یوسف بذرافکن|
مردم داریون از نشریه های محلی استقبال خیلی خوبی دارند اما سالها بود که از انتشار نشریه در داریون خبری نبود ، این بار وقتی که شهروندان داریونی با خبرشدند سایت داریون نما اقدام به انتشار اولین فصلنامه خود کرده اند از این نشریه استقبال خوبی کردند .
اولین شماره داریون نما منتشر شد اما انتشار فصلنامه پاسخگوی نیازهای منطقه داریون نیست و جای یک نشریه دائمی در داریون خالی است . نشریه ای که بتواند مشکلات و توانایی های منطقه داریون را منعکس کند .
اهمیت موضوع وقتی روشن تر می شود که توجه داشته باشیم منطقه داریون از یک خبرنگار محلی که مشکلات ، توانایی ها و فعالیت های منطقه مظلوم و محروم داریون را در شبکه استانی فارس انعکاس دهد محروم است . در شرایط فعلی این فقط داریون نما است که تنها نماینده رسمی ومنبع خبری موثق منطقه داریون در فضای مجازی است .
سایتی مستقل که بدون هیچ پشتوانه مالی باید در عرصه گسترده فضای مجازی با سایت های معتبر وبرخورداراز پشتوانه مالی فراوان به رقابت بپردازد. اولین شماره فصل نامه داریون نما متنوع و جذاب ودر عین حال در حد رایگان منتشر شد . این فصل نامه می تواند در شماره های بعدی جذاب تر منتشر شود .
پیشنهاد می شود در شماره های بعدی، سایت داریون نما بیشترمعرفی شود واشاره ای به پر مخاطب ترین مطالب سایت داریون نما گردد. البته پذیرفتنی است که انتشار یک نشریه هزار تومانی برای انعکاس مطالب مختلف با محدودیت شدید برخودار است . ای کاش فصل نامه داریون به ماهنامه تبدیل می شد و برروی پیشخوان تنها کیوسک مطبوعاتی منطقه داریون ظاهر می شد .
ای کاش چند شماره از این نشریه توسط شورای شهربرای مسئولین شهرستان هم ارسال می شد چون به نظر می رسد مسئولین محترم فرصت پیدا نمی کنند به سایت داریون نما سر بزنند و ضمن اطلاع از محرومیت های این منطقه پاسخگوی کاربران داریون نما باشند . کاش مسولین محترم مطلع می شدند که داریون مخترع و ورزشکار کشوری و استاد دانشگاه و چندین هنرمند وقریب به یکصد شهیدو جانباز دارد !ای کاش مسئولین محترم می دانستند داریون نه دریاچه ای در کنار اقیانوس بلکه برکه ای است در کنار اقیانوسی بزرگ . ای کاش مسئولین مطلع می شدند صنعت درداریون فقط یک افسانه است !
**************
توضیحی بر این یادداشت:
یوسف بذرافکن بی گمان یکی از دلسوزترین فرهنگیان داریونی است.او در این یادداشت به نکات مهم و البته درستی اشاره کرده است.
ما هم اعتقاد داریم یک فصلنامه(که هر سه ماه یک بار مننتشر شود) جوابگوی منطقه ای مانند داریون نیست. ما حتی معتقدیم ماهنامه نیز برای داریون کم است و این منطقه ظرفیت برخورداری از هفته نامه را هم دارد.
با این حال و ضمن تایید حرفهای آقای یوسف بذرافکن این نکته را یادآور می شویم که وجود -یک لااقل ماهنامه-برای داریون نیازمند امکانات و شرایطی است که مهمترین آن نیروی انسانی و صد البته مسایل مالی آن است.
این که چرا طی سالهای اخیر نشریه ای فراگیر(اینجا منظور نشریات تبلیغی و ارگانی مانند نشریات گهگاهی شهرداری و… نیست) تاکنون در داریون شکل نگرفته خود گواه این حرف است که باید واقعیت را پذیرفت.
باید پذیرفت دو مساله و زیربنای انتشار نشریه مداوم ماهنامه در داریون فراهم نیست؛یعنی نه نیروی انسانی متخصص در دسترس است و نه منبع مالی خاصی.
برای همین فصلنامه اخیر، تمام کارها از انتخاب مطالب تا پی گیری صفحه آرایی و طراحی لوگو و چاپ و صحافی و حتی پلاستیک کردن آن، همه توسط یک نفر انجام شده و البته تماما با هزینه شخصی صورت گرفته است.
آرزو می کنیم امکانات فوق فراهم شود تا داریون نه تنها ماهنامه که حتی هفته نامه داشته باشد.
بدان امید…
