تاريخچه داريون

در لغت نامه ي دهخدا به نقل از فرهنگ جغرافيايي ايران آمده است كه :

“داريان(ا.خ)دهي از دهستان دودج و داريان بخش مركزي شهرستان شيراز است كه در 38 هزار گزي خاور شيراز و دو هزار گزي شوسه شيراز به جهرم واقع شده است . جلگه اي معتدل و مالاريايي و سكنه ي آن 1152 تن است.

شغل اهالي زراعت است . يك دبستان وراه مال رو دارد”

با توجه به اشاره اي كه در فارسنامه ابن بلخي به اسم داريان وجود دارد و اين كتاب در ميان سال هاي 500تا 510 هجري قمري تاليف شده است ‘ پيشينه ي داريون حداقل به 800 پيش مي رسد . در فارسنامه ي ابن بلخي در بخش “مسافت هاي پارس” كه فاصله ي شهرهاي فارس را تا شيراز مشخص مي كند .‘ داريان را منزل دوم در راه شير جان مي داند . ذكر “خرمه”به عنوان منزل سوم و نيز همراه كردن “دوده” با نام داريان دليلي قاطعي است كه منظور همين داريان كنوني است كه در زبان محاوره اي ‘ داريون تلفظ مي شود. تبديل الف به “و” نيز در زبان عامه چيزي رايج است – چنان كه نان را نون تلفظ مي كنند. نيز تاريخ سنگ قبرهايي كه بيش از 60 سال قدمت دارندحاكي از آن است كه آن زمان در نوشتار ‘ “داريان “مصطلح بوده است.

اسناد ديگري نيز در دست است كه به استناد آن ها مي  توان به نكات قابل توجهي در زمينه  ي گذشته داريون دست يافت. از آن جمله سنگ صندوق مانندي است كه از تل هاي ايجاد شده از خرابه هاي خانه هاي قديمي به دست آمده و تاريخ {750}را نشان مي دهد .

اگر بپذيريم كه اسم اين مكان نخست داريون بوده است و بعد ها در زبان نوشتار‘ داريان ثبت شده است .‘ پيشينه ي تاريخي آن به زمان هخامنشيان و داريوش اول باز مي گردد و اين نظريه كه اين جا ابتدا قلعه اي بوده است كه به فرمان داريوش بنا شده است ودر نوشته هاي  يوناني نيز داريوش را داريون معرفي مي كنند. در شوشتر نيز نهري به نام “نهر داريون” وجود دارد كه پژوهشگران پيشينه آ ن را به دوره ي هخامنشيان مي رساند و آن را منسوب به داريوش مي دانند.

به هر حال اگر چنين قلعه اي بوده است.‘ امروز هيچ اثري از آن بر جاي  نيست و با گذشت زمان به طور كامل از بين رفته است . با اين حال مي تواند سر نخي  براي پيدا كردن وجه تسميه ي داريون يا داريان باشد و آن را منسوب به داريوش يا دارا دانست.

برگرفته از:كتاب فرهنگ داريون