داریونی های موفق؛مهندس جلیل زارع استاد دانشگاه و مولف کتاب

امید راستی|

 سلام بر داریونی های عزیز.من اصلا نمی دانم داریون کجاست. اولین بار وقتی استاد گرانقدر و فرزانه جناب آقای مهندس جلیل زارع این معلم دلسوز و متعهد و مهربان کتاب پرسمان شیمی 2 گاج را که از جمله تالیفات او بود به مردم داریون تقدیم کرد و در یک جمله آدرس آنجا را معرفی کرده بود با نام داریون آشنا شدم.

استاد عزیز من اینطور نوشته بود:تقدیم به مردم خوب زادگاهم داریون و بعد هم در پاورقی همان صفحه توضیح داده بود که داریون شهری در 36 کیلومتری شیراز است.از جنس خودمان بود. مثل بقیه معلمها بچه ناف پاریس نبود.دور از انصاف دیدم ایشان را به همشهریهایش معرفی نکنم. زیرا احساس میکنم همشهریهایش خیلی هم او را نمی شناسند.من این را وظیفه هر شاگرد باوجدان و قدرشناس میدانم.چند رور پیش من و دوستم خیلی اتفاقی اسم ایشان را سرچ کردیم.میخواستیم ببینیم تالیفات جدید ایشان چیست که با سایت داریون نما و نوشته های ایشان برخورد کردیم.چون قبلا نام داریون را در مقدمه کتاب ایشان دیده بودیم حساس شدیم و به سایت مراجعه کرده و مطالبی را که مربوط به ایشان بود خواندیم.بعضی از مطالب دیگر را هم خواندیم.از جمله داریونیهای موفق را.با هم قرار گذاشتیم که نام ایشان را هم در قسمت داریونیهای موفق به ثبت برسانیم.وقتی بیشتر در سایت دقیق شدیم دیدیم استاد در شهر خودش و بین همشهریهایش هم مظلوم واقع شده است و برای معرفی ایشان مصممتر شدیم.حالا اجازه دهید او را به همشهریهایش معرفی کنیم.

وی یکی از چهره های برجسته ولی مظلوم علمی کشور است.روز اولی را که به دبیرستان ما آمد و وارد کلاس شد به خوبی به یاد دارم.برعکس همه معلمها که یک ساعت در وصف خود و تجارب و خدمات ارزنده اشان داد سخن سر میدادند خود را اینگونه معرفی کرد:من جلیل زارع معلم شیمی شما جوانان عزیز و بعد هم بجای تعریف از خودش شروع کرد به تعریف از ما جوانان که امید فردای ایران اسلامی هستیم.

ما شیطنتمان گل کرد و خواستیم او را هم مثل بقیه معلمها دست بیندازیم و از زبانش حرف بکشیم.به قول بچه ها وادارش کنیم برای خودش نوشابه باز کند ولی برای اولین بار با معلمی روبرو شدیم که هیچ خدمات ارزنده ای در کارنامه اش نبود.از تحصیلاتش پرسیدیم گفت:به اندازه یک شب مطالعه از شما بیشتر میدانم.دیشب درس امروز را مطالعه کرده ام که جوان دیروز جلو شما جوانهای امروز کم نیاورد.بعدها فهمیدیم که فارغ التحصیل دانشگاه صنعتی شریف است و تا فوق لیسانس را در آنجا تحصیل کرده است.بعد هم شروع کرد به درس دادن.

روزهای اول فکر میکردیم حتما تحصیلات و سواد درست و حسابی و جایگاه بالایی ندارد و با پارتی وارد دبیرستان شده است.گرنه مگر میشود معلمی در این دوره و زمانه برای خودش کسی باشد و به رخ ما دانش آموزان نکشد.آخر همه معلمها از دوران جوانی خودشان میگفتند که با چه مشقتی درس خوانده اند تا به اینجا رسیده اند.مثل ما در ناز و نعمت نبوده اند . اگر هم بجایی رسیده اند حاصل یک عمر زحمتشان است و بعد هم کارنامه درخشان خود را باز میکردند و به رخ ما میکشیدند.ولی وی از مشکلات ما جوانان میگفت.میگفت که ما با این همه حجمه فرهنگی و مشکلات پیش رو یک هنرمند واقعی هستیم.مثل معلمهای دیگر شخصیت ما را زیر سوال نمیبرد.به ما شخصیت میداد.برخلاف تصور روزهای اول کم کم متوجه شدیم که خیلی خیلی با سواد و با تجربه است.

