مهدی بذرافکن
با این که درآن سالها حتی تلفن ثابت هم در اختیار همه نبود اما انتشار دهان به دهان این خبر کافی بود تا به فاصله کمی بسیاری از مردم به محل حفر چاه گسیل شوند و از سنگ های بیرون آمده از چاه هرآنچه می توانند بردارند.
ماجرا اما چه بود؟ چاه آب برای مصرف مردم و از طرف اداره آب شیراز در حال حفر بود.
برای حفر چنین چاه های عمیقی از متّه های بزرگی استفاده می شود که بتواند با سرعت بالایی زمین را بشکافد و کار را تسریع بخشد.
طی این فرایند پیش می آید که مَتّه ها به دلیل برخورد با سنگ های زیر زمین می شکنند.
شکسته های این مته ها و جنس به خصوصشان در آن سالها شبیه سنگ هایی بود که انگار بخش کمی از آن طلا در خود دارد.
چند روزی گذشت تا کارشناسان برخی مردم را توجیه کنند که این سنگ طلا نیست و در واقع مته شکسته شده است.
این همان بحث مهم راستی آزمایی اخبار است که این سالها به نظر باید به آن توجه ویژه ای داشت.
