دفترچه خاطراتهمه

یادی از اولین دهدار داریون،مرحوم نادر کشاورز

یوسف بذرافکن|

یادش بخیر روحش شاد . کاش این جمله را پس از مرگ ما هم بگویند . چقدر خوب است که مردم بگویند خدا خود و پدر و مادرش را بیامرزدآدم خوبی بود .

آدم های بوده اند که مردم هنوز هم پس از سالها که از مرگشان می گذر د این جمله را درموردشان می گویند ، نه تنها در دنیا و کشور ما از این افراد وجود دارند در همین شهر ما داریون هم کسانی زندگی می کرده اند که مردم هنوز هم از آنها به نیکی یاد می کنند .اتفاقا این آدم های خوب چندان مشهور هم نبوده اند پست ، مقام و ثروت چندانی هم نداشته اند اما این هنر را داشته اند که خوب زندگی کنند و مردم از آنها راضی باشندو این هنر بزرگی است .

دنیای فانی مزرعه آخرت است خوشا به حال آنهایی که خوب کشت کردند و خوب هم برداشت کردند.این عمر چندین ساله ، پست ها ، مقام ها ، ثروت ها، تلخی ها و شیرینی ها می گذرد اما چه خوب است که خلق خدا از دست ما راضی باشند . خدارا بر آن بنده بخشایش است که خلق از وجودش در آسایش است .

نیاید به زینتهای دنیا مغرور و گرفتار شد بلکه باید به فکر سرای باقی بود که از آن گریزی نیست و جایگاه جاودان آدمی است و بشر خاکی از خاک است و سرانجام به خاک باز می گردداز خداست و به سوی او هم باز می گردد . به این آدمهای خوب و زنده گان جاوید نگاه کنیم و با آنها تاسی کنیم. شهدای عزیزی که جان خود در به خدا ودین خدا هدیه کردند و در این معامله پر منفعت بهشت جاویدان و رضایت و رضوان خدارا خریدند .

خوشا به حال آنها که در بند دنیا گرفتار نشدند واز خاک به افلاک و عرش پر کشیدند و بدا به حال آنهایی که برای این چند روز دنیا ایمان و آخرت خود را می فروشند و راه ضلالت و گمراهی را بر سبیل هدایت و سعادت جاویدان ترجیح می دهند .

در همین شهر متاسفانه کسانی هم ضلالت و گمراهی را انتخاب کرده اند و گمراه شده اند . اما خوش به سعادت کسانی که راه شهدا را دنبال کرده می کنند و در عمل نه در حرف پیرو شهداهستند . از شهدای عظیم الشان که بگذریم در همان سالهای که راه شهادت باز نبود کسانی بودند که راه سعادت را در پیش گرفتند و در نام و یاد مردم جاودان شدند امثال میرزا اشرف ، شیخ شکر جهانی و افراد دیگری که منشا خیر بوده اند مانند مرحوم تیمور حقیقت جو که صدقات جاریه و مو قوفات آن مرحوم هنوز هم برجای است .

اما خدا بیامرزد اولین دهدار داریون مرحوم الله داد (نادر )کشاورز. یادم است در سال هفتاد ویک بادوست عزیزم آقای علیرضا کشاورز خدمت مرحوم کشاورزرفتیم ایشان تا از پشت پنجره اتاقش ما را دید به استقبال ما آمد و با روی گشاده و به گرمی به ما خوش آمد گفت ، از ما با چای پذیرایی کرد در کنار میز ساده و اتاق کوچکش کارهای بزرگی انجام می داد .

گفتیم : برای کاری خدمتتان آمده ایم گفت : بفرمایید . گفیتم برای یکی از مشکلات محل پیشنهادی داشتیم . خیلی خوشال شد ،وقتی گفتیم داریون به یک کانون فرهنگی نیاز دارد گفت چه کاری از دست من بر می آید در خدمتم .

گفتیم لطفا یک نامه به ما بدهید . آن مرحوم هر چند ما کاره ای هم نبودیم نامه را نوشت و با احترام به ما داد و ما با همان نامه مرحوم دهدار پیگیری کردیم و اولین کانون فرهنگی و تربیتی در حسینیه والده حاج کهندل بذرافکن با کمک اداره ناحیه چهار شیراز تاسیس شد .

خداوند همه مردان وزنان نیک را بیامرزد .

نام نیکی گر بماند زا آدمی به کز او ماند سرای زرنگار .

1 دیدگاه

  1. روحش شاد . البته آقای دهقان دومین دهدار هم انسان شریف ، مخلص و فعالی بود . خداوند ایشان را حفظ کند و به سلامت دارد .

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا