سهیل شمس|
به نام خدا، که اگر خدا نباشد، همه چیز مجاز است…
به نوبه خود به عنوان یک داریونی به شما منتخبین مردم در شورای اسلامی شهر داریون و مردم فهیم و آگاه زادگاهمان که با حضور گسترده ی خود پای صندوق های رای، بار دیگر نشان دادند که برآنند تا به اذن خداوند حکیم، در رقم زدن سرنوشت خودشان سهیم باشند، صمیمانه تبریک می گویم و برای کاندیداهایی که اکثریت آرای مردم را کسب نکردند، توفیق خدمت صادقانه و خالصانه در پست های دیگر را آرزومندم.
کم و بیش، شما منتخبین محترم و محترمه را می شناسم. همه معتقد، متعهد و با تجربه هستید. اعتقاد، تعهد و تجربه اتان را صرف خدمت صادقانه و خالصانه به مردم محروم و مظلوم شهر و منطفه اتان کنید. خواهران و برادران شما در دوره های قبل، هر کدام به قدر توان خود، خدماتی ارزنده داشته اند که جای تقدیر و تشکر دارد. ولی برخی امور، تقریبا در همه ی دوره ها ناتمام مانده است. نیازی هم به فهرست کردن مجدد این امور نیست. خودتان بهتر از من از آن ها مطلعید. در جای جای این فضای مجازی نیز به کرّات فهرست شده اند. کافی است سری به بایگانی شورا و شهرداری بزنید، خودشان فریاد می زنند که ما را دریابید !
عزیزان ! تا قبل از انتخاب شدن هم وظیفه و تکلیفی بر گردنتان سنگینی می کرد. اگر در سمتی بوده اید، مردم حقی بر شما داشته اند و اگر هم پستی نداشته اید، حق شهروندی مردم در جای خود باقی بوده است. تا قبل از ورود به صحنه ی انتخابات و انتخاب شدن، این وظیفه و تکلیف، کفایی بوده است؛ یعنی اجباری در آمدن و پذیرفتن مسئولیت نداشته اید. اگر نمی آمدید، مسئولیت پذیر دیگری می آمد و کمر همت در رفع مشکلات و معضلات جورواجور شهر و منطقه ی محروم داریون می بست. حالا که آمده اید، تکلیفی به مراتب سنگین تر را بر خود هموار کرده اید. یک تکلیف عینی.
عزیزان ! این تکلیف عینی به شما گوشزد می کند که اگر در انجام آن کوتاهی کنید و یا خدای ناکرده، خواسته یا ناخواسته قصوری از شما سر بزند، همان طور که امام راحل (ره ) فرمودند، در آتش غضب الهی، خواهید سوخت. ولی اگر دغدغه ی رفاه و آسایش مردم را داشته باشید و با عزم و اراده ای پولادین، کمر همت ببندید برای رفع مشکلات و معضلات شهر و منطقه ی محروم و مردم مظلوم زادگاهتان، در پیشگاه خداوند رحمان و رحیم، به چنان جایگاه رفیعی خواهید رسید که به هنگام قصد قربتتان در خدمت خالصانه و صادقانه، فرشتگان الهی بال هایشان را فرش زیر پایتان می کنند، به گونه ای که از فرش بر عرش خواهید شد.
… و اما یک توصیه ی دیگر که بر آن اصرار فراوان دارم. ارتباطتان را با مردم، پر رنگ کنید که طریق قرب الهی، همانا مسیر خدمت به بندگان اوست. اجازه بدهید اگر گامی برای رضای خدا در راه خدمت به مردم برمی دارید، خودشان نیز بدانند. گزارش کنید تا ببینند، بشنوند و بدانند و در کارها از آنان و صاحبان فکر و اندیشه، کمک بگیرید و در این راه، تنها خدا را در نظر بگیرید که یدالله فوق ایدیهم.
مبادا محرومین و نیازمندان را فراموش کنید و به جای گام برداشتن برای رفع محرومیت از آنان، به فکر بالا کشیدن خودتان باشید ! که اگر چنین شود، این پست و مقام هایی که اگر ماندنی بودند به من و تو نمی رسیدند، حجابی می شود بین شما و حق و حقیقت.
هرگز خانواده شهدا و ایثارگران را فراموش نکنید که امنیت امروز ما در گرو جانفشانی جگر گوشه های خانواده شهدا و ایثار ایثارگران است.
