مشاعره داریونی | تک بیتی و دو بیتی های محلی داریون

مثل اینکه هر چی شعر با “ه” شروع میشه به “ه” هم ختم میشه و کار رو مشکل میکنه. پس اجازه بدید بازم خودم جواب بدم و دوبیتی رو بنویسم که با “ه” شروع بشه ولی به “ه” ختم نشه:
همه شو تا سحر ،اختر شماروم
که ماه رویت آید در کناروم
همه شو گوش به در، چشموم به راهت
گذاری تا به کی در انتظاروم!؟
حالا یه نفر با حرف “م” شروع کنه…

مو نمی رفتم غریبی تو فرستادی مرا
گر بمیرم مو تو غربت اه مو گیره تو را

مرا جاومکانم داریونه
که دانایان آن از حد فزونه

ولم تا تو نیایی مو نخندم‌
نه سرمه چش کنم،نه سر ببندم‌

من این شعر رو بعد از اقای عیسایی خوش نوشتم هنوز شعر اقای زارع نبود

با سلام… الان باید با حرف”م” ادامه بدید….

من از بهره ی پدر دارم جدایی
گرفتم با غریبون آشنایی
غریبی حالت خوبی نداره
که اول مهر و بعدا بی وفایی

من از بهره ی پدر دارم جدایی
گرفتم با غریبون اشنایی
غریبی حالت خوبی نداره
اول مهر وبعدا بی وفایی

مو هرگز ری گپ دل پا نمیلم / بایس امشو کرامندی بخونم

رسد آخر بدرمان درد هرکس / دل ما بی که دردش بیدوا بی

رفیقان وعزیزان موسم گل
روند سیر شکار ومانباشیم

مـــه زونین ئه دَه سِـت جورَه مَـکی شِم

هَنی نازت وَه صد طـــــــوره مَـکی شِم

سلام… با حرف “ت” ادامه دهید. ممنون.

ته که ناخوانده ای علم سماوات
ته که نابرده ای ره در خرابات

ته که سود و زیان خود ندونی
به یارون کی رسی هیهات هیهات

از این جا تا به شیراز خیلی راهه
همش کوه وکمرسنگ سیاهه
که سنگاش بشکنین ریگاش ببیزین
تاگرده ی کاکای جونیم گل بریزین

یه کرتی اومدی مو ریت ندیدم
اوساکو رفتی مو گل سیت نچیدم
واروندم روزگار لا مروت
ولم اومد تو ایبون مو نبیدم
…………………………………..
واژه نامه:
یه کرتی: یکبارگی
مو: من
ریت: رویت
اوساکو: آن ساعت-بعدا
سیت: برایت
واروندم: با عجله و بی رحمانه دربدرم کرد
لا مروت: بی رحم
ولم: یارم
تو: داخل
ایبون: ایوان
نبیدم: نبودم

دقز خورده دلم گنگو نمیشه
فرنگستون برم تنگو نمیشه
هزارون میوه ی بختر ا بختر
مثال نار اولمبو نمیشه
…………………………
واژه نامه
دقز: ترک
گنگو: بند زدن( بند زدن سفال یا چینی با سیم یا نوار فلزی)
فرنگستون: ممالک خارجه- کشورهای غربی
تنگو: تنگه در
بختر ا بختر: بهتر از بهتر
مثال: شبیه
نار: انار
نار اولمبو: اناری که با فشار دست نرم شده باشد

با سلام… به توصیه و پیشنهاد آقای کامبیز صفر، چون دلم راضی نشد کلامش را بشکنم، دست به قلم شدم و چند دوبیتی داریونی ،هر چند ضعیف، ولی به عشق زادگاهم سروده و در مشاعره پشت سر هم شرکت دادم. برگ سبزی است تحفه ی درویش. تا چه قبول افتد و چه در نظر آید….

مو دیه حوصله ی هیشکی ندارم
غریبم بیکسم یاری ندارم
بیو باهم بریم تو له فراخو
بگم درد دلم ای سیت بنالم

خدایا داریون ىک تنگ داره
تو شهرش مردمی ىک رنگ داره

قنات پاریو باغ فتح الله
زمینای زیر ده بالنگ داره

یکی میگفت باید رفت ودیدش
میگن تو آب شیرش سنگ داره

یکی بود،یکی نبود،یکی نبود
زیر گنبد، زیر گنبد کبود
داریوش، وقتی شناسنامه نبود
اسم من را، داریون گذاشته بود

دلی دارم که مالامال خونه
غم دردم چو کوه بیستونه
ایه درد دلم سی کوه بگویم
که شیر ناله پلنگ حیرون بمونه

