داریون نما مستقل است و وابسته به هیج اداره و ارگانی نیست

دوره حرفه ای روزنامه نگاری شما از خبرجنوب آغاز شد؟
بله هم دوره حرفه ای (البته من خودم را حرفه ای نمی دانم) هم دوره غیر حرفه ای و کارآموزی من به نوعی از روزنامه خبر جنوب شیراز است.

چطور؟!
روزنامه خبرجنوب صفحه ای داشت به نام دانش آموز که مسوولش استاد بهمن پگاه راد از نویسندگان مطرح ادبیات کودکان و نوجوانان بود. من از دوران تحصیل تقریبا اوایل دوره راهنمایی خبرنگار صفحه دانش آموز شدم و اخبار مدرسه و سایر مطالبم در صفحه دانش آموز چاپ می شد.

یعنی از چه سالی؟
حدود 13 سالگی و تا پایان دوره متوسطه هم چنان خبرنگار صفحه دانش آموز بودم.در کنار صفحه دانش آموز با صفحه حوزه و مساجد روزنامه خبرجنوب هم همکاری می کردم که متولی اش دکتر انصاری جابری بود. در کنار حضور در روزنامه خبر در انجمن روزنامه نگاران جوان شیراز هم عضو شدم و در کنار استاد سیروس رومی بر تجربیاتم افزودم.

و بعد…
بعد به روال ما دهه شصتی ها(البته من متولد 1358 هستم) کنکور دادم آن زمان کنکور و نوع انتخاب رشته طوری بود که به زحمت می توانستی در رشته مورد علاقه ات پذیرفته شوی من رشته روزنامه نگاری و خبرنگاری را دوست داشتم اما چون آن زمان موفق به پذیرش در این رشته نشدم قید تحصیل را زدم و به خدمت سربازی رفتم.
بعد از خدمت به دلیل سابقه خوبی که در خبرجنوب داشتم با هدایت آقای راد و هماهنگی آقای مهرزاد جابری (که آن سالها مدیر روابط عمومی نشریات خبر بود) به دیدار آقای حسین واحدی پور صاحب امتیاز و مدیر موسسه بین المللی مطبوعاتی خبر رفتم و با توجه و عنایت ویژه این مرد بزرگ ، فرهیخته و فرهنگی از سال 1379 در روزنامه خبرجنوب ابتدا به عنوان خبرنگار و بعد دبیر صفحه جوان مشغول به کار شدم.

چند سال در روزنامه خبرجنوب شاغل بودید؟
از سال 1379 تا سال 1400 تقریبا 21 سال در این روزنامه قدیمی و خوشنام حاضر بودم و در کنار اساتید پیشکسوت این روزنامه مثل آقایان مرحوم مدرسی، مرحوم زرین چنگ، مرحوم قوامی،آقای راد، آقای صباغ زاده و…بر تجربیات روزنامه نگاری ام افزودم.

آن گونه که من اطلاع دارم در روزنامه خبر کارهای متفاوتی انجام دادید؟
حالا نه این که کارهای متفاوت اما فکر کنم با همکاری دوستان و حمایت آقای واحدی پور مدیریت روزنامه توانستیم اتفاقات خوبی در روزنامه نگاری استان و منطقه جنوب رقم بزنیم.
مثلا سرویس جوان را که راه اندازی کردیم. با عضو گیری از جوانان علاقمند به روزنامه نگاری هر هفته جلساتی با تعداد حداقل 70 نفر در قالب سرویس های مختلف برگزار می کردیم. جو خیلی خوبی بود. آن همه جوان علاقمند هر هفته یک جا جمع می شدند و مطالب همدیگر را نقد و تحلیل می کردند. در نهایت بهترین مطالب انتخاب و در صفحه جوان که برای مدتی به صورت ویژه نامه چهار صفحه ای هم منتشر می شد، به چاپ می رسید. وظیفه این تحریریه، اموزش خبرنگاران و روزنامه نگاران و شکوفایی استعدادهای آنان در این حوزه بود.

چه جالب اما به نظرم این کارهای خوب در سطح کشور آن چنان که باید، دیده نشد.
بله متاسفانه. چون رسانه ها و شبکه های اجتماعی مثل امروز نبود و توزیع روزنامه خبر در سطح استان فارس و چند استان جنوبی بود کارهایمان خیلی دیده نشد در حالی که همان زمان همه فکر می کردند مثلا مجله همشهری جوان یا مجله ایران جوان چنین تحریریه هایی دارند در حالی که تحریریه جوان روزنامه خبرجنوب بسیار فراگیر و با کیفیت بود.

