از ماست که بر ماست !

جلیل زارع|

موتور محرکه ی این مطلب، دیدگاه یکی از کاربران عزیز است با این مضمون : « سلام خسته نباشید چی شده مشکلی پیش اومده چرا داریون نما سرد شده هیچ خبر جدیدی نیست ….به خدا منتظریم دلمون تنگ شده »که در همین جا از ایشون به خاطر این حس زیباشون متشکریم.

عیب برخی از ما کاربران اینه که گاهی سایت محلی وزینی مثل داریون نما رو که متعلق به همه ی داریون نمایی هاست با یه وبلاگ شخصی، اشتباه می گیریم.

قرار نیست فردی به نام “مدیر سایت ” دائم دست به قلم باشه و مطلب پشت مطلب منتشر کنه و برخی از ما فقط نظر بدیم که اگه همگی به همین اصل هم پایبند باشیم خوبه. خیلی از ما فقط بازدید کننده ایم و تا فریاد ” کجایید ؟ غیبتتان زیاد شده ! ” بلند نشه حتا یه دیدگاه خشک و خالی هم از سایت خودمون دریغ می کنیم !

نمیخوام بگم همه ی ما باید دست به قلم بشیم برای مطلب نویسی؛ خیلی از کاربرها به هر علت دنبال مطلب نویسی نیستن ولی چنان دیدگاه های سازنده و مفیدی مینویسن و مطالب و سایر دیدگاه ها رو نقد میکنن یا پی گیر مشکلات و معضلات فراوان و مطالبات منطقه ی داریون میشن که گاه از صد تا مطلب هم مفیدتر و کارسازتره.

قرار هم نیست همه، کاربر دائمی داریون نما باشن. بعضی ها اصلا وقت و فرصت دیدگاه نویسی ندارن و یا به هر علت این کار رو نمیکنن ولی بالاخره بازدید کننده سایت هستن و این هم خوبه. اما حداقل، کاربران دائمی داریون نما باید برای غنی تر و همگانی تر شدن سایت خودشون یه فکری بکنن یا نه !؟

همه ی حرف من اینه:
« ما با یه سایت اون هم با هدف متعالی خاص که همه ی شما عزیزان از اون مطلعید رو به رو هستیم یا یه وبلاگ شخصی !؟ »

وظیفه ی اصلی مدیر سایت، اداره ی سایت و هدایت اون به سمت اهدافی است که پایه های سایت بر اون محکم و استواره. ولی وقتی ما سکوت می کنیم دست به کار میشه و وظیفه ی ما رو هم به عهده میگیره. مسئولین منطقه هم که انگار نه انگار وظیفه ای به نام ” پاسخ گویی ” دارن !

با شناختی که من از مدیر سایت دارم، می دونم اگه هیچ کدوم از ما هم دست به قلم نشیم، ایشون یک تنه قادر هستن تمام مطالب سایت رو تهیه و منتشر کنن. ولی این راهش نیست و همین طور که گفتم میشه یه وبلاگ شخصی قوی نه یه سایت محلی متعلق به عموم. و البته مدیر سایت هم چنین سیاستی رو دنبال نمی کنه.

من یکی که هر وقت احساس می کنم ابرهای آسمون داریون نما، کم تر می بارن، به جای این که دست رو دست بذارم و دعای بارون بخونم و انتظار بکشم تا …، نگران مدیر سایت میشم و به خودم میگم نکنه خدای ناکرده مشکلی براشون پیش اومده باشه و تا بهشون زنگ نزنم و از سلامتیشون با خبر نشم، آروم نمیشم.

انصافا چند نفر از ما این طور مواقع این حس و حال رو داریم ؟ بله، انگشت شمار کاربرهایی هستن که این طور مواقع عکس العمل نشون میدن. حتما هم لازم نیست با تماس تلفنی جویای حالشون بشیم؛ تو قالب دیدگاه هم میشه این کار رو کرد. همان طور که ” یلدا ” این کار رو کرد.

مثل همیشه بازم سر درد دل من باز شد و مطلب طولانی. پس به همین بسنده می کنم که در خانه اگر کس است، یک حرف بس است. ولی در مورد مطالب سایت مثل نوشته های شبانه یک داریونی، بوی بهشت، با شهدای منطقه ی داریون، یاد نیکان، رمان قلعه داریون، اخبار منطقه داریون، نماهنگ ها و گزارش ها و خیلی چیزهای دیگه، کلی حرف دارم که با هم به وقتش در قالب دیدگاه به آن خواهیم پرداخت.

… پس این شما و این هم پاسخ به یک پرسش اساسی :
« داریون نما، یک سایت محلی وزین برای عموم است یا یک وبلاگ شخصی ؟ »

منتظر پاسخ و نقد شما کاربران همیشه همراه هستیم …