فهمیدیم که مولف کتب شیمی گاج است.با آنکه اسمش روی کتاب کار و پرسمان و میکرو شیمی گاج بود ولی وقتی از او سوال میکردیم که این آقای جلیل زارع که اسمش روی کتاب هست شما هستید یا خیر میگفت شما چکار به مولف دارید کتاب را بخوانید و از پاسخ دادن طفره میرفت.ایشان کتابهای زیادی نوشته بودند.تا آنجا که من اطلاع دارم کتابهای شیمی 1 و 2 و 3 پرسمان گاج آن زمان متعلق به ایشان بود.کتابهای شیمی کار 1 و 2 و 3 گاج هم او نوشته بود.کتاب میکرو طبقه بندی شده شیمی 1 و 2 گاج هم مال او بود.مولف کتب شیمی انتشارات رزمندگان و چند انتشارات دیگر هم بود.کتابهای نکات طلایی شیمی 1 و 2 و 3 و پیشدانشگاهی 1 و 2 از جمله تا لیفات او در انتشارات رزمندگان است.باید کتابهای او را بخوانید تا بفهمید من چه میگویم.من اگر در دانشگاه سراسری قبول شدم و فارغ التحصیل رشته مهندسی شیمی شدم همه را مدیون ایشان هستم.ایشان در کتابهایش هم مثل سر کلاس درس بسیار روان و قابل فهم و شیرین قلمفرسایی میکند.راستش را بخواهید قبل از آنکه او معلم ما بشود از شیمی بدم میآمد ولی بعد اینقدر به علم شیمی علاقمند شدم که رشته شیمی را برای تحصیل انتخاب کردم و حالا که فارغ التحصیل مهندسی شیمی هستم از انتخاب خود کاملا راضی هستم که در رشته شیمی ادامه تحصیل داده ام.اوایل فکر میکردم او خیلی مظلوم است.به قول ما جوانها بچه مثبت است و میشود دورش زد و خیلی راحت با جانماز آب کشیدن و چاپلوسی کردن ازش نمره گرفت.ولی بعد دیدیم در پشت آن چهره معصوم و مهربان و آرام یک چهره ظلم ستیز هم هست.او اولین معلمی بود که برای دفاع از حق ما دانش آموزان به آب و آتش میزد و جلوی همه میایستاد و وقتی پای سرنوشت ما در کار بود اصلا کوتاه نمیآمد.به هر قیمتی شده از ما دفاع میکرد.ما اسم او را گذاشته بودیم مردی با دو چهره.یک چهره رئوف و مهربان و یک جهره سرسخت و تسلیم ناپذیر.با آنکه خیلی با ما خودمانی بود باج به کسی نمیداد و نمیشد از او نمره مفت و مجانی گرفت.

خوب درس میداد و خوب هم درس میخواست.میگفت اینکار ظلم به شماست تنبل و بیسواد بار میآیید.حالا میفهمم که واقعا راست میگفت.من شیمی عمومی 1 و 2 را در دانشگاه به راحتی پاس کردم زیرا هرچه در کتابهای شیمی عمومی 1 و 2 بود بیشتر و بهترش را آقای زارع به ما یاد داده بود.پایه شیمی من در دانشگاه خیلی قوی بود.ایشان در ریاضیات و فیزیک هم استاد بودند.در آن دروس هم مثل شیمی مهارت و تجربه داشتند.

ادبیات فارسی او عالی بود.شعرهای زیبایی می سرود و مقالات ادبی زیبایی مینوشت.عربی را هم خوب بلد بود.معارف را هم همینطور.بهتر از معلم بینش دینی ما حدیث و روایت و آیات قرآن بلد بود و به موقع برای ما میگفت.وقتی از معارف میگفت یادمان میرفت که با معلم شیمی روبرو هستیم.فکر میکردیم واقعا معلم بینش دینی ماست.سرپرست تیم شطرنج دبیرستان هم بود.در بازی شطرنج استاد بود.یک روزنامه دیواری هم ایجاد کرده بود بنام نقطه… سر خط.