این جمع روزنامه نگار جوان خروجی مناسبی هم داشت؟
بله اتفاقا بسیاری از همان جوان ها به فاصله کمی در روزنامه خبرجنوب و سایر رسانه های استان و حتی کشور مشغول به کار شدند.
آمار دقیقی ندارم اما حداقل حدود 30 نفر از آنها در فواصل زمانی مختلف در روزنامه خبر مشغول شدند.
همین الان هم تعدادی از آنها مشغول به کارند. بعضی شان مهاجرت کرده و بعضی دیگر در جاهای مهمی مثل وزارت خارجه و… مشغول به کار هستند.

بخش زیادی از تمرکز و فعالیت شما به عنوان دبیر تحریریه هفته نامه بین المللی سیاحت و تجارت گذشت لطفا در این باره بیشتر توضیح بدهید

اواخر سال 1379 آقای واحدی پور تصمیم گرفتند که نشریه ای برای ایرانیان مقیم کشورهای عربی خصوصا امارات عربی متحده منتشر کنند. به همین جهت یک ویژه نامه با نام «خبر ویژه کشورهای عربی» منتشر کردند که من پس از چند شماره این ویژه نامه به آن پیوستم و کم کم با اعتماد مدیر روزنامه دبیر این ویژه نامه شدم.
بعدا آقای واحدی پور مجوز رسمی یک هفته نامه با نام سیاحت و تجارت را از وزارت ارشاد اخذ کردند.
با دریافت مجوز این هفته نامه جدید، ویژه نامه هفتگی «خبر ویژه کشورهای عربی» به هفته نامه سیاحت و تجارت تبدیل و به صورت یک نشریه جداگانه هر هفته منتشر می شد.

و در این راه چالش های زیادی داشتید.
با ابتکار مدیریت روزنامه ما اولین نشریه ای بودیم که همزمان هم در ایران و هم در امارات منتشر می شد. البته الان همه فکر می کنند روزنامه همشهری و جام جم اولین ویژه نامه ها را در امارات منتشر می کردند.
موسسه همشهری مدتی ویژه نامه «همشهری امارات» و موسسه جام جم هم ویژه نامه «جام جم امارات» را منتشر می کردند. چاپ هر دوی این ویژه نامه ها در امارات و مخصوص همانجا بود. ضمن آن که آنها ویژه نامه منتشر می کردند. یعنی همشهری همان طور که برای مثلا استان فارس ویژه نامه داشت برای امارات هم ویژه نامه داشت. جام جم هم همین طور. البته نمی خواهم منکر تلاش همکارانم در این موسسه بشوم. اما فکر می کنم این توضیحات باید بیان شود.

مگر کار شما چه تفاوتی با همشهری و جام جم داشت؟
اول این که آنها ویژه نامه منتشر می کردند و نشریه مستقل اختصاصی برای امارات نبودند. دوم آن که چاپ آنها در امارات و کلا مخصوص امارات بود و نکته مهم استمرار آن ها بود که مثل ما پایدار نماندند حالا به دلیل تغییر مدیریت یا مسایل دیگر. ما «سیاحت و تجارت» سال ها به عنوان یک نشریه مستقل منتشر می شد. تازه نکته جالب آن بود که ما صفحات هفته نامه را در ایران می بستیم شبی که قرار بود هفته نامه در امارات منتشر شود فایل پی دی اف صفحات هفته نامه را به چاپخانه امارات می فرستادیم و فردا صبح نشریه در امارات و ایران همزمان منتشر و توزیع می شد.

ظاهرا هفته نامه سیاحت و تجارت در ایران 16 صفحه و در امارات 12 صفحه منتشر می شد؟این کار دلیل خاصی داشت؟
به نکته جالبی اشاره کردید. اول تا فراموش نکردم عرض کنم که هفته نامه سیاحت و تجارت به سه زبان فارسی،عربی و انگلیسی منتشر می شد. درباره تفاوت تعداد صفحات هم به این خاطر بود که چاپخانه امارات گلاسه تمام رنگی بود و قطع آن با قطع هفته نامه در ایران متفاوت بود. در نتیجه این هم زحمت مضاعف اما شیرینی برایمان بود که پس از بستن صفحات برای چاپخانه ایران ، صفحه های هفته نامه را برای چاپخانه دبی با قطع متفاوتی و به صورت تمام رنگی می بستیم و به امارات ارسال می کردیم.

