عکس و کمی مکث:ساختمان این دانشگاه چه زمانی آماده می شود؟

بگذارید حقیقتی را بگویم
ما همیشه قدر چیزهایی را که داریم نمیدانیم و حسرت چیزهایی را میخوریم که نداریم.
من در شهر های دیگر دیده ام که در این مواقع فرد، فرد مرد دارا و ندار، سواد دار و بیسواد دست در دست هم میدهند و هر کس به حد توان با کمکهای مالی و فکری دانشگاه ها و کارخانه هابر پا میکنند.
من در شهر زابل که خیلی ها از شنیدن اسمش به یاد فقر می افتند، شخصا ناظر و شاهد ساخت یک مجموعه بزرگ فرهنگی-قرآنی (مسجد، مدرسه، فنی حرفه ای…) بوده ام.چنان با کوچکترین تقاضا از مردم عادی یا ثروت مندان سیل کمکها جاری میشد که من متحیر می ماندم و اکنون نظیر این مجموعه بی شک در تهران و شیراز هم نیست.
سخن به درازا می انجامد وگرنه واکنش و اشتیاق مردم را وصف میکردم(سایت این مجموعه با عکسهایش در اینترنت موجود است {{{{مجموعه قاریان سیستان}}})
آری همشهریان، مشکل خود ماییم. وگرنه این تابلو نباید بعد از چند سال بجای فراز سردر دانشگاه داریون چنین نقش بر خاک باشد.
ای کسانی که در داریون به دانشجو خانه کرایه میدهید، مسافر کشان، مغازه داران و….سخنم با همه هست این نعمت برای همه ما هست.

پیام این تابلو چنین است : آیا کسی است که مرا از زمین بلند کند ؟ این قصه اندوهناک پروژه های منطقه داریون است . کاش عکث و مکث را ادمه می دادید .

سقوط آزاد….