“جملکس”(عکس نوشته)های جدید

سلام…
خسته نباشید…
خیلی به دلم نشست بخصوص متن سوم …کاش میتوانستم

من به همان چيزي كه بيشتر در فكرش هستم ، تبديل مي شوم و دقيقا” همان را جذب مي كنم اين قانون جذب است .
من با استفاده از قانون جذب ، آنچه را مي خواهم خلق مي كنم . ماهيت اين قضيه در واقع حقيقت محض زندگي است .
من از قدرت راز و قانون جذب آگاه هستم . درك من از قانون جذب عميق است . كائنات در تمام عمرم به من جواب داده است .
من هم اكنون افكار محدودم را رها مي كنم ، طرز فكرم را تغيير مي دهم ، افكاري عالي در سر مي پرورانم و با استفاده از روند خلق و باور به خواسته هايم مي رسم .
برای تمام کاربران بهترین ها را آرزو میکنم
شما هم برای من دعا کنید لطفا

زنـدگی خـروسی

کوه بلندی بود که لانه عقابی با چهار تخم، بر بلندای آن قرار داشت.
یک روز زلزله ای کوه را به لرزه در آورد و باعث شد که یکی از تخم ها از دامنه کوه به پایین بلغزد.
بر حسب اتفاق آن تخم به مزرعه ای رسید که پر از مرغ و خروس بود.
مرغ و خروس ها می دانستند که باید از این تخم مراقبت کنند و بالاخره هم مرغ پیری داوطلب شد تا روی آن بنشیند و آن را گرم نگهدارد تا جوجه به دنیا بیاید.
یک روز تخم شکست و جوجه عقاب از آن بیرون آمد.
جوجه عقاب مانند سایر جوجه ها پرورش یافت و طولی نکشید که جوجه عقاب باور کرد که چیزی جز یک جوجه خروس نیست.
او زندگی و خانواده اش را دوست داشت اما چیزی از درون او فریاد می زد که تو بیش از این هستی.
تا اینکه یک روز که داشت در مزرعه بازی می کرد متوجه چند عقاب شد که در آسمان اوج می گرفتند و پرواز می کردند.
عقاب آهی کشید و گفت: ای کاش من هم می توانستم مانند آنها پرواز کنم.
مرغ و خروس ها شروع کردند به خندیدن و گفتند: تو خروسی و یک خروس هرگز نمی تواند بپرد.
اما عقاب همچنان به خانواده واقعی اش که در آسمان پرواز می کردند خیره شده بود و در آرزوی پرواز به سر می برد.
اما هر موقع که عقاب از رویایش سخن می گفت به او می گفتند که رویای تو به حقیقت نمی پیوندد و عقاب هم کم کم باور کرد.
بعد از مدتی او دیگر به پرواز فکر نکرد و مانند یک خروس به زندگی ادامه داد و بعد از سالها زندگی خروسی، از دنیا رفت.
تو همانی که می اندیشی، هرگاه به این اندیشیدی که تو یک عقابی؟ پس به دنبال رویاهایت برو و به یاوه های مرغ و خروسهای اطرافت فکر نکن.
نویسنده: گابریل گارسیا مارکز

باعرض سلام وخسته نباشی خدمت مدیر سایت
چند وقت بود به داریون نما سر نزده بودم الان که مطلبها رو خوندم خیلی به دلم نشست …………خدا قوت

سلام یلدا جان ..

کوتاه گفتی ولی عمیق و تاثیر گذار ! معلومه سخت دلتنگی و بی قرار. ولی من زیاد بلد نیستم کوتاه بگم. کمی تا قسمتی طولانی ست. ببخشید…

تو تهران همه چی هست. هر چی که فکرش رو بکنی. ولی تو شهرهای شمالی از این خبرها نیست. برای خیلی از نیازهای ضروری ، شمالی ها مجبورن بیان تهران.

ولی همه شمال رو بیش تر دوست دارن. صفایی که شمال داره هیچ جا نداره. آدما وقتی دلشون میگیره این شماله که آرومشون می کنه نه تهران.

برق مثل تهران میمونه و شمع مثل شمال. برق تا هست همه جا رو روشن میکنه ولی وقتی نیست این شمعه که بدون هیچ ادعا و توقعی همون روشنی کمش هم از ما دریغ نمی کنه و با یه کبریت هم روشن میشه.

دیدی تا حالا کسی برای نذر و نیاز برق روشن کنه ؟ ولی من دیدم کسانی که با چه ذوق و شوقی شمع روشن میکنن تا حاجتشونو بگیرن.

تهران همه چی داره. ولی دود و دم فراوون هم داره. کسی که مشکل تنفسی داره، نفس کشیدن تو دود و دم تهران براش سمه و کشنده ست. اما هوای شمال پاکه و تنفس کردنش برای هیچ کس مضر نیست. حتا برای کسی که مشکل تنفسی داره.

برق هم میتونه برای کسی که دائم باهاش سر و کار داره مثل تهران کشنده بشه. یه بی احتیاطی کافیه که جونشو بگیره. خدا نکنه کسی رو برق بگیره که اگه بگیره تا خشکش نکنه دست بردار نیست. ولی شمع بی ضرره. هر چی هم ازش استفاده کنی خشکت نمی کنه و جونتو نمی گیره.

امروزه دیگه تو ایران همه به نوعی به تهران نیاز دارن و گذرشون به تهران میفته. که اگه نتونن بیان تهران هم به نوعی غیر مستقیم نیازشون تو تهران تامین میشه ولی خب همین تهران سالانه جون خیلی ها رو هم میگیره. اما تهران با همه ی داشتنی هاش جای شمال رو نمی گیره و تهرانی ها با اولین تعطیلی و تو اولین فرصت، راهی شمال میشن تا نفس راحتی بکشن.

نیازهای امروزی ما رو سخت به تهران و برق وابسته کرده جوری که دیگه بدون تهران و برق نمیشه زندگی کرد ولی تهران و برق هرگز قادر نیست جای شمال و شمع رو بگیره. تهران و برق با همه ی بزرگی و ادعاش کار خودشو میکنه و شمال و شمع با همه کوچیکی و بی ادعاییش کار خودشو.

… دلت گرفته یلدا جان ! بد جوری هم گرفته ! از دست برق هم دیگه کاری ساخته نیست. یه کبریت بردار کلید خاموشی برق رو همراه با کبریت بزن و شمع دلتو روشن کن. حالا وقت رفع دلتنگی و نذر و نیاز و گرفتن حاجته.

این طور موقع ها با برق بازی کنی خشک و داغونت میکنه. الآن درمون دردت فقط تو سوسوی شمعه. پاشو برقو فوت کن، شمع رو روشن کن. اگه آروم نشدی با من .

من که حس و حال شاعرانه و عاشقانه ی شمع رو دوست دارم. آرومم میکنه و دلمردگی روزمرگی رو از وجودم پاک میکنه. پاشو ! پاشو امتحانش کن ! بی ضرره و آرامبخش. باور کن یلدا جان ! باور کن …