شب قدر و فضیلت هایش…

دلم ولولا دارد؛ به گمانم در وادی لیله القدر حیران است !

دلم این همه ولولا دارد و نمی دانم چرا ! شاید به خاطر این باشد که کم کم دارد لیله القدری را تجربه می کند. ابری تیره و تار، آسمان دیدگانم را پوشانده است. میل بارش دارد. نمی دانم از کی ! ولی به گمانم از همان زمان که فریاد ” فزت و رب الکعبه ” مولایش را شنید و تاب آورد و تماشا کرد و دید و دم نزد.

که بعد از آن، بارها و بارها ضربت شمشیر آلوده به زهر کینه ی هزاران ابن ملجم، فرق سر مظلومیت تاریخ را شکافت و من دیدم و تاب آوردم. تاب آوردم و ابر دیدگانم تیره تر و تارتر شد تا امشب که میل بارش دارد. که اگر خون بگرید جا دارد که نبود تا در آن شب تیره و تار، سپر بلای مولایش شود و گاه دیگرهم زخمی بود و اسیر قبض و بسط روح.

دستانم می لرزد و می لرزاند قلمی را که تشنه ی نوشتن است و نمی داند از کی و کجا عطشش را به گاه فرو نشاندن به صلیب کشاند تا لب های ترک خورده ای را تجربه کند که می توانست و نخواست عطشش را فرو نشاند.

شاید نینوایی را دید و عاشورایی را نظاره کرد به گاه آب بر آب ریختن دستی که لختی دیگر از بدن پناه بی کسان و درماندگان جدا شد تا فراتی را شرمنده سازد و دست بی مشک را به مسلخ دیدگان منتظر تشنگان دشت کربلا نبرد و دستی را رها کرد که بی مشک برایش قربی نداشت و مشکی را به دندان کشید که غربالی بود از تیر جفا برای ریختن آب بر صحرای تفتیده ی دشت نینوا.

و جون بی مشک شد، ابر دیدگان، اشک شد. به گمانم اشک دیدگانم حکایت از بی مشکی قلمی است که بر پیکر نینوای کاغذ، سرگردان مانده و در وادی بی خبری حیران است.

به گمانم ولولای دل، ابر تار دیده، دست لرزان بی قرب و قلم سرگردانم همه و همه در وادی اولین شب از لیالی قدر حیران است.

به گمانم می خواهد اسماعیلی را در مسلخ عشق ذبح کند و قربانگاهی را نظاره کند به گاه رقم خوردن تقدیری به منزلت نزول کلام وحی از آسمان دل بی دل.

به گمانم در وادی دخان، انا انزلناهی شنیده است به گاه دل سپردن به هر آن چه تقدیر است و تسلیم کل امر حکیمی که تفریق و تبیین می کند هر آن چه را خود می پسندد و دوام می دهد سلام هی حتی مطلع فجر را.

دلم ولولای نفس مطمئنه ای دارد که جز ارجعی الی ربک را نمی شناسد و نمی بیند و نمی خواهد و راضی است به رضای او که سریع الرضا است.

و این گونه در اقیانوس قدر، شنا می کند؛ شاید زلال اشک، تیرگی دیدگان بی رمق و خسته از نگاه آلوده را شست و شویی باشد.

به نام نامی آنکه این عالم به نام او بلند است وتنها نام او در عالم بلند!
این روزها خورشیدش به عشق علی علیه السلام گرمتر میتابد و این شبها ماه نورافشان تر…
ظاهرمان اشک وآه می بینند ودرونمان از عشق چراغی فروزان است که نورش میتواند همه عالم را روشن کند…
جانمان در کبریاست .در ضیافت خداست .به راستی تنها آنکس میتواند این بزم را در یابد که نگاهش به فراسوهاست…
جانهای بی باک که میدرند یکی پس از دیگری پرده های جهل وخودپرستی وغفلت وپستی را..
علی باز هم آمد مثل هرسال !خداوند امسال هم باز به دستان این بنده عزیزش روزی بیحساب پخش میکند…دریابید روزی خود را!دریابید روزی خود را!

خواندن دعاى جوشن كبير و قرآن بر سر گرفتن در لیالی قدر

خواندن دعای جوشن کبیر:

دعای جوشن کبیر را جبرئيل براى حضرت محمد (ص) در يكى از جنگ ها فرود آورد،درحالى‏ كه زره سنگينى بر تن آن جناب بود به گونه‏اى كه سنگينى‏ آن بدن مبارك آن حضرت را به درد آورده بود.

