احمدرضا مجرد|
توی دور افتاده ترین روستاهای استان بوشهر که جمعیت اونها خیلی از داریون کمتر هست هر کدوم از اونها دوتا سالن ورزشی سر پوشیده دارن با زمین چمن مصنوعی که دور تا دور اون هم فنس کشی شده .
حالا نمیدونم مشکل چیه که داریون با این همه جمعیت و جوانان ورزش کار و نزدیکی اون به کلان شهر شیراز هنوز خودش هست با یه زمین خاکی که سرنوشت اون بعد از چندین سال مشخص نیست و یه سالن سر پوشیده که توی بافت قدیم درست شده .
به خاطر همین دور بودن سالن ورزشی از امنیت آن کاسته شده و فقط برادرها میتونند از محیط سالن استفاده کنند ولی خواهران از نبود محیط ورزشی سالم گله مند هستند.
ضمنا بیشتر وقت سالن هم در اختیار دانشگاه آزاد است.
چی می شد که مثلا شهرداری یا یکی از ارگانهای دولتی با مردم همکاری کنند برای احداث زمین ورزشی چمن مصنوعی محله ایی مثل محله های شیراز یا همون ده کوره ها مگه جوون های ما چی کم دارن .
حالا خودتون قضاوت کنید کی باید پیگیر باشه.
گله ای نیست
گر هم گله ای هست دگر حوصله ای نیست …