نوشته:یوسف بذرافکن
باز این چه شورش است که در خلق عالم است
باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است
محرم که می رسد عالم رخت ماتم به تن می کند و عالمیان سیاهپوش اشرف اولاد آدم می شوند ،جن و ملک و انس زانوی غم به بغل می گیرندو دراین عزای عظمی ،ماتم نشین می شوند واین حرارتی است که ازچهارده قرن پیش آغاز شده و گذشت زمان آن را شعله ور تر می کند .
اجداد و نیاکان ما همواره عزای سرور آزادگان جهان را گرامی می داشته و خواهند داشت ، برپایی مراسم عزاداری سالار شهیدان حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام در منطقه داریون همواره از شکوه بی نظیری برخودار بوده است .
برپایی تکیه ها ، دسته ها و هیات های مختلف ، درست کردن علم و کتل ، سیاپوش شدن عزاداران و کوچه ها و معابر ، برپایی دسته های سینه زنی و زنجیر زنی و پختن نذری جلوه های از عشق و ارادت مردم به حضرت امام حسین (ع) و یاران وفا دارش است که ازچند روز مانده به محرم شروع شده و درروز تاسوعا وعاشورا به اوج خود می رسد.
در روز عاشورا همه ی مردم منطقه از زن و مرد ،پیر وجوان ، خرد و کلان درپای امامزاده ابراهیم (ع) تجمع می کنند و به عزاداری می پردازند ، علاوه بر آن سخنرانی خطبا ، اقامه نماز ظهر عاشورا ، زیارت اهل قبور از برنامه های این روز است، در روز عاشورااکثر داریونی های مقیم شهرهای دیگر به زادگاه خو د بر می گردند و به عزادار ی می پردارند به گونه ای که عزاداری مردم منطقه داریون در عاشورای حسینی شاید در فارس کم نظیر باشد.
در روز عاشورا همه کسب و کار خود را تعطیل می کنند ،و از عصر تاسوعا که فقط در این روز هئیت ها و دسته ها حرکت می کنند آماده مراسم روز عاشورمی شوند ،برخی در این دو روز پای برهنه طی طریق می کنند ،عده ای اسپند دود می کنندو عده ای با تاسی به ساقی لب تشنگان کربلا حضرت ابو الفضل (ع)به عزاداران آب می دهند.
در گذشته سنت حسنه ای وجود داشت و آن این بود که عده ای که نذر داشتند در جوار امامزاده ابراهیم (ع) اقدام به پختن نذری و توزیع آن بین عزاداران می کردند که متا سفانه این سنت حسنه به دست فراموشی سپرده شده است.
حضور کودکان و نوجوانان که از صفا ی بیشتری برخودار هستند موجب جلب توجه مردم می شود ، مادرانی که نوزاد دارند فرزندان خود را با لباس های سبز و خاص ملبس می کنند تا از همان نوزادی محبت امام حسین (ع) در دلهای آنها جای بگیرد ، عده ای در همه ی سالها سفره امام حسین (ع) پهن می کنند و عزاداران را بدون دعوت گیری به صرف غذای نذری فرا می خوانند.
گروهی هم به نوبت همه ی هئیت ها را دعوت می کنند ، حاج عین اله کاظمی و حسن مهری از جمله آنها هستند، برخی از نوحه خوانهای قدیمی داریون هستند مانند حاج نوراله شیروانی و حاج علی آقا بذرافکن و عده ای هم به رحمت الهی پیوسته اند مانند مرحوم شیخ شکر علی جهانی و خشنود بذرافکن .در گذشته عزاداری فقط به شکل سینه زنی بود و زنجیر زنی بعد از آن مرسوم شد.
بعد از مخربه شدن مساجد ،هیئت قمر بنی هاشم حسینه ولی عصر (عج) تشکل شد وهنوز هم فعالیت دارد و بعد از آن هیئت های دیگر تشکیل شد ، محله دیندارلو از لحاظ داشتن تعداد هیئت همیشه رقیب داریون بوده است.
همه ی هیئت های منطقه داریون (به غیر از هیئت های تربر که به لحاظ دوری راه به امامزاده ابراهیم نمی آیند ) بقیه هیئت ها در روز عاشورا در اطراف امام زاده ابراهیم (ع) که در نزدیکی روستای دودج واقع شده است به عزادراری می پردازند ، هرچند برنامه عزاداری تا سیزدهم محرم برگزار می شود ولی از این شور حسینی برای ارتقاء سطح فرهنگی و مذهبی مردم استفاده کامل نمی شود و متاسفانه این هیئت ها معمولا تا محرم سال آینده فعال نیستند که در مجالی دیگر به این بحث خواهیم پرداخت.