هــر آن کــــس عاشق است از دور پیــــداست

لبش خشک و دو چشمش مست و شیداست

بـــــــود فـــــــــــایـــــز مثــــــــــــال روزه داران

اگـــــــــر تیــــــرش زنی خونش نــــه پیـداست

دم کوچه بیشینم تا بیایی
به قربونت کنم هر چی بخواهی
به قربونت کنم هم مال و هم جون
به غیر جون شیرینم چه خواهی؟

کاکا جونیم قد بلند وحجله ی کاکا ت ببند
قربون زلفت بشم مو پر گل و زیبا ببند

روز جمعه بی قضا افتو زده پل فسا
ما که رفتیم زن بیاریم زیر سیی امام رضا

مزن شانه به زلف پرشــکن را

مپوش از سنبل تر یاســمن را

دل بی دل وطن دارد درآن زلف

مکن دور از وطن اهل وطن را

نمیدانم که رازم با که واجم
غم و سوز وگدازم با که واجم
چه واجم هر که ذونه میکره فاش
دگر راز و نیازم با که واجم

آب فیض آباد از آن چون رد شود
داریون را عین گیلان می کنم
جکوزی می سازم از گود وجی
پاریو را باغ و بستان می کنم

“طنز انتخاباتی”

هیلو چهچه،زنگوله چه، خانم کجان؟ تو باغچه، چی چی می چینه؟ آلوچه.
آلوچه های گرجی. خبر ببر سی برجی. دسمال شاهی سخته(به ضم سین).آب گلابی رخته(به کسر “ر”)
می خوام برم برقصم. ا کل پوسی می ترسم. ای کل پوسی یارمه، نومزاد پارسالمه.

*آمار کمی دیدگاه های شرکت کنندگان در مسابقه ی مشاعره تا این لحظه:

عرض سلام و ادب و تشکر از کاربران عزیزی که تا این جا در مسابقه ی مشاعره ای که هم چنان ادامه دارد، شرکت فعال دارند. تا این لحظه، نتیجه ی آمار کمی دیدگاه های این قسمت، به صورت زیر است:

1-سحر: 14 دیدگاه
2-“احمد عیسایی خوش” و “علی زارع”: 11 دیدگاه
3-نازگل: 5 دیدگاه
4-“ستاره”، “فرهاد”:4 دیدگاه
5-“محمد خان داریانی”، “سپیده داریانی”، “بی دل داریانی” ، “بی دل”: 2 دیدگاه
6-“کامبیز دهم” ، “کامبیز صفر” ، “کامبیز دوم” ، “ستاره داریانی” ، “امید راستی” ، “داریوش داریانی” ، “مش رمضون” ، “شوال خان” ، “داریوش”: 1 دیدگاه

هم چنان منتظر شرکت شما در این مسابقه، به منظور ارج نهادن به فرهنگ اصیل داریون هستیم. پویا و پایا باشید…

یه جای دور دور از آشنايان
میان دود ودم تو شهر تهران
همیشه دلخوش اون خاطراتم
که بودم داریان با آن رفیقان

نه کار آخرت کردم نه دنیا / یکی خشکیده نخل بی‌برستم

برادر پشت برادر زاده هم پشت
درخت بی برادر کی کنه رشد
درخت با برادر سایه داره
درخت بی برادر وایه داره

نمی تونم کنم مهمونی ول
کبابی در کنم ا گوشه ی دل
کباب بی نمک طومی نداره
به قربون لو خوش طومت ای ول

واژه نامه:
ا : از
طوم : طعم
لو : لب

سلام جناب آقای عیسایی خوش…..
از آن جا که تمام مطالب و دیدگاه ها، توی این سایت برای همیشه موندگاره، و باید مستند و با ذکر منبع باشه. شعرهایی رو که سروده ی خودتونه مشخص کنید. مثلا از این پس هر شعری که سروده ی خودتون بود در قسمت نام بنویسید” سروده ی احمد عیسایی خوش” ولی شعرهایی که از شعرای به نام مثل بابا طاهر و فایز دشتی و…. است را چون در کتبشون ثبت هست اگه بی آدرس باشه ایرادی نداره. این تذکر در مورد بقیه هم صدق می کنه. مثل علی و سروش و…..جسارت منو ببخشید.هم چنان جاری و ساری باشید.

