فرهنگ مردم داریون / قسمت چهل و ششم: بهداشت و درمان در داریون
به کوشش: جلیل زارع
بهداشت
هر چه به عقب تر برمی گردیم وضعیت بهداشت را نابسامان تر می بینیم. کمبود امکانات، آگاهی اندک مردم از وسایل بهداشتی، فقر و مسایلی از این دست، مشکلات بسیاری در بهداشت و درمان ایجاد کرده بود. نگاهی به چند مورد بهداشتی ، این مطلب را روشن تر می کند:
حمام
حمام های قدیم از نوع خزینه ای بود. اصولا نمی توان آن ها را حمام دانست. زیرا آب خزینه ی این حمام ها هفته ای یک بار عوض می شد و فقط چند ساعت اول تمیز بوده است. با کشیدن کیسه و سفیدآب بدن خود را شست و شو می دادند و برای شستن سر از خاک مخصوصی که به آن “گِل سر شور” می گفتند استفاده می شد.
آب
آب مورد استفاده، بیش تر آب چاه بود. این آب با تلمبه هایی که با گازوییل کار می کرد از زمین کشیده می شد و با جوی به زمین های کشاورزی می رسید. مردم از این آب بدون آن که تصفیه شود برای آشامیدن، پخت و پز و شست و شو استفاده می کردند.
شست و شو
برای شست و شوی لباس، ماده شوینده به شکل امروزی وجود نداشت. اوایل برای این کار از “اُشلُنک” استفاده می شد و آن گیاهی بود که پودر آن به تمیز شدن لباس کمک می کرد. برای شستن ظروف نیزمعمولا از کاه گِل بهره می گرفتند. استکان و نعلبکی ها نیز با خاکستر یا “رَشت چاله” می شستند. از آن جا که همه چیز پس از شستن حتما در برابر آفتاب قرار می گرفت تا حدود زیادی میکروب های آن ها کُشته می شد و می توانست کمکی به بهداشت مردم باشد.
• برگرفته از کتاب “فرهنگ مردم داریون”، نگارش و پژوهش: جلال بذرافکن
• ادامه دارد … ( قسمت بعد: درمان در داریون )
