چهارراه فتنه داريون ، ماجراهای جالب آن و البته باغ هاي انگوري!

علي خورشيدي/

حدود 26 سال پیش بود ،داریون حال وهوای دیگری داشت. محبت وصفا بین مردمانش موج می زد و کارو کشاورزی پررونق بود.

آن سال ها داریون به گستردگی الان نبود، محدود بود.  چهارراهی بود که (البته اگر بشود اسمش را چهارراه گذاشت ) چون مرکز ثقل داریون بود و اکثرکارگرها وکشاورزها آنجا رفت و آمد داشتند وبه طبع اکثر دعواها آنجا اتفاق می افتاد به چهارراه فتنه مشهور شده بود .

ماجراهای بسیاری آنجا اتفاق می افتاد . صبح که می شد پیرمردهای از کار افتاده مثل مرحوم خدابخش افشار ، مرحوم طمراس دریانی ، مرحوم نمکی زارع ، مرحوم حاج علی بذرافکن ، مرحوم مشهدی عبدل شکری  مرحوم حسن عابد و…. آن مكان را قرق می کردند و تا عصر آنجا بودند واز دوران جوانی خودشان تعریف می کردند  وسربه سر همدیگر می گذاشتند . خدا رحمت شان کند.

حدودا 10 ساله بودم یك داریون بود ویك چهارراه فتنه .من هم بچه همان چهارراه فتنه بودم . شب که می شد نوبت بچه ها بود ونو جوانها به شيطنت كردن.

خلاصه هر نوع اذیتی که شما فکرش را بکنید در اینجا اتفاق می افتاد . تعصب خاصی به این چهار راه داشتیم (البته الان هم داریم ) هر جای داریون که می رفتیم بچه های چهارراه فتنه متحد بودند . ولی خداییش بچه های این چهارراه ،مذهبی هم بودند. هیات تشکیل می دادند ، حسینیه می رفتیم و … از این کارها هم می کردیم .

یادم است  که  عده اي  جوان،  هیاتی سینه زنی تشکیل دادند که به هیئت کوتی ( چون مثل بوشهری ها سینه می زدند ) ملقب شده بود.

مرحوم مهرداد بذرافکن (مرو خشنود ) نوحه خوانش بود که الحق والانصاف زیبا می خواند. گاهی هم نوبت به مرحوم خشنود بذرافکن ومرحوم حسن اسدالهی  می رسید . اما آ شیخ شکر خدابیامرز هر چه داد می زد کسی به او میکروفون نمی داد.

پس از پایان ایام  دهه ماه محرم علم هایی را که بعضی از مردم برای مراسم می آوردند ، بچه های هیات به  خانه هايشان می رساندند .

این چهار راه و در اصل اين محله شهدای زیادی هم به انقلاب تقدیم کرد که خدا وكيل جوان های معصوم وپاکی بودند.  شهدايی چون کوروش زارع ، مهدی بذرافکن ، حسین مردانه ، حسین زارع ، بختیار شرفی ،شهید پوشیمن ، شهید جمشید عسکری و ….

ياد همه آنها بخير…