اینجا داریون است به وقت بهار…+آلبوم تصویری

سلام، آقای قربانی، عزیز دل برادر…،با این دل تبعیدی ما چه کارها که نمی کنی! حالا دیگر تا به داریون نیامده و دیدگانم را به جمال بی مثال تنگه در روشن نکنم، قرار و آرام ندارم .سال ها پیش که هنوز آب قنات ها، خشک نشده بود، وقتی بعد از یک سال دوری، چشمانم به جمال تنگه در داریون روشن شد، اشک شوق از دیدگانم جاری شده و تا همان جا، کنار ورودی آب از قنات ها ،دو بیتی زیر را نسرودم، آرام نشدم. این بار دیگر (اگر عمری باقی باشد)چه خواهد شد، خدا می داند:
با دلی پر ز تمنای وصالت، بروم/ عقل و دین در گرو آن خط و خالت، بروم/ شوق دیدار تو بردست قرار از دل من/ سیر نادیده جمالت، به چه حالت، بروم.