کلامی با مدیر سایت داریون نما؛بدقولی نکنید

کلامی سریع و صریح با کاربران همیشه همراه….
اگر با دیگرانش بود میلی/ چرا جام مرا بشکست لیلی !؟
سلام . آدینه اتان شاد و خرم باد. امروز، برای من روز خوبی است. خیلی خوشحالم که این حقیر سراپا تقصیر را قابل دانسته و به نقد کشیده اید.

عزیزان دل برادر ! وقتی ما را به نقد می کشند، یعنی برایمان ارزش قائلند، که اگر چنین نباشد، می شویم مصداق: ” هر چه بگندد، نمکش می زنند/ وای به روزی که بگندد نمک !” و این جای تشکر دارد.

ممنونم جناب آقای نخجوانی عزیز. من پیش از قرار گرفتن گلایه شما در سایت نیز خود در نکته ی اول ابتدای قسمت سیزدهم رمان قلعه داریون، عذرخواهی کرده بودم و یک بار دیگر، عین آن را در این جا هم می آورم: ” با عرض معذرت از تاخیر و وقفه ی طولانی در نشر قسمت سیزدهم، بدون هیچ گونه عذر و بهانه و توجیهی، کوتاهی و قصور خود را می پذیرم و از شما عزیزان کاربر هیشه همراه، حلالیت می طلبم. ببخشید.”

این که گاه، مشکل و یا مشغله ای پیش می آید و وقفه ای در کار، حاصل می شود، هر چند بیش از حد طولانی شدنش دیگر جایز نیست، ولی به همان میزان هم نظم و در پی آن، اعتماد دوستان را خدشه دار می کند و این اصلا خوب نیست و جای هیچ عذر و بهانه و توجیهی باقی نمی گذارد. دلایل من هر چه باشد، نظم حاکم بر فضای مجازی را به هم ریخته است. کم ترین کاری که از من انتظار می رود، یک عذرخواهی خشک و خالی است و بی انصافی است اگر این را هم از شما عزیزان دریغ نمایم.

عزیزان ! از صمیم قلب و در کمال شرمندگی، از یکایک شما عذرخواهی کرده و تقاضا دارم برایم از خدای منان نیز، طلب مغفرت نمایید.

هم چنان، پویا و پایا باشید عزیزان دل برادر….

سروش جان اولا سلام… ثانیا شوخی کردی، شوخی هم بشنو:

کلیپ زاد روز، رفته بچینه
گل از باغ و توی قلعه بشینه

اتاق گفت و گو؟ دیدی، ندیدی!
میخوای بخواه، میخوای نخواه ! همینه !