به مناسبت دومین سالروز راه اندازی داریون نما؛ داریون نما تنها دل خوشی ما داریونی ها
یونس بذرافشان|
در این دنیای دنی هرکس دلخوشی دارد .یکی به پست و مقامش می نازد آن یکی به مال و ثروتش ،دیگری به فرزندانش و فردی دیگر به علم و دانشش و خلاصه هرکسی به چیزی مباهات می کند .یکی به سفر خارج می رود دیگری نمی تواند از خانه اش خارج شود . یکی به ییلاق می رود و دیگری یک لا قبا است . یکی از گرسنگی جان می دهد و دیگری از سیری به هزار تا درد و مرض گرفتار می شود .یکی در هفت آسمان یک ستاره ندارد و آن دیگری در هتل هفت ستاره اقامت می کند.یکی فرزندش میلاد را از فقر در بیمارستان از دست می دهد و دیگری در برج میلاد خوش می گذراند .
یکی پولش از پارو بالا می رود و دیگری به انتظار می نشیند که برف بام دیگران را پارو کند و اندک پولی را بدست آورد ،یکی همه فرزندانش مشغول به کار هستند و دیگری همه فرزندانش بی کارند .خلاصه همه نوع آدم در این دنیا دیده می شود .گاهی در یک شهر همه نوع امکانات وجود دارد و گاهی نام جایی را برای دلخوشی مردم گذاشته اند شهر . گاهی شهری راه صد ساله را یک شبه می پیماید ،هنوز بخش نشده شهرستان می شود و آن دیگری سالها در آرزوی بخش شدن به سر می برد .برای یکی کارخانه و شرکت می آورند برای دیگری آرامستان .
یکی زمین چمن مصنوعی دارد و دیگری چمن های خود روی زمین فوتبالش را گوسفندان می خورنددر.یک شهر دهها نوع روز نامه ،نشریه ،مجله و سایت وجود دارد و در یک منطقه دیگر تما م دارایی اش یک سایت است .این است که داریون نما شده تمام دلخوشی ما داریونی ها ،حتی آن داریونی پایتخت نشین هم فقط به سایت داریون نما دل خوش کرده است و از از فرسنگ ها دورتر به یاد شهرش «رمان قلعه داریون» را می نویسد و آن داریونی دیگری که در دیار غربت است به داریون نما« ایمیل|» می زند تا از خودش خبر بدهد و از زادگاهش خبر بگیرد .
این است که می گویم داریون نما تنها دل خوشی ما داریونی هاست.
سلام جناب آقای بذرافشان….ممنون از مطلب دلچسبتان. اگر اراده کنیم ، با توکل بر خدا و تلاشی مضاعف، از دل همین دلخوشی، می توان دلخوشی های دیگری را استخراج کرد. انشاءالله ، پس از برگزاری گردهمایی دومین سالروز راه اندازی داریون نما، به کمک همه ی کاربران عزیز ، در این مورد ، چاره اندیشی خواهیم کرد. پویا و پایا باشید.
آقای داریون نما سلام قول تالار گفتگو داده بودید چی شد؟ خیلی خوش قول هستید ها خودمونیم
اره واسه ما هم دلخوشی بود اما وقتی حرف دلت حذف میشه ,میشه دل پری نمیدانم شاید اینم حذف بشه ولی من که عادت کردم به دل هم نمیگیرم
با سلام…. جسارتا بر خود فرض دانستم نکته ای را بر خودم، کاربران عزیز و مدیر محترم سایت تذکر دهم:
آقای داریون نما، مثل پدری مهربان، دلسوز و زحمت کش است که گاهی هم از سر نداری یا حفظ اعتقادات و یا سلامتی خانواده مجبور است تن به برخی از خواسته های فرزندان ندهد. مطمئن باشید که در چنین مواقعی خود، بیش از افراد خانواده رنج می برد ولی نه به مصلحت خانواده می داند که تسلیم بی چون و چرا برخی از توقعات آن ها شود و نه تحمل ناراحتی آن ها را دارد.
البته نمی توان گفت که در تمام مواقع هم حق با پدر خانواده است. بالاخره اختلاف سلایقی هم وجود دارد. ولی برای حفظ و انسجام خانواده، فرزندان خلف باید یا پدر را متقاعد کنند که در موردی خاص حق با خودشان است و او در اشتباه بوده و زیادی سخت می گیرد و راه افراط را پیش گرفته است ،یا به احترام بزرگ تر از برخی حقوق خود بگذرند.
ناگفته نماند که یک پدر عاقبت اندیش و منطقی نیز تا آن جا که ممکن است سعی در نشان دادن انعطاف بیش تر کرده و اجازه نخواهد داد اعتماد فرزندانش نسبت به وی سلب شود. در چنین مواقعی مشاوره نیز کارساز خواهد بود. قبل از ادامه ی این بحث اجازه دهید ابتدا چند واژه ای را که به کار بردم معنا کنم:
نداری: به هر حال این سایت با مجوز وزارت ارشاد فعالیت می کند و مدیر سایت را با محدودیتهایی( نداری) رو به رو می کند.
اعتقادات: این سایت یک سایت محلی است و در چارچوب و محدوده ی چنین سایتی گام بر می دارد، هر چند بارها و بارها از آن نیز عدول می کند.
سلامتی خانواده: هر مطلب و یا دیدگاهی به صلاح نیست که در سایت درج شود؛ مخصوصا نظرات حاشیه ای و جنجالی و مشاجرات و یا خدای ناکرده توهین و بی احترامی.
در مورد افراد با نزاکت و با فرهنگی مثل شما و دیگر کاربران داریون نما، مورد اخیر صدق نمی کند و در سلامت نوشتارتان هیچ شک و تردیدی نیست.
برگردیم به ادامه ی صحبت خودمان: عزیزان کاربر ! نشان داده اید که فرزندان خلف این پدر هستید و از چنین فرزندانی جز این نیز انتظار نمی رود. همین که می گویید، به دل نمی گیرید نشان از این تفکر است. مطمئن باشید صبر و شکیبایی شما کار ساز خواهد بود.
واما شما مدیر محترم سایت و پدر دلسوز این فضای مجازی: ما کاربران به منزله ی فرزندان خلف این فضای مجازی، محدودیت ها و مصلحت ها را درک می کنیم ولی شما هم لطفتان را بیش تر شامل حال فرزندانتان کنید و در مواقعی که تا حدودی حق با ماست و می شود انعطاف بیش تری نشان داد، زیاد سخت نگیرید و این تنها دلخوشی ما را دریابید. ما همه جوری ارادت خاص نسبت به شما داریم و قدردانیم و بر زحماتتان واقفیم و ارج می نهیم. شما هم کمی بیش تر احساسات ما را درک کنید و اجازه دهید سایت کمی متنوع تر شده و با سلایق منطقی بیش تری اداره شود.
و اما کلام آخر به مدیر سایت و کاربران عزیز: خیر الامور اوسطها.
همگی جسارت این حقیر سراپا تقصیر را ببخشید…
خیلی خوبه که ما قانع هستیم…
مطلب زیبایی بود با تشکر از اقای بذرافشان