ناگفته های عضو شورای شهر داریون درباره انتخاب شهردار این شهر

این شهروند هم یکی از اعضای شوراست منتهی خودش رو معرفی نکرده!! از تجربه دیگران استفاده کردن که اشکال ندارد. درثانی اگه این افراد به عنوان شورا انتخاب شده اند به این معنی نیست که در همه امورات باید از آنها نظر خواهی کنند وایشان صائب نظر باشند، دلیل انتخاب خیلی از این دوستان این بود که افراد با تجربه دیگر کاندید شورا نشدند والا بعضی ازآنها در انتخابات دوره قبل نیز شرکت داشتند و400 یا 500 رای بیشتر نیاوردند.
خدمت جناب خورشیدی نیز عرض کنم کسی که خودش نمی تونه متقاضی شهرداری بشه!! باید شورا از این افراد دعوت کنه

به نام خدا ،که اگر خدا نباشد ! همه چیز مجاز است….سلام.
توی مملکت ما برخی از رسم ورسومات خیلی دست و پا گیره. مثلا دختر باید تو خونه بمونه تا بیان خواستگاریش . اگه نیان که یه درده ! اگه بیان هم درد دیگه ! دختر فقط میتونه از بین کسانی که اومدن انتخاب کنه ! همیشه هم این نگرانی وجود داره که نکنه بعدی بدتر باشه ! نکنه….. ! و این شک و تردیدها مثل خوره میفته به جون دخترای بیچاره. اگه خونواده هم بخوان به دلایل غیر منطقی اعمال نفوذ کرده و به تنهایی و بدون در نظر گرفتن سلایق و علاقه ی دختر سرنوشتش رو هر طور دلشون خواست رقم بزنن که دیگه واویلا ! میشه قوز بالا قوز !

قضیه ی انتخاب شهردار توسط شورا هم به نقل از جناب آقای خورشیدی ، شده مثل شوهر کردن دخترای بیچاره. باید صبر کنن تا ببینن چه کسانی نامزد میشن و به خواستگاری سمت شهرداری میان تا از بین اونا انتخابی صورت بگیره ! اگه هم اعمال نفوذی باشه و اعضا رو تحت فشار بذارن که دیگه قوز بالا قوزه!

ولی عزیزان دل برادر ! این رسم و رسوم های ما مسلمونا و ایرانی ها نیست که دست و پا گیره ! باور غلط ما از رسم و رسوم و اجرای غلط و متعصبانه و کور کورانه هست که آدم را لای منگنه می ذاره ! اول از اسلام بگیم: در کجای مکتب ما رسم هست که خونواده ی دختر بشینن تا خونواده ی پسر بیان خواستگاری ! ؟ شاید اصلا نیومدن ! منظورم این نیست که دختر و خونواده اش برن خواستگاری پسر ! منظورم اینه که اگه میخوایم پایبند سنت باشیم، ببینیم اهل بیت با این مسئله چه جور کنار میومدن و چه دستوراتی برای خونواده های دختر دار صادر می کردن ! چند تا مثال براتون بزنم که در صدر اسلام پدر دختر برای دخترش بهترین ها را نشون می کرده و حتی توی مسجد اعلام میکرده که ……………………. ادامه نمیدم . خودتون منظور منو بهتر میدونین. رسم و رسوم های ایرانیمون هم همین طوره و متعصبانه و کور کورانه اجرا میشه !

اعضای محترم شورا ! پست شهرداری که پست کمی نیست که بخواید منت کشی کنید و منتظر باشید بیان سراغتون و با کلی شرط و شروط حاضر بشن پستی رو که رو دستتون مونده عهده دار بشن ! پست شهرداری که دختر کور و کچل نیست که اگر هم بود این طرز فکر از پایه و اساس غلطه !

عزیزان ! به خدا این صحیح نیست ! شناسایی کنید، مشورت کنید، تحقیق کنید، انتخاب کنید و بعد وقتی به این نتیجه رسیدید که فلانی برای تصدی پست شورا سرش به تنش می ارزه ، چه اشکال داره برید سراغش و شرط و شروطهاش رو هم بشنوید. اونم آدمه و هزار مشکل و محدودیت داره ! بشنوید و در چارچوب قانون و منطق و انصاف عمل کنید. اگه هم میخواید منت کشی کنید ، منت کسی رو بکشید که داریون رو از فرش به عرش می بره نه کسی که از عرش به فرش !

من نمی تونم باور کنم که نظر همه ی اعضای شورا این باشه که باید از بین کسانی که خودشون پیشقدم میشن انتخاب کرد. نه نمی تونم قبول کنم و برای حرف خودم هم دلیل دارم . یه دلیل محکم و قانع کننده که هر چند نمی خوام علنی بگم ولی شما کاربرها اون قدر به این حقیر سراپا تقصیر اعتماد و اطمینان دارید که بدونید دروغ نمیگم ! فقط در همین حد بگم که : بله من شاهد بودم که همون اوایل یکی از اعضای محترم شورا به نمایندگی از سایر اعضا وقتی به این نتیجه رسید که فلانی به درد این کار میخوره و به زعم خودشون بهترین و اولین گزینه هست پیشقدم شد و از اون بنده ی خدا خواست که این سمت رو بپذیره. حتی وقتی اون بنده خدا دلیل پشت دلیل می آورد که من نمی تونم . اونم اصرار رو اصرا که بپذیر. باور کنید من خودم شاهد این ماجرا بودم !

پس چرا حالا نمی تونید این کار رو بکنید ! به نظر من میتونید و شاید هم دارید به همین روش عمل می کنید ! ولی……
عزیزان دل برادر ، قحط الرجال که نیومده ! دور و برمون پره از آدمای شایسته و …. حالا اگه یکی دو تا از گزینه ها به هر دلیل از پذیرفتن این پست سر باز زدن برید سراغ گزینه ی بعدی ! نشینید تا بیان خواستگاری ! اگه کسی ارزشش رو داره، چه اشکالی داره شما برید خواستگاریش و پای حرف ها و شرط و شروط های قانونی و منطقی و منصفانه اش هم بشینید. پست شهرداری ، پست ارزشمندی است ! مفت نفروشید تا مفت نخرن. خدا را شاهد می گیرم که جز برای رضای او و اعتلای زادگاهم و مردم فهیم و آگاه اون، حرفی نزدم و قصد و غرضی دیگری نداشتم.

حال، تو خواه از سخنم ، پند گیر و خواه ملال. همین. تمام.