دردل هاي يك فرهنگي در آستانه روز معلم/مردم داريون مستحق اين همه محروميت نيستند

يوسف بذرافكن

وقتی یک پدر به قد و قامت فرزند خود نگاه می کند تمام آرزو های خود را در او می بیند.

یک معلم نیز همین طور است. از مو فقیت دانش آموزان خود چنان لذتی می برد که فقط کسی این لذت را درک می کند که یا پدر باشد یا معلم.

  هر چند معلمی مقام والایی است که حقیر هیچ گاه به آن رتبه نخواهم رسید ، ولی معلمان باید قدر و رتبه خویش را بدانند و آن را با هیچ یک از امکانات مادی معامله نکنند.

  واقعا معلمی بیشتر از آنکه شغل باشد عشق است. معلم از دیدن مشکلات دانش آموزان خود رنج می برد ، واز پیروزی های آنان احساس سر بلندی مي كند.

  حقیر همیشه خود را شرمنده دانش آموزانم می دانم زیر ا از تمام توان خود برای آنها استفاده نکرده ام و گاهی به قول آقای خورشیدی در حق آنها ظلم کرده ام که آنها باید مرا عفو کنند.

اگر شهید رجایی ، شهید مطهری و شهید خوش نژاد معلم بوده اند چگونه می توانم خود را معلم بدانم . ای کاش شهر ما شهر بود و این همه استعداد نهفته در وجود دانش آموزان هدر نمی رفت.

 اگر مسولین در حق این منطقه کو تاهی نکرده بودند وضعیت دانش آموزان ما خیلی بهتر بود و اکنون ما صدها استاد دانشگاه ، معلم ، دکتر و مهندس داشتیم.

 هفت شهر عشق را عطار گشت/ ما هنوزاندر خم یک کو چه ایم…

 چرا مناطق کوچک، شهرستان شده باشند و ما هنوز در آرزوی تبدیل شدن به بخش باشیم؟ خدا وکیلی داریون مستحق خیلی چیزها است که از آن محروم است.

 ما باید اکنون که سی و سه سال از پیروزی انقلاب اسلامی می گذرد دهها محمد امین زارع و دکتر لطفی و امثال آنها داشته باشیم .

 مردم داریون مستحق این همه محرومیت و بی مهری نیستند . چرا کسانی که می توانند به شهر و دیار خود خدمت کنند برای رسیدن به امکانات بیشتر شهر و دیار خود را رها می کنند و برخی از آنها دیگر از زادگاه خود حتي یادی هم نمی کنند ؟

 آیا حب وطن از ایمان نیست ؟ سالها در مدارس و مناطق مختلف از روستا تا شهر کار کرده ام ولی همیشه از وضعیت حاضر رنج می برم.

 قریب به بیست سال از جوانی خود را در کانون گذرانده ام و اکنون در آستانه بازنشستگي هستم و در تمام این مدت وضعیت کانون به حد مطلوب نرسیده و هنوز این کانون یک ساختمان مناسب ندارد و خانه به دوش است.

 هر کس در این مورد در هر سمتی کوتاهی کرده باشد در پیشگاه خداوند باید پاسخگو باشد. البته این فقط یک درد دل است و نمی خواهم از کسی انتقاد کنم ، و می دانم برای این صحبتها گوش شنوایی وجود ندارد.

از سر دبیر محترم داریون نما که با این گزارش زیبا حقیر را غافل گیر کرد تشکر مي كنم ، دوستانی مانند ایشان و کسانی که در مورد مطالب حقیر نظر می دهند مرا شرمنده محبت های خود می کنند.

  حقیر عزیزانی که روزی دانش آموز من بوده اند( در هر کجای ایران و جهان باشند)را هرگز فراموش نمی کنم و در آستانه هفته معلم این کار مدیر داریون نما و سایر دو ستان ( که البته برخی از آنها اکنون همکارم هستند ) بهترین هدیه به من بود.

حقیر دوست دارم با دانش آموزان سابق خودم که اکنون سمت استادی من را دارند حد اقل از طریق سايت داریون نما در ارتباط باشم . حقیر هر چه دارم از معلمین خود آموخته ام و تا عمر دارم برایشان دعا می کنم.