با سلام جناب اقای جلیل زارع
تو این بخش همه شعرهایی که من نوشتم را خودم سروده ام البته اگه بشه اونها رو شعر دونست
با تشکر از شما که زمینه این کار رو فراهم کردید
ارادتمند شما عیسایی خوش
راستی ایمیلتون رو بفرستید تا یه فایل صوتی هست براتون بفرستم یا ایمیل منو از داریون نما بگیرید یه ایمیل بفرستد
متشکرم

همچو شمعم به شبستان حرم یاد کنید
یا چو مرغم به گلستان ارم یاد کنید

روز شادی همه کس یاد کنند از یاران
یاری آن است که ما را شب غم یاد کنید

هر آنکس مال و جاهش بیشتر بی
دلش از درد دنیا ریشتر بی

اگر بر سر نهی چون خسروان تاج
به شیرین جانت آخر نیشتر بی

ته که نوشم نه‌ای نیشم چرایی ؟
ته که یارم نه‌ای پیشم چرایی؟

ته که مرهم نه‌ای بر داغ ریشم
نمک پاش دل ریشم چرایی ؟

دو تا سرو بلند بیدیم بر هم
جدا گشتیم و هر دو می خوریم غم

نه دسم می رسه که گل بچینم
نه اون سرو بلند قد می کنه خم

میون صد جوون شادم نکردی
دو انگشت غاغاز یادم نکردی
بیه شهر شما رسمش چنونه؟
دو انگشت غاغاز چند صد تومونه
ایه غاغاز نباشه پرده ی دل
ایه قلم نباشه چوق فلفل

غاغاز: کاغذ/ بیه: مگر / چنونه؟ : چطور است؟ / تومونه : تومان است / چوق: چوب

لالا لا لا گل غربت!
نشستی تو غم وحسرت!
حالا انگار شده این سایت
دوا ومرهم دردت؟

مو کز سوته دلانم چون ننالم
مو کز بی حاصلانم چون ننالم

به گل بلبل نشیند زار نالد
مو که دور از گلانم چون ننالم

مو که افسرده حالم چون ننالم؟
شکسته پرو بالم چون ننالم ؟
همه گویند فلانی ناله کم کن!
تو آیی در خیالم چون ننالم؟

یل مخمل ری دسم بید تا کنار باغ بید
باغ نو گل غنچه بید و زن کاکام بچه بید

هرگز نگذاشت تا ابد شب باشد
او ماند که در کنار زینب باشد

سجّاد که سجّاده به او دل می‌بست
تدبیر خدا بود که در تب باشد

رفتیم به ناکجا، به جایی که تو راست
گفتیم تو را به هر بهایی که تو راست

خفتیم چو برگ سبز بر آب روان
امید به خاک کربلایی که تو راست

دریا به طلب از برهوت تو گذشت

یک قافله نعره در سکوت تو گذشت

ان روز اگر چه تشنه بودی ، امّا

صد رشته قنات در قنوت تو گذشت

دست و مشک و علمم لازمه ی هر سقاست
دست عباس تو از این همه اسباب تهی است

مشک هم اشک به بی دستی من می ریزد
بی سبب نیست اگر مشک من از آب تهی است

دلی قد دل مو، غم نداره !
کسی مانند مو، ماتم نداره !

بلازه می کشه همچی تو سینه !
که هرم آتیشش، خرگم نداره !

واژه نامه برای غیر داریونی ها:

قد ( به فتح “ق” و تشدید بر روی “د” ) :به اندازه ی
مو : من
بلازه ( به ضم “ب” و فتح “ز” ) : زبانه ی آتش. گرفته شده از واژه ی انگلیسی Bolaze به همین معنا
می کشه ( به فتح “ک” ) : می کشد
همچی : 1- چنین، این طور، به اندازه ای. 2- قید تاکید برای بیان فراوانی انجام کاری در مفهوم “چنان” .
هرم ( به ضم “ه” و سکون “ر” و “م” ) : حرارت، گرما
خرگ ( به ضم “خ” و سکون “ر” و “گ” ) : زغال افروخته
خرگم : خرگ هم، زغال افروخته هم

ترجمه:
دلی به اندازه ی دل من، غم ندارد
کسی مانند من، ماتم ندارد

به اندازه ای ، دل درون سینه ام زبانه می کشد
که حرارت و گرمای آتش آن زغال افروخته هم ندارد

غمگین نشد از این که به او تاخته اند
یا این که به جانش تبر انداخته اند

وقتی جگر انار خون شد که شنید
از شاخه او چوبِ فلک ساخته اند

سلام بر کاربران علاقه مند به فرهنگ مردم منطقه ی داریون…

شما که به اصطلاحات منطقه داریون علاقه مندید، در مشاعره ی داریونی هم شرکت کنید لطفا….

تا که فریاد زدی فزت ورب الکعبه

مژده ارجعی آمد به تو از داور تو

لرزه افتاد به ارکان هدایت زغمت

سوخت جان همه ازغربت غم پرور تو