از طلای داریون تا زمین های بندرعباس!

مهدی بذرافکن*

حدود 35 سال پیش در داریونِ شیراز شایعه شد که از محل حفرچاه آب آشامیدنی این شهر طلا یافت شده است.

با این که درآن سالها حتی تلفن ثابت هم در اختیار همه نبود اما انتشار دهان به دهان این خبر کافی بود تا به فاصله کمی بسیاری از مردم این منطقه به محل حفر چاه گسیل شوند و از سنگ های بیرون آمده از چاه هرآنچه می توانند بردارند.

ماجرا اما چه بود؟ چاه آب برای مصرف مردم و از طرف اداره آب شیراز در حال حفر بود.

برای حفر چنین چاه های عمیقی از متّه های بزرگی استفاده می شود که بتواند با سرعت بالایی زمین را بشکافد و کار را تسریع بخشد.

طی این فرایند پیش می آید که مَتّه ها به دلیل برخورد با سنگ های زیر زمین می شکنند.

شکسته های این مته ها و جنس به خصوصشان در آن سالها شبیه سنگ هایی بود که انگار بخش کمی از آن طلا در خود دارد.

چند روزی گذشت تا کارشناسان برخی مردم را توجیه کنند که این سنگ طلا نیست و در واقع مته شکسته شده است.

دیروز اما اتفاق رخ داده در بندرعباس و شهرک پیامبر اعظم مرا به آن خاطره دور برد.

«شایعه اهدای زمین به مردم در ازای ۵۰ میلیون تومان، برخی از اهالی بندرعباس، با گچ و یا سنگ زمین مد نظر خود را مرزبندی و مشخص کردند»!

باور این شایعه در عصر رسانه ها کمی که چه عرض کنم خیلی عجیب بود.

یعنی هر کسی توانست زمین خط کشی کند و مبلغ 50 میلیون تومان هم به دولت پرداخت کند صاحب زمین هایی با ارزش بسیار بالاتر از این مبلغ می شود!

اتفاق روز گذشته در بندرعباس شبیه تکنیک «دروغ بزرگ» گوبلز-وزیر تبلیغات هیتلر- است.

گوبلز معتقد بود: «در فریب با راهبرد دروغ بزرگ، کوشش می‌شود تا مخاطب به سمت یک فضای روانی متفاوت با واقعیت سوق داده شود. این فضای درونی باید به گونه‌ای ساخته و پرداخته شود که گروه هدف بدون ابراز مقاومت، در آن فضا قرار گیرد و مفاهیم و علائم انتقالی، مورد قبول و پذیرش او باشد.»

حالا اما در بندرعباس با همین تاکتیک بسیاری مردم از شهرهای اطراف مرکز هرمزگان گروه گروه به بندرعباس سرازیر شدند تا در اطراف این شهر بیابان ها را خط کشی کنند و از این مسیر به ثروت یک شبه ای دست یابند!

این همان بحث مهم راستی آزمایی اخبار است که این سالها، به نظر باید به آن توجه ویژه ای داشت.

^دانشجوی دکترا ارتباطات