سال 1380 و چاپ گلاسه؟! آیا نشریه ایرانی دیگری بود که گلاسه منتشر شود؟
در ایران فکر نکنم به جز مجله دنیای ورزش که صفحاتش شبیه گلاسه بود نشریه ای با ترتیب انتشار هفته نامه منتشر می شد. البته همشهری و جام جم امارات هم گلاسه بودند اما ما ویژگی مان این بود که همزمان در ایران و امارات منتشر می شدیم. در امارات گلاسه تمام رنگی و در ایران به صورت چاپ کاغذ کاهی.

برویم سراغ تالیفات تان. شما تا الان سه کتاب منتشر کرده اید.حاشیه نوشت،وبگزار و سواد رسانه ای برای همه.از حاشیه نوشت شروع کنیم که ورزشی است؟
حاشیه نوشت در اصل منتخبی از یادداشت هایم در روزنامه خبر ورزشی است که با نگاهی اصلاحی به حاشیه های ورزش ایران می پردازد. تا آن جا که من اطلاع دارم تاکنون در کشورمان کتابی که به حاشیه های ورزش ایران بپردازد منتشر نشده این کتاب سال 1398 توسط انتشارات ارشدان منتشر شد.

کتاب دوم تان وبگزار ظاهرا در حوزه مسایل اجتماعی است؟
بله این کتاب هم سال 1398 توسط انتشارات نارون منتشر شد که منتخبی است از یادداشت هایم در خبرگزاری خبرآنلاین با نگاهی انتقادی به مسایل بیشتر اجتماعی و فرهنگی.

و کتاب سواد رسانه ای برای همه که به تازگی منتشر شده و به نظر با توجه به فعالیت های اخیر شما در حوزه سواد رسانه ای به نظر قابل توجه است.
این نظر لطف شماست که کتابم را قابل توجه می دانید. در سال های اخیر با گسترش رسانه ها و شبکه های مختلف اجتماعی مخاطبان در هجومی از اخبار گرفتار شده اند که بسیاری از آن ها دروغند و مایه استرس و نگرانی عصبانیت مردم می شوند.
این که مردم خودشان بتوانند اخبار راست از دروغ را تشخیص دهند مساله مهمی است که باید به آن توجه شود. تمام تلاش من هم همین است. این که بتوانم به روش های مختلف راه های راستی آزمایی اخبار به آسان ترین شکل ممکن را در اختیار مخاطبان اخبار قرار دهم. کتاب سواد رسانه ای برای همه در این راستاست.

من کتاب شما را مطالعه کرده ام. به نظر سعی کرده اید بسیار ساده و در کمترین حجم مسایل را مطرح کنید؟
دقیقا. این کتاب ابتدا حدود 150 صفحه بود. اما بعدا به این نتیجه رسیدم که مخاطب امروز برای موضوعی مثل سواد رسانه ای و کتابی با 150 صفحه وقت نمی گذارد به همین دلیل سعی کردم 100 صفحه آن را حذف کنم و ادامه اش را در قالب کتاب های دیگری منتشر کنم. این شد که کتاب اخیرم تنها در 48 صفحه توسط انتشارات نسل روشن منتشر شد که البته جا دارد همین جا از سرعت عمل این انتشارات خصوصا مدیریت آن آقای رضوان فرد و هم چنین پی گیری های سرکار خان یحیایی تشکر کنم که با پی گیری های مستمرشان کتاب در سریع ترین زمان ممکن منتشر شد.

به عنوان یک فعال سواد رسانه ای به نظرتان سواد رسانه ای برای مردم بیشتر نیاز است یا مسوولین؟
واقعیتش هر دو گزینه نیاز مبرم دارند. اما به نظرم بعضی مسوولین به سواد رسانه ای نیاز ویژه دارند و به تعبیری سواد رسانه ای برای بعضی مسوولین از نان شب هم واجب تر است!

