تقدیم به روان پاک و مطهر شهید کوروش زارع به مناسبت 19 دی ماه سی و هشتمین سالگرد شهادتش.
گلی در بین گل ها
می شناسم
سخت بی رنگ است
گل من
ارغوانی نیست
گل من زرد؟ نه!
قرمز نه؟ آبی نه!
گل من رنگ بی رنگی
به هر رنگی که رنگین می شود
خوشرنگ می پاشد
گل من رنگ ها را می تکاند
از رخ گلگون
که شاید رنگ بازد
دیده ی پر خون
به گاه دیدن لیلای بی مجنون
گلی در بین گل ها
می شناسم
رنگ آهنگ است
گل من
چون گلایل نیست
گل من یاس؟ نه!
رز نه! شقایق نه!
گل من در تب و تابی
که در بی تابی شب های بی مهتاب می روید
شباهنگام می خواند
گل من چادری بی رنگ
به گلبرگ لطیفش می کشد آرام
که شاید خواب را
معنا کند
در بستری بی نام
گلی در بین گل ها
می شناسم
سخت دلتنگ است
گل من در گلستان نیست
گل من سینه ی کوه؟ نه!
درون باغ نه! در دشت نه!
گل من
آسمان در سینه پنهان دارد و
خورشید می بافد
گل من تیشه می خواهد
به رنگ هر چه بادا باد
که شاید بیستون سازد
گل نشکفته ی فریاد
درون سینه ی شیرین بی فرهاد
گل من نسترن، نرگس و نسرین نیست
گلم با آه هم ناله ست!
گل من بی شک آلاله ست!
