به بهانه سیزدهمین زادروز داریون نما/کوچه دیگر، بُن بست نیست…

نوشته:جلیل زارع

فعال فرهنگی و اجتماعی/مدرس/عضو افتخاری تحریریه داریون نما

طبق معمول، مشغول وب گردی بودم. شاید از سر دلتنگی، شاید هم برای سیراب کردن حس کنجکاوی و یا هر میلی دیگر، نام داریون را جست و جو کردم. این کار تازگی نداشت.

هر از گاه، مثلا سالی یکی دوبار، وقتی خیلی دلتنگ زادگاهم داریون و مردم با مرام و با وفایش به ویژه آنان که خاطراتی دور و دراز از آنان در سینه نهان داشتم، می شدم، با این که می دانستم هیچ نتیجه ای ندارد به این تلاش بی سرانجام تن می دادم.
12 بهمن سال 1391 بود. بد جوری دلم گرفته بود. این بار دلتنگی ام بهانه ی دیگری هم داشت. تازه از بهشت زهرا، قطعه ی شهدای گمنام، باز گشته بودم. جایی که برادر شهیدم، غریبانه آن جا دفن شده بود. مثل خودم که حس می کردم یک جورهایی تبعیدی پایتخت بودم. شاید هم غربت برادرم، مرا هم غربت نشین جایی کرده بود فرسنگ ها دور از زادگاهم؛ که همنشینش شوم.
هر چه بود نام زیبای داریون را جست و جو کردم. هر چند می دانستم مثل همیشه این جست و جو، کوچه ی بن بستی است که راه به جایی نمی برد.
از پیش می دانستم، در این فضای گِل و گشاد مجازی حتا یک خبر کوتاه هم از زادگاهم نیست! و همین بیش تر دلتنگم می کرد. با خودم می گفتم یعنی یک نفر پیدا نمی شود سایتی محلی برای داریون راه اندازی کند تا این طور مواقع بوی خوش آشنایی، غم غربت را از دل امثال من که دست بر تقدیر سال ها از زادگاه مان دور افتاده ایم بزداید؟!
ولی این بار در کمال ناباوری سایتی با نام داریون نما به من چشمک زد و گل لبخند بر لبانم کاشت! با عجله روی آن کلیک کردم: «داریون نما، اولین پایگاه رسمی خبری – تحلیلی منطقه ی داریون | دروازه های ابدیت باز است. آفتابی شوید.»
از شادی در پوست خود نمی گنجیدم! اولین مطالب آن مربوط می شد به چهارشنبه ۲۳ شهریور ماه سال ۱۳۹۰ ساعت ۱۸:۳۳. مدیر این سایت محلی سایتش را با معرفی شهدای عزیز و گرانقدر منطقه ی داریون قلم زده بود.
کنجکاو شدم و بیش تر جست و جو کردم. فهمیدم هم زمان با آغاز هفته دفاع مقدس و با یاد شهدای عزیز، دلاور و سرافرار منطقه داریون، این اولین پایگاه رسمی خبری-تحلیلی منطقه داریون با عنوان «داریون نما» رونمایی شده است. به فال نیک گرفتم و چون بیش تر یاد کوروش شهید و عزیزم مرا به این وادی کشانده بود، دیدگاهی بر صفحه ای از این صفحات مجازی نگاشتم. توقع نداشتم پاسخی دریافت کنم، چه برسد به این که تیتر اول داریون نما شود. ولی شد! همان روز هم شد. با این عنوان «درد دل های یک برادر شهید:ناگفته های بسیاری بر سینه دردمندم سنگینی می کند….»
و این گونه با تنها سایت محلی زادگاهم آشنا شدم و شدم یکی از طرفداران پر و پا قرص آن. زیاد و زیادتر شدیم و پر استقبال تر! یادم است مطلبی با عنوان «خوش و بشی با داریون نمایی ها» 281 دیدگاه »کامنت» خورد! خودتان ببینید.
آن موقع از کانال و گروه، خبری نبود و پل ارتباطی مجازی مان با هم زادگاهی های مان همین سایت بود ولی با پیدا شدن سر و کله ی پیام رسان های متنوع وطنی و غیروطنی، سلیقه و میل ها هم تغییر کرد و به آن سو کشیده شد. ولی داریون نما هم بی کار ننشست و نخستین کانال های محلی که رنگ و بوی زادگاه مان را داشته باشد، با همان نام «داریون نما» ایجاد کرد و خیلی زود هم در بین همزادگاهی های ساکن در داریون و غیر ساکن از سراسر ایران و بلکه سراسر جهان استقبال شد.
شما هم اگر تازه به جمع صمیمی داریون نما پیوسته اید می توانید این پایگاه خبری را از طریق یکی از پیام رسان هایی که اینجا معرفی شده و لینک شوید به این تنها سایت رسمی خبری- تحلیلی زادگاه مان.
زادروزت خجسته باد، داریون نمای داریونی ها…