فعالیت های این روزهایتان بیشتر شامل چیست؟
این روزها بیشتر در حوزه سواد رسانه ای فعالیت دارم. کارگاه های مختلفی در این زمینه برای دانشگاه ها و بعضی از نهادها و سازمان ها و همچنین دوره های یادداشت نویسی رسانه ای و نشریات دانشجویی هم از جمله کارگاه هایی است که بیشتر برای دانشجویان علاقمند به این رشته برگزار می کنم.
ضمنا در حال راه اندازی پایگاه تحلیلی(رسانه دات بلاگ) هستم. دوست دارم این رسانه محلی باشد برای بحث های تخصصی حوزه رسانه که فکر کنم نهایتا تا یک ماه آینده رونمایی شود.

از پایگاه خبری-تحلیلی داریون نما بگویید که ظاهرا امروز دوازدهمین سالگرد انتشارش است.

پایگاه خبری-تحلیلی داریون نما را 31 شهریور ماه سال 1390 را ه اندازی کردم. منطقه داریون با وجود نزدیکی به شیراز اما بسیار مظلوم واقع شده و از امکانات مناسبی برخوردار نیست.

تا سال 1390 اثری از داریون در فضای مجازی نبود و این منطقه حتی در اینترنت و موتورهای جستجو هم مهجور بود. راه اندازی داریون نما پاسخی بود به  یک نیاز مهم تا فرهنگ مردم منطقه داریون که فرهنگ پر قدمتی است به سایر مردم ایران و جهان معرفی شود.الان و پس از گذشت 12 سال از راه اندازی داریون نما با همکاری علاقمندان به فرهنگ و هنر داریونی کارهای خوبی در سایت داریون نما انجام شده مثلا کتاب فرهنگ مردم داریون به صورت آنلاین در دسترس همه قرار گرفته و همه مردم در هرکجای دنیا که باشند با مراجعه به داریون نما می توانند با آداب و رسوم کهن این مردم بافرهنگ آشنا شوند.

داریون نما آیا یک پایگاه خبری رسمی است و زیر نظر نهادی اداره می شود؟

بله داریون نما دارای مجوز رسمی شماره ۸۹۲۵۱ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است و اتفاقا چندی پیش در رتبه بندی پایگاه های خبری وزارت ارشاد جزو سه پایگاه برتر قرار گرفت.نکته مهم آن که داریون نما زیر نظر هیچ نهادی نیست. وابسته به هیج اداره و ارگانی نیست و کاملا مستقل اداره می شود. تامین هزینه هایش هم کاملا شخصی است و تاکنون حتی یک ریال از ادارات دولتی و غیر دولتی کمک نگرفته و انشالله نخواهیم گرفت.

تصمیم گیرنده نهایی در داریون نما خودتان هستید؟

طبیعی است که تصمیم گیرنده نهایی من باشم.به هر حال مدیر مسوول این رسانه هستم و تاکنون حتی یک خبر هم بدون نظارتم در سایت یا شبکه های اجتماعی داریون نما منتشر نشده است.

ظاهرا داریون نما در تمام شبکه های اجتماعی هم فعال است.

بله خوشبختانه شبکه های اجتماعی داریون نما در گروه های واتساپ،تلگرام،اینستاگرام،ایتا،سروش،بله و روبیکا فعال هستند و حدود 5 هزار نفر در این شبکه های عضویت دارند.

برای داریون نما تا حالا کارتان به شکایت هم رسیده؟!

چند سال پیش که انتقاداتی از شهردار وقت داریون انجام دادیم او از ما شکایت کرد که البته با دفاعیاتی که داشتم شکایتش پذیرفته نشد.

چه چشم اندازی برای داریون نما ترسیم کرده اید؟

من فکر می کنم روند داریون نما از زمان رونمایی در سال 1390 تاکنون یک روند رو به پیشرفت بوده، صد البته که کاستی هایی هم داریم که باید برطرفشان کنیم. اما شاید سالی که داریون نما را راه انداختیم گمان نمی کردیم روزی این پایگاه خبری در میان پایگاه های خبری برتر فارس قرار گیرد.

این مهم مرهون تلاش دوستانی است که بی چشم داشت برای داریون نما زحمت کشیده اند و چون طی سالهای اخیر و در فواصل مختلف با ما همکاری داشته اند به دلیل این که نامی فراموش نشود از هیچ کدامشان اسمی نمی برم اما صمیمانه از همه شان تشکر می کنم.