیدن استعدادهای بالقوه اشان در آینده ای نزدیک می توانند هر یک ، باهری باشند باعث افتخار کشور و در کنار آن زادگاهمان منطقه ی داریون.

من، جناب آقای مهندس باهر را از کودکی می شناسم. در دبستان حقیقت جو داریون، چند سالی هم کلاس بودیم. بسیار با استعداد و کوشا بود. مبصر کلاسمان هم بود. بعد از اخذ مدرک ششم ابتدایی، وارد تنها دبیرستان داریون – دبیرستان نوبنیاد که حالا اسمش آموزشگاه شهید خوش نژاد است – شد و تا کلاس نهم را در آن جا گذراند. بعد هم برای ادامه ی تحصیل در رشته ی ریاضی به شیراز رفت.

پس از پشت سر گذاشتن دوران دبیرستان و گرفتن مدرک دیپلم، وارد دانشگاه شیراز رشته ی مهندسی شیمی شد و تا قبل از تعطیلی دانشگاه ها در اوایل انقلاب، دانشجوی آن دانشگاه بود. به علت تعطیلی دانشگاه ها، مدتی بین تحصیلش وقفه افتاد.

در آغاز جنگ ایران و عراق، مخصوصا در سال های ۶۰ و ۶۱، ارتباط بیش تری با هم داشتیم و مرتب هم دیگر را می دیدیم. و همین باعث محکم تر شدن پایه های دوستیمان شد. دوستی که هنوز هم هر چند سال هاست هم دیگر را ندیده ایم، پا برجاست.

اگر اشتباه نکنم، در همین سال ها بود که برخی از دانشگاه های تهران، موقتا برای دانشجویانی که در انتهای فارغ التحصیلی بودند، باز شد و او دوباره تحصیل را از سر گرفت. به گمانم در دانشگاه امیر کبیر ( پلی تکنیک ). بعد از یکی دو ترم با گذراندن واحدهای باقی مانده، موفق به اخذ مدرک کارشناسی در رشته ی مهندسی شیمی شد و در همان تهران به خدمت سربازی مشغول گردید.

در تهران هم مرتب هم دیگر را می دیدیم. بعد از اتمام خدمت سربازی، در شرکت نفت استخدام و در یکی از جزایر ایران در خلیج فارس مشغول کار شد. ازدواج کرده بود و منزلشان هم تهران بود. دو هفته در محل کار در جزیره حاضر می شد و دو هفته هم تهران بود.

با استعداد فوق العاده، هوش سرشار و پشتکار زیادی که داشت، خود را بالا کشاند و جزو مهندسین کارآمد و مسئولین رده بالای محل کار خود شد. چیزی که استحقاقش را داشت.

کم کم به علت مشغله های تحصیلی و کاری، رفت و آمد و ارتباطم با ایشان کم و کم تر شد. اوایل، گه گاه او را می دیدم. بعد هم تلفنی با ایشان در ارتباط بودم. ولی سال ها ست که او را ندیده ام.

اخیرا در ماه مبارک رمضان همین امسال، چند پیامک بینمان رد و بدل شد. می خواستم در پروژه های شهرک صنعتی داریون با ایشان مشورت کنم. قرار شد بعد از ماه مبارک رمضان، در شیراز با هم ملاقات حضوری داشته باشیم. ولی متاسفانه هنوز این فرصت دست نداده است. وقتی ایشان شیراز هستند، من تهرانم و وقتی هم شیراز هستم ایشان آن جا نیستند. شاید بتوانیم به زودی هم دیگر را ببینیم و در مورد چند پروژه با هم تبادل نظر داشته باشیم. من که خیلی دلم برایشان تنگ شده است و بی صبرانه منتظر دیدارشان هستم. از همین جا، به ایشان سلام و عرض ادب و احترام می کنم و برایشان موفقیت بیش تر را در خدمت صادقانه و خالصانه آرزومندم.

بدون اغراق، ایشان یکی از مهندسین نخبه و فرهیخته و موفق در علم شیمی است و با سطح معلومات و تجارب زیادی که در این زمینه دارد می تواند در صورت ایجاد شهرک صنعتی داریون، در پروژه های شیمیایی، مشاور و راهنمای ما باشد.

ایشان، در حال حاضر، رئیس منطقه ی عملیاتی جزیره ی سیری در شرکت نفت فلات قاره ی ایران است. جزیره ی سیری برای اغلب کارکنان صنعت نفت ، نامی آشناست. جزیره ای که همواره از آن به عنوان یک منطقه ی عملیاتی برای استخراج نفت یاد می شود. جزیره ای ناشناخته که به غیر از جامعه ی صنعت نفت، شاید کم تر کسی نام آن را شنیده باشد و بداند روزانه هزاران بشکه نفت از آن استخراج می شود.

