یاد نیکان|مرحوم شیخ شکرعلی جهانی
یوسف بذرافکن|
مردان نیک همیشه مردان مشهور و سرشناسی نیستند که همه آنها را به سبب مقام یا ثروت شان بسناسند مردان نیک انهایی هستند که به علت صفات نیکشان محبوب خدا و خلق خدایند . یکی از مردان نیک مرحوم شیخ شکر علی جهانی بود .
همه ی عمرش را به عبادت و اطاعت خدا گذراند ، لحظه ای از یاد و نام خدا غافل نشد ،حق کسی را ضایع نکرد و به کسی ظلم ننمود ،دلی را نشکست و فقط به به قیامت و جهان جاوید می اندیشید ،اهل قرآن و نماز شب بود مردم را با لسان عامیانه نصیحت می کرد و خیر خواه مردم بود ، وحود وکلامش مردم را به یاد خدا و معاد می انداخت .
به تمام معنا عاشق صادق اهبیت علیهم السلام بود ، نو حه سرا و مرثیه خاندان عصمت و طهارت بود ،یک عمر مردم را وعظ و نصیحت می کرد . فرزندانش را خداداد ،الله داد ،علی داد ،ابوذر و سلمان نام گذاری کرده بود . با وجود آنکه عبد خدا بود همیشه از خوف خدا اشک می ریخت ،مهربان ،دلسوز و خوش رفتار بود به دنیا دل نبسته بود و همواره بنده شاکر خداوند بود . از امر به معروف و نهی از منکر دست برنمی داشت ،عاشق حضرت ولی عصر (عج) بود و در تمام مراسم دینی حضور داشت با وجود که دانشگاه نرفته بود اما عالم و اهل مطالعه بود ،به خاطر عدالت و اخلاصش مردم به او اقتدا می کردند در زمان حیاتش زبانزد عام و خاص بود به روجانیت و مراجع تقلید ارادت داشت و با فرقه ضاله به مبارزه و مباحثه می پرداخت .
هرچند جوزه علمیه نرفته بود اما احکام دین را می دانست و قاری قرآن بود و به همین خاطر مردم ایشان را شیخ لقب داده بودند در ایام شهادت مولای متقیان حضرت علی علیه السلام به دیدار حق شتافت و مردم قدر شناس منطقه داریون در یک تشیع جنازه بی نظیر او را تا آرامگاه ابدیش بدرقه کردند . روحش شاد و یادش جاوید.
خدا رحمتش كند ، انسان وارسته اي بود
روحش قرین رحمت
با تشکر و عرض ارادت خاص خدمت برادر بزرگوار جناب آقای بذرافکن که نه تنها هر از گاهی از نیکان این منطقه یاد می کنند، بلکه در این مدت کم آشنایی با سایت، به هر جای سایت که سرک کشیده ام،رد پای قلم شیوای ایشان را دیده ام،دور از انصاف دیدم اگر من هم به نوبه ی خود به عنوان یک داریونی که مدیون خدمات ارزنده ی امثال شیخ و فرزندانش هستم، یادی از آن عزیزان نکنم.
بنده هم مثل سایر اهالی منطقه،آن شیخ بزرگوار را می شناسم.و در حد فهم و درک خود بر اوصاف ایشان که در این مکتوب کوتاه بیان شده است واقفم و می دانم که این همه فقط گوشه ای از شان و مرتبه ی آن مرحوم در نزد خداوند عزوجل و خدمات بی شائبه ی وی را به نمایش گذاشته است.علاوه بر آن، ایشان با مرحوم کربلایی ارسلان بذرافکن که یک داریونی مومن و با تقوای ساکن آبادان بود و با شروع جنگ تحمیلی به اتفاق خانواده ی محترمشان به شیراز مهاجرت کردند،دوست قدیمی و صمیمی بودند. مرحوم کربلایی از اقوام نزدیک من بودند و من اوصاف زیادی را از ارتباط مرحوم شیخ با خدا و اهل بیت(ع) و هم چنین خدمات ارزنده ی ایشان به خلق ا… شنیده ام و از درگاه ایزد منان برای آن مرحوم و فرزند گرامیش اجر جزیل آرزو می کنم. مرحوم الله داد جهانی را خیلی خوب می شناسم. بسیار مردم دار بود و نام نیکی از خود بر جای گذاشت.ایشان با خدا بیامرز برادرم خلیل زارع و برادر دیگرم حاج عسکر زارع وبه ویژه با دامادمان جناب آقای سید ابراهیم رضایی فرزند مرحوم سید عباس رضایی که جا دارد،جناب آقای بذرافکن در فرصتی دیگر از آن سید بزرگوار(سید عباس رضایی) نیز یادی کنند،دوست بود.و از زبان آنان اوصافی را از ایشان شنیده ام که شان و مرتبه ی وی را مضاعف می کند. اما سایر فرزندان آن مرحوم را نیز کم و بیش می شناسم و جا دارد که به نوبه ی خود از زحمات بی دریغشان برای منطقه ی داریون تشکر و سپاس گذاری کنم…. .اما حرف آخر:جناب آقای بذرافکن،از شما استدعا دارم باز هم از این کارها بکنید و از نیکانی که دستشان از این دنیا کوتاه است و حتی از بزرگوارانی که حق زیادی بر گردن اهالی منطقه دارند و به لطف خدا در قید حیات هستند و خیرشان به مردم خوب منطقه ی داریون می رسد،در فرصت های مناسب یاد کنید. فکر می کنم،اگر نوبتی هم باشد،نوبت مرحوم سید عباس رضایی است که در فهرست “یاد نیکان” سایت قرار گیرد…والسلام.
درود وسلام بر بندگان صالح خداوند،همانهایی که حیاتشان مملو از یاد خداست وجویای اخلاصند درگمنامی.خلایق از وجود آنها درآسایش اند و زمین از فیض وجود آنها مفتخر . یاد وخاطره اشان همیشه در اذهان باقی است حتی بعد از مماتشان…هیچ وقت جهره آرام و نورانی آن شیخ عزیز را فراموش نمی کنم،خداوند ایشان رارحمت کند