مطالب زیبایی را در آن قرار میداد.معلم راهنمای پروژه های علمی ما هم بود.بعضی از دانش آموزانی که در جشنواره خوارزمی اختراعات خود را به ثبت رسانیده و مقام آوردند مدیون زحمات و تلاشهای آقای زارع هستند.خلاصه همه فن حریف بود.یادم هست یکی از معلمهای ریاضی اشکالهایش را از ایشان میپرسید.یکبار که ما یک مساله ریاضی بسیار سخت را از معلم ریاضیمان پرسیدیم به بهانه ای کلاس را ترک کرد و وقتی برگشت سریع آنرا حل کرد.بعدها فهمیدیم که راه حل آنرا از آقای زارع پرسیده است.هرگز مشاهده نکردیم که درسی را بدون نام خدا شروع کند.

به بهانه های مختلف از ائمه اطهار(ع) و شهدا میگفت.بعدها فهمیدیم که علاوه بر تدریس آموزشگاه داری هم میکند و پستهای آموزشی دیگری هم دارد.بزرگترین و قویترین آموزشگاه کامپیوتر و زبان انگلیسی مال او بود.

او نمایندگی آموزشی انستیتو ایزایران را هم داشت.برای آموزشگاه خود نام مبارک نبی اکرم(ص) را انتخاب کرده بود.مقالات و پروژه های دانشگاهی و صنعتی زیادی داشت . خلاصه مطلب از چهره های سرشناس علمی بود.من تا وارد دانشگاه نشده بودم نمیدانستم که استاد دانشگاه هست ولی چون به جوانان علاقه دارد در دبیرستان هم درس میدهد.دوستم میگفت قبلا تدریس خصوصی هم میکرد ولی فقط به کسانی درس میداد که از طبقه ضعیف جامعه بودند و مثل بقیه معلمها بخاطر پول درس نمیداد.چند شاگرد هم بیشتر قبول نمیکرد و واقعا برای آنها سنگ تمام میگذاشت.آنهم نه فقط در درس شیمی.در بیشتر درسها مثل ریاضی و فیزیک.ایشان همیشه بدون ماشین شخصی به دبیرستان میآمدند.مثل معلمهای دیگر که ماشینهای مدل بالایشان را به رخ ما میکشیدند نبود.پیاده میآمد و موقع رفتن هم کیفش را بر میداشت . همراه با ما از دبیرستان خارج می شد.

عموی دوستم تعریف کرده است که ایشان از خانواده محترم شهدا و از بچه های جبهه و جنگ است.عموی دوستم میگوید آقای زارع آن موقع که جزوات رزمندگان برو و بیایی داشت و دست به دست میگشت و آنقدر نایاب بود که حتی در بازار سیاه فروخته میشد آقای زارع در موسسه علمی آموزشی رزمندگان فعالیت میکرد و در تهیه جزوات رزمندگان نقش داشت.میگوید خیلی از مدارس ایثارگران را در تهران خودش راه اندازی کرده است.از پست و مقامهای بالای او هم برایمان گفته است.دوستم چند عکس دسته جمعی مربوط به سر کلاس از او دارد که با دانش آموزان گرفته است قول داده است یکی از آنها را برای من بیاورد تا برای شما ارسال کنم.ببخشید اگر زیاد مصدع اوقات شریف شما شدم ولی ما وظیفه شناسی را در مکتب او آموخته ایم و خودش بما یاد داده است که از مظلوم دفاع کنیم.ما هم فکر میکنیم ایشان در نزد مردم زادگاهش هم مظلوم و ناشناخته باقی مانده است واین حق مردم داریون است که جهره سرشناس و با سواد و متعهد شهر خودشان را بشناسند و بدانند که این استاد دانشگاه که همزمان در دبیرستان هم درس میدهد و چندین پست علمی و آموزشی دیگر هم دارد یک داریونی به تمام معنا است.

درباره استاد جلیل زارع اینجا و اینجا را هم ببینید.