این جزیره، در حدود ۷۲ کیلومتری ساحلی ایران در جنوب بندر لنگه و ۴۰ کیلومتری غرب جزیره ی ابو موسی واقع شده و وسعت آن ۱۸ کیلومتر مربع است و منطقه ای است گرم و مرطوب.

تا آن جا که من اطلاع دارم، سیری یکی از مناطق عملیاتی شرکت نفت فلات قاره ایران در خلیج فارس است و میادین الوند، اسفند، سیوند، دنا، نصرت و میادین مشترک فروزان، در آن واقع شده است. در حال حاضر، این منطقه از ظرفیت تولیدی به میزان ۱۵۰ هزار بشکه در روز برخوردار است.

۶ سال پیش بود که مطلع شدم مهندس باهر به کمک دکل حفاری اوریزونت، توانسته است تولید نفت میدان های سیوند و دنا را به ۳۸ هزار بشکه در روز برساند. در آن سال، مخزن شماره یک جزیره ی سیری با ظرفیت یک میلیون بشکه در حال بهره برداری بود و ایشان ظرفیت ذخیره سازی نفت خام در منطقه عملیاتی سیری را به بیش از سه و نیم میلیون بشکه رساند. هم چنین، صحبت از آن بود که با راه اندازی مخزن گاز شماره دو، این ظرفیت به چهار و نیم میلیون بشکه برسد.

یادم هست در آن سال ها قرار بود فاز اول نیروگاه گازی تاسیسات تقویت فشار گاز میدان سلمان هم وارد مدار شود. افزون بر وجود منابع قابل ملاحظه نفتی در محدوده ی خلیج فارس، منابع عظیمی از گاز طبیعی نیز در محدوده ی فلات قاره ی ایران وجود دارد که تعدادی از آن ها کشف شده است. این میادین شامل میادین مشترک گازی پارس جنوبی و لایه دالان کنگان در سلمان است.

دو سال پیش، مهندس باهر، از صدور محصولات طرح NGL سیری در سال های آینده خبر داد.بخش عمده ی پروژه ی NGL سیری، از یک سو شامل ساخت کارخانه ی NGL سیری و از سوی دیگر، شامل خط لوله ی زیر دریایی سیری به کیش و قشم، ایستگاه تقویت فشار گاز جزیره ی کیش، گاز رسانی به نیروگاه کیش و ایستگاه تقویت فشار گاز در سکوی نصر بود.

امروز، پس از گذشت تنها دو سال، شاهد صدور نخستین محموله ی بوتان کارخانه ی NGL سیری هستیم. نخستین محموله ی این کارخانه، روز چهارشنبه گذشته ۲۹ مرداد ماه ۹۳ به میزان ۶۶ هزار بشکه توسط شناور Black Pearl 110 با ظرفیت ۱۳۰۰ تن از طریق اسکله ی سیری توسط بازوی بارگیری بوتان به مقصد قاره ی سیاه بارگیری شد تا به کنیا صادر گردد. و این یکی دیگر از افتخارات شرکت ملی نفت ایران است.

استحصال میعانات گازی و جمع آوری گازهای همراه نفت در منطقه، افزون بر آثار اقتصادی، از آلودگی محیط زیست که شدیدا مهندس باهر با طرح ” نگین سبز خلیج فارس ” و یا همان پروژه ی جزیره ی سبز ( Green Island ) دنبال آن هست، جلو گیری کرده و فرصت های شغلی زیادی را نیز ایجاد می کند.

بد نیست بدانید که هم اکنون NGL سیری، چهار نوع میعانات پالایشگاهی تولید می کند که این محصولات از با ارزش ترین و سود آورترین محصولات صنعتی به شمار می آید. بوتان، دارای مصارف مختلفی از جمله خوراک الفین واحدهای پتروشیمی، استفاده در صنایع آرایشی و بهداشتی در کاربرد گاز حامل در افشانه ها، صنایع آزمایشگاهی به عنوان گاز کالیبراسیون و هم چنین تامین سوخت LPG در خودرو هاست.

و این ها تنها، گوشه ای از پیشرفت های این مهندس شیمی و داریونی موفق به عنوان مشت نمونه ی خروار بود که در حوصله ی این فضای مجازی وزین می گنجد و من به همین بسنده می کنم. حرف در این مقوله زیاد است که باشد برای شاید وقتی دیگر.

در پایان از درگاه ایزد منان، برای ایشان پویایی و پایایی روزافزون را آرزمندم و برای زادگاهم داریون، سربلندی و افتخار …