دفترچه خاطرات؛بازی تاریخی عقاب و نفت آبادان با یادی از شهید هوشمند

خداوند روح تمام درگذشتگان رو قرین رحمت کند به خصوص این شهید بزرگوار.این عکس واسه من خیلی جالب بود چون یکی از افراد حاضر در این عکس رو می شناسم که هنوز عاشقانه فوتبال رو دنبال میکنه.

سلام بر شهید کوروش هوشمند.کسی که تا بود، یادش به نیکی بود و چون عاشقانه پر کشید و رفت هم یادش برای همیشه در دل ها ماند. روحش شاد…
یادم هست روزی داریون بودم و در همین زمین خاکی شاهد مسابقه ای از تیم داریون و تیمی فکر کنم از آبادان بودم. نمی دانم همین هست یا …..
از عزیزانی که در تصاویر دیده می شوند، افراد زیر را می شناختم:
شهید کوروش هوشمند، اباذر جهانی، غلام جوکار، عبدالرضا شکری، محمد فتوح آبادی و ناصر شرفی
… واما یک خاطره از غلام جوکار عزیز: بچه که بودیم، در زمینی پشت خندق داریون، رو به روی خانه ی پدریم که فکر کنم الان منزل مدد پورها باشد، فوتبال بازی می کردیم. تیمی داشتیم که اوایل من کاپیتانش بودم و بعد چون غلام جوکار ( که صدای زیبا و دلنشینی هم داشت و دارد) بازیش از همه ی ما بهتر بود، من سمت کاپیتانی را برای همیشه به او واگذار کردم. تیم رقیبی هم داشتیم که مدام با آن مسابقه می دادیم.محمد فتوح آبادی هم جزو تیم رقیب بود. و اما یک اتفاق جالب ! باورش کمی مشکل است ولی وسط این زمین تلی از سنگ بود که ضمن بازی توپ را دور آن می گرداندیم و به دروازه مقابل نزدیک می کردیم و اگر توپ لابلای سنگ ها می ماند، “کو” سرد می شد تا توپ را از دست سنگ های سمج و مزاحم برهانیم و بعد دوباره “کو” گرم می شد. باور کنید ما دیگر به این همه سنگ در وسط زمین عادت کرده بودیم و در زمین های دیگر کمبودش را حس می کردیم. بله توپمان هم پلاستیکی بود. مدام هم توپ در خندق می افتاد و کو سرد می شد تا کسی بپرد توی خندق و آن را بیاورد. یک روز در یک بازی فینال و خیلی مهم که تا دقیقه ی نود هیچ کس موفق نشده بود، گلی وارد دروازه ها نماید، من گوشه ی دروازه ی رقیب نزدیکی های دروازه بان قرار داشتم که یکباره لیز خوردم و ضمن زمین خوردن از خوش شناسی توپ بیچاره ی سرگردان به طور کاملا اتفاقی به پایم خورد و وارد دروازه شد و فریاد هم تیمی هایم به آسمان رفت و چون همان موقع سوت پایان بازی هم به صدا در آمد، بچه ها مرا دوره کردند و تند و تند تشکر می کردند. راستش را بخواهید، همه فکر می کردند که من در آن زمین خاکی ایثار کرده و خودم را به سوی توپ پرتاب کرده و با مهارت وارد دروازه اش کرده ام. ولی حقیقت چیز دیگری بود. من که بد جوری زمین خوردم اصلا متوجه نشدم که توپ به سویم می آید و اصلا هم متوجه نشدم که توپ وارد دروازه شد. همه چیز کاملا اتفاقی بود و این اتفاق در دقیقه نود باعث پیروزی ما شد و من هم که این وضعیت را دیدم به روی خودم نیاوردم و اجازه دادم همه بر تصورشان بمانند و تا امروز هم برای هیچ کس تعریفش نکرده بودم…. اینطوریهاست….

سلام بازي جذاب و ديدني بود اگر حافظه ياري نمايد فكر كنم بازي پنج شنبه عصر برگزار شد

یادشهیدکورش هوشمندگرامی باد

راستی از فینال جام ولایت داریان چه خبر؟ عجیبت ترین تورنمنت دنیابا فینالی نامعلوم!!!
دوستان اگر مشکلی دارند تا فدراسیون فوتبال فینال وارد گود شود.