نوشته های شبانه یک داریونی/دودی که مشاهده می کنید حاصل آتش زدن کولور است!

نوشته بيست و هشتم:این مسیر داریون-شیراز و البته بالعکس هم برای خودش عالمی دارد. روزجمعه که از شیراز به سمت داریون در حرکت بودم دو سوژه به تورم خورد.
اولی همین مورد سرعت زیاد مینی بوس بود که نوشتم و منتشر شد. این دومی اما درباره آتش زدن باقی مانده گندم هایی است که درو شده اند.
ما داریونی ها وقتی گندم هایمان را کمباین می زنیم به باقی مانده و در اصل ساقه های زرد گندم می گوییم(کولور).
برخی کشاورزان که اقتصادی فکر می کنند این(کولور) را جمع آوری کرده،دامپر می زنند.(دامپر دستگاهی است که با اتصال به تراکتور ساقه های خشک شده و زرد گندم را خرد و ریز می کند تا برای استفاده علوفه دام ها راحت تر شود.)
این کشاورزانی که اقتصادی و البته علمی فکر می کنند هیچ گاه(کولور) را آتش نمی زنند زیرا این کار برای زمینشان خطرناک است و به اصطلاح قوت زمین را می گیرد.

این دسته از کشاورزان با همان کولورهای باقی مانده زمین را شخم می زنند زیرامقداری کولور باعث قوت یافتن زمین می شود.
دسته دیگری از کشاورزان که حوصله ندارند، تا گندم ها را کمباین زدند بلافاصله اقدام به آتش زدن کولورها می کنند. این دسته از کشاورزان داریونی می خواهند هر چه سریعتر زمینشان را برای کشت بعدی آماده کنند در صورتی که این کار به مرور زمان بر بازدهی محصولات کشاورزی اشان تاثیر منفی می گذارد.
برگردیم به همان جاده معروف و البته خطرناک شیراز-داریون خودمان.
ساعت فکر کنم حدود 8 صبح بود که به دو راهی محمد آباد رسیدم و از همین منطقه بود که دود حاصل از آتش زدن کولورها آسمان منطقه را پوشانده بود.انگار که به یک منطقه جنگی وارد شدی مقدار زیادی دود کل آسمان منطقه را فرا گرفته بود.
کاش کشاورزان عزیز هم به فکر زمین های کشاورزی خودشان باشند هم به فکر آلودگی هوا.
خلاصه این ها را گفتیم تا اگر شمایی که داریونی نیستید و طی روزهای اخیر به هر علت، مسافر داریون شدید از دیدن دود در آسمان این منطقه تعجب نکنید.
دودی که شما مشاهده می کنید حاصل آتش زدن (کولور) است.
****

در این باره بیشتر بدانیم(موسسه زیست محیطی کوهستان سبز):
*در یک اکوسیستم حیات زنده ؛ موجودات زنده در کنار هم زندگی می کنند در این اکوسیستم از تک سلولها تا گیاهان و جانوران و پرندگان در یک زنجیره غذای با هم زندگی می کنند حال مزارع نیز مجموعه های از یک اکوسیستم هستند که باکتریها ؛ گیاهان ؛ حشرات ؛ جانوران و پرندگان در کنارهم زندگی می کنند حال اگر اشخاصی ناآگاهانه با آتش زدن محل زندگی این موجودات باعث از بین رفتن بسیاری از گونه های گیاهی و جانوری گردند که این یک دیگر از صدمه جبران ناپذیر به محیط زیست است ( اگر یک بار برای بازدید به مزارعی که در آتش سوخته اند مراجعه کنید به غیر از بقایای گیاهان به اسکلت انواع و اقسام مار؛ لاک پشت ؛ موش ؛ خرگوش ؛ گنجشگ ….خواهی دید که در آتش زنده زنده سوخته اند ) آیا خداوند دوست دارد که مخلوقاتش زنده ؛ زنده در آتش بسوزند.
‮*طبق تحقیقات دانشمندان برای تولید یک سانتیمتر خاک حاصلخیز به مدت هشتاد الی صد بیست سال زمان لازم است ؛ از طرفی یکی از عواملی که باعث فرسایش خاک است حرارت و گرما است حال ما با آتش زدن خاک باعث از بین رفتن مواد مغذی سطحی خاک می شويم که پس از بین رفتن این مواد بعدا” می خواهیم با انواع و اقسام کود های شیمیائی که خود می توانند باعث آلودگی خاک و از بین رفتن مرغوبیت محصول گردند جبران کنیم‮.‬

‮*ازخیلی قدیمها کشاورزان برای حاصل خیز کردن زمینها کشاورزی خود به زمین هایشان کود های حیوانی می دادند ( کود حیوانی در اصل همان باقمانده جذب نشده گیاهانی است که در معده حیوانات هضم نشده است ) و یا بعضی دیگر از مردم از بقایای محصولات کشاورزی که قابل استقاده در خوراک دامها نبوده مانند برگهای درختان ؛ کاه و علوفهای مازاد بر احتیاج خود را در مکانهای از زمین دفن می کردند وتا بعد از چند ماه این مواد در محیط بدون اکسیژن هوا تجزیه شوند و به نوعی از کود تبدیل شوند( که به کود برگ معرفند ) بعدا” این کود را به زمینهای کشاورزی خود اضافه می نمودند تا زمینهای آنان حاصل خیز شود  ولی کشاورزان می توانند به جای آتش زدن ساقه باقی مانده گیاهان  آنان را با در هنگام شخم زدن با خاک مخلوط کرده تا با گذشت چند ماه آنان تبدیل به کود برگ شوند که برای سال آینده کشاورزی مفید است.