جبرئيل عرضه داشت: « يا محمّد پروردگارت به تو سلام مي رساند و مي فرمايد اين جوشن(زره) را از تن خود بيرون كن و اين دعا را بخوان كه براى تو و امّتت موجب ايمنى است. »

دعای جوشن کبیر، که در هر یک از شب های قدر خوانده می شود، مشتمل بر هزار نام از نام هاى خدا است و اسم اعظم نيز در آن است. اين دعا مشتمل بر صد بند (فراز ) است،و هر بندى مشتمل بر ده نام از نام‏هاى خداست كه در آخر هر بند خوانده می شود :

« سُبْحانَكَ يا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنا مِنَ النّارِ يا رَبِّ »

و ما در این پست، به اختصار بند های اول و صدم آن را می آوریم:

« بِسم اللهِ الرَحمنِ الرَحیم

به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهربانى‏اش هميشگى است.

بند ( فراز ) اول :

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ يا اَللّهُ يا رَحْمنُ يا رَحيمُ يا كَريمُ يا مُقيمُ يا عَظيمُ يا قَديمُ يا عَليمُ يا حَليمُ يا حَكيمُ سُبْحانَكَ يا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنا مِنَ النّارِ يا رَبِّ

خدايا از تو خواستارم به نامت،اى خدا،اى بخشنده،اى مهربان،اى گرامى،اى پايدار،اى بزرگ،اى ديرينه‏ اى دانا،اى شكيبا،اى فرزانه،منزّهى تو اى كه معبودى جز تو نيست،فرياد رس فرياد رس،ما را از آتش برهان‏ اى پروردگار من.

……………………………………………………………………………………………………………………………………..

بند(فراز) صدم :

یَا حَلِیما لا یَعْجَلُ یَا جَوَادا لا یَبْخَلُ یَا صَادِقا لا یُخْلِفُ یَا وَهَّابا لا یَمَلُّ یَا قَاهِرا لا یُغْلَبُ یَا عَظِیما لا یُوصَفُ یَا عَدْلا لا یَحِیفُ یَا غَنِیّا لا یَفْتَقِرُ یَا کَبِیرا لا یَصْغُرُ یَا حَافِظا لا یَغْفُلُ سُبْحَانَکَ یَا لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنَا مِنَ النَّارِ یَا رَبِّ

اى بردبارى كه شتاب نكند،اى بخشنده‏اى كه بخل نورزد،اى راستگويى كه تخلّف نكند،اى عطاكننده‏اى كه خستگى نپذيرد،اى چيره‏اى كه‏ شكست‏ناپذير است،اى بزرگى كه به وصف در نيايد،اى دادگرى كه ستم ننمايد،اى توانگرى كه نيازمند نشود،اى بزرگى كه كوچك نگردد،اى‏ نگهدارى كه غفلت ننمايد.منزّهى تو اى كه معبودى جز تو نيست،فريادرس،فريادرس،ما را از آتش رهايى بخش پروردگار

قرآن بر سر گرفتن :

مصحف شریف (قرآن کریم) را بر سر گرفته و مناجات زیر را بخوانید و بعد از آن حاجت خود را از خدا بخواهید:

« اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الْقُرْآنِ وَ بِحَقِّ مَنْ أَرْسَلْتَهُ بِهِ وَ بِحَقِّ كُلِّ مُؤْمِنٍ مَدَحْتَهُ فِيهِ‏

خدايا به حق اين قرآن و به حق كسى كه به او فرستادى آن را و به حق هر مؤمنى كه در آن او را ستودى

وَ بِحَقِّكَ عَلَيْهِمْ فَلاَ أَحَدَ أَعْرَفُ بِحَقِّكَ مِنْكَ‏

و به حق تو بر آن ها كه احدى شناساتر به حق تو از خودت نيست

حالا خداوند را ده مرتبه به نام “الله” سوگند دهید: بِكَ يَا اللَّهُ‏

و به هر یک از چهاده معصوم سوگند دهید :
ده مرتبه: بِمُحَمَّدٍ

ده مرتبه‏: بِعَلِيٍ ‏

ده مرتبه‏: بِفَاطِمَةَ

ده مرتبه‏: بِالْحَسَنِ‏

ده مرتبه‏: بِالْحُسَيْنِ‏

ده مرتبه‏: بِعَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ ‏

ده مرتبه‏: بِمُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍ‏

ده مرتبه‏: بِجَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ

ده مرتبه ‏: بِمُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ

ده مرتبه ‏: بِعَلِيِّ بْنِ مُوسَى‏

ده مرتبه‏: بِمُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍ‏

ده مرتبه‏: بِعَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ

ده مرتبه‏: بالْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍ‏

ده مرتبه‏‏: بِالْحُجَّةِ »

پس هر حاجت كه دارى طلب كن.

و اما سخن آخر : این حقیر سراپا تقصیر را از دعای خیر خود محروم نفرمایید.

التماس دعا …