“کمپین مجازی برای توسعه داریون”(8)مشارکت اجتماعی، لازمه توسعه اقتصادی داریون

دکتر طالع نامور|

هفته ای که گذشت انتخابات به عنوان مهمترین واقعه سیاسی کشور در سال جاری همه امور را تحت تاثیر قرار داده بود. به نحوی که سفر رییس جمهور سوییس پس از گذشت مدت زمان طولانی تحت تاثیر انتخابات چندان مورد توجه قرار نگرفت.

سوییس یکی از کشورهایی است که بالاترین سطح زندگی را برای شهروندان خود فراهم نموده و از لحاظ اقتصادی نیز دارای موقعیتی برتر است. این کشور نوعی استراتژی خوداتکایی و استقلال را در روابط سیاسی و حتی اقتصادی خود با سایر کشورهای جهان دنبال نموده و توانسته است به یکی از کشورهای مورد اعتماد در سطح جهانی تبدیل شود.
رییس جمهور سوییس در سخنرانی خود در دانشگاه تهران سه عامل قوانین مناسب کار، مشارکت اجتماعی و سرمایه‌گذاری در نظام آموزشی را به عنوان عوامل بنیادین توسعه اقتصادی این کشور بیان نمود. این عوامل گرچه در کشورهای مختلف تابع شرایط بومی و محلی خواهند شد، لیکن می توانند به عنوان عوامل کلیدی در توسعه اقتصادی هر کشور و منطقه ای مورد توجه قرار گیرند.
عامل اول یعنی قوانین و مقررات تابعی است از نهادهای قانونگذاری کلان و در سطح محلی باید تابع آن بود. لیکن دو عامل دیگر یعنی مشارکت اجتماعی و سرمایه گذاری در نظام آموزشی در هر سطحی قابل بررسی است.
داریون به عنوان یک شهر کوچک یک جامعه محلی به شمار می رود. این جامعه دارای فرصت ها و محدودیت هایی است که در نگارش های قبلی به اجمال در خصوص مهمترین آنها بحث کردیم. این جامعه محلی تا زمانی که با رویکردهای سنتی و به شیوه های مهجور گذشته راهبری گردد نمی تواند درونزایی مناسب برای رشد و توسعه داشته باشد.
یکی از راهکارهای کلیدی برای رشد و توسعه اقتصادی این جامعه مبتنی بر تجربیات جهانی، مشارکت اجتماعی است. مشارکت اجتماعی به معنی برانگیختن احساس مسئولیت اعضای جامعه و جلب تعهد آنها در راستای نظریه پردازی، تعامل، اقدام مشترک و هماهنگ به منظور تعالی جامعه است. در حال حاضر جامعه داریون تجربه مشارکت اجتماعی را ندارد. لیکن تجارب کشورهای در حال توسعه و کشورهای توسعه یافته نشان می دهد مشارکت اجتماعی با تاکید بر همدلی و همگرایی محلی یکی از عوامل کلیدی برای توسعه اقتصادی خواهد بود.
داریون از دیرباز همواره با نوعی تنوع و تشتت روبرو بوده است. به دلیل اینکه داریون نسبت به سایر مناطق مجاور از موقعیت برتر زیرساختی و اقتصادی برخوردار بوده است، خرده فرهنگ ها و اقوام مختلفی در این شهر (البته در گذشته دهستان و روستا) ساکن شده اند. گروهی از مردم فتوح آباد و کربال، عشایر اسکان یافته و مردم منطقه تربر در کنار داریونی های قدیمی تر در کنار یکدیگر خرده فرهنگ هایی را شکل داده اند که در بسیاری از موانع اقدام جدی برای ایجاد انسجام بین این خرده فرهنگ ها صورت نگرفته است. به عبارت دیگر روش های ساخت یافته و نظام مند مشارکت اجتماعی در این منطقه استفاده نشده است. از این رو مردم داریون کمتر توانسته است مشارکت اجتماعی در راستای توسعه بومی و محلی را تجربه کنند.
انتظار می رفت پس از شکل گیری شورای شهر، چنین ماموریت خطیری با هدایت و حمایت اعضای شورا انجام می شد که متاسفانه تجربه چندین دوره شواری شهر داریون نشان می دهد اعضای شورا نیز به این مهم واقف نبوده و حتی در حیطه وظایف شورا نیز همگرایی و همدلی شکل نگرفته است.
در نگارش های آتی ابعاد مشارکت اجتماعی و تاثیرگذاری آن بر توسعه اقتصادی داریون بیشتر بحث خواهد شد.