شهيد مهدي قلي ارجي

علی زارع فرهنگی داریونی
باسلام
به درب منزل پدر شهید مهدی قلی ارجی رفتم پدرش درب را بازکرد و با تواضع گفت بفرمایید به داخل رفتم مادرش هم آمد سه نفری به داخل رفتیم وشروع به صحبت درباره ی این شهید بزرگوار کردیم .پدرش تا شروع به صحبت کرد بغض گلویش را گرفت و شروع به گریه کرد انقدر گریه کرد که اشک مرا هم درآورد مادرش هم گریه میکرد .بعد از چند دقیقه ای که سه نفری شروع به گریه کردیم .پدرش گفت فرزندم خیلی خوش اخلاق بود و همیشه از امام و شهدا میگفت همیشه مشتاق جبهه رفتن بود.میگفت باید فرمان امام خمینی را گوش دهیم و از اسلام وانقلاب دفاع کنیم .دوبار ه بغض گلویش را گرفت و شروع به گریه کردن کرد.نتوانست ادامه دهد .مادر شهید شروع به سخن گفتن کرد و گفت که
فرزندم همیشه به بسیج میرفت هر وقت که میخواستند کمکی برای رزمندگان اسلام جمع کنند او هم کمک میکرد و به خانه می آمد و میگفت مادر بیا نانی بپز تا برای رزمندگان ببرم. من هم شروع به پختن نان میکردم .سرانجام هم داوطلبانه به بسیج رفت و به جبهه رفت و بعد از چند مدت به مرخصی آمد قبل از اینکه من اوراببینم کفشهایش را قایم میکرد و میگفت میخواهم مادرم را غافلگیر کنم بعد از مدتی که متوجه ی آمدنش میشدم دست در گردنم می انداخت و مرا بوسه باران میکرد و میگفت مادر جان تو برای من خیلی زحمت کشیده ای کاش میتوانستم گوشه ای از زحمات تو و پدرم را جبران کنم .
بعد هم از جبهه و جنگ برایمان تعریف میکر د.همرزم شهید شیر علی سلطانی بود و در عملیاتی که شهید شیرعلی سلطانی شهید شد با هم بودند از محاسن شهید شیرعلی سلطانی زیاد تعریف میکرد. یکبار هم در جبهه زخمی شد که وقتی بدن مجروح اورا به خانه آوردند فقط کاری میکرد که من متوجه زخمی شدنش نشوم بعد هم که من فهمیدم میگفت این بدن قابل این امام وانقلاب را ندارد خدا کند بتوانیم کاری کنیم که امام و شهدا راضی باشند . بعد از اینکه زخمش بهبود یافت برایش خواستگاری رفتیم و ازدواج کرد .اینها قبل از سربازی رفتنش بود . سرانجام موقع سربازیش فرا رسید و او به همراه بختیار شرفی و خدارحم گل اور راهی جبهه شدند( که هردو جاوید الاثر هستند).بعد از مدتی هم خبر مفقود شدنش رسید و بعد از چند سال که پیکرش پیدا شد مرا برای شناسایی به قصر شیرین بردند.
یکبار که با خدارحم گل اور به مرخصی آمده بودند مسئله ی تصادف مرحوم قاسم کاشفی پیش امد که با خدارحم گل اور با هم بودند او به همراه شهید گل اور در مراسم تشییع جنازه ی مرحوم قاسم کاشفی شرکت کردند ولی چون خدارحم گل اور هم در این تصادف کمی زخمی شده بود نتوانستند به همراه یکدیگر به جبهه برگردند و شهید مهدی قلی ارجی به تنهایی رفتند و دیگر هرگز باز نگشتند .خدارحم گل اور هم بعد از چند روز برگشت که این هر سه عزیز یعنی شهیدان مهدی قلی ارجی و بختیار شرفی و خدارحم گل اور در یک عملیات مفقود الاثر شدند ولی پیکر مهدی قلی ارجی پیدا شد اما پیکر ان دو عزیز هرگز پیدا نشد.
مادر شهید مهدی قلی میگفت که او در خانه بسیار شوخ طبع بود . همیشه با خنده شوخی میکرد ومن و پدرش را خیلی دوست داشت . هیچ وقت به ما بی احترامی نکرد.میگفت احترام به پدر و مادر از بزرگترین واجبات است و نماز و روزه اش را فراموش نمیکرد . شغلش کارگری بود و برزگری هم میکرد انسان بسیار زحمتکشی بود و در زندگی خیلی سختی کشید و سرانجام به آرزویش که شهادت بود رسید
این مطالب را من عینا از زبان پدر و مادر این شهید بزرگوار نقل کردم .و فقط اندکی انها را مرتب کردم
امیدوارم که مورد قبول تمام عزیزان باشد انشااله که ما ادامه دهنده ی راه این شهیدان باشیم .
برای شادی روح شهدا وامام شهدا صلوات

شاید ما نمی دانیم
ما رفته ایم
ما گم شده ایم!!
اما شهدا
هر روز زنده تر می شوند
و هر روز پرواز را مرور می کنند…
تا شاید ما بفهمیم
چقدر به انتهای زمین سقوط کرده ایم…
چقدر از آسمان فاصله گرفته ایم !!!

باسلام خدمت نازنین
شعر بسیاز زیبایی یود که متن را زیبا کرده بود
انشااله منتظر اشعار بیشتر هستیم
با ارزوی موفقیت برای شما
از نظرتان ممنونم