شب یلدا…
جهان خورشیدی داریونی|
همزمان با رسیدن فصل زمستان ایرانیان و دیگر سرزمین های هم فرهنگ بر اساس سنتی دیرینه در شبی سرد گردهم آمده و لحظات شیرین و به یاد ماندنی را در کنار اعضای خانواده سپری می کنند.
شب آغاز زمستان به «شب چله» یا «شب یلدا» معروف و شب انقلاب زمستانی است. در تمامی سال ها انقلاب زمستانی برابر با شامگاه سی ام آذرماه و بامداد اول دی ماه است.
به باور برخی این شب برای رفع نحوست بلندترین شب سال برگزار می شود؛ اما همگان می دانند این شب همچون بسیاری از آیین ها ریشه در سنت ها و آداب و رسوم دارد .
یلدا و جشن هایی که در این شب برگزار می شود، یک سنت باستانی است و پیروان میتراییسم این آیین را از هزاران سال پیش در ایران برگزار می کردند.
در فرهنگ عاميانه‌ی مردم، شب يلدا و شب چله، شب دوستی است. شب بار عام و کارهای خيريه است. مردم ايران که اکثراً کشاورز يا دام‌دار بوده‌اند، آموخته‌اند تا سرمای زمستان را بهانه‌ای برای دورهم جمع‌شدن و جشن به پايان رساندن يک سال زراعی بدانند. ليکن در فرهنگ ادبی و رسمی کشورمان، يلدا اغلب چهره‌ی تاريک و خشن شبی طولانی است. شبی که عشاق به انتظار به سرآمدن آن هستند. طولانی و تاريک بودن يلدا استعاره‌ايست برای فراق جان‌کاه معشوق، تنهايی و انتظار وصال و گاه گيسوی سياه و بلند يار.
در این شب بر اساس یک سنت دیرینه ،دیوان حافظ به بزرگ خاندان سپرده می شود و میهمانان به ترتیب نیت کرده تفالی به آن می زنند و با زمزمه این ابیات که،
«ای حافظ شیرازی
تو محرم هر رازی
بر ما نظر اندازی قسم به قرآن مجیدی که در سینه داری…» نیت مرا بر آورده کن باعث گرمی محفل می شوند.
صحبت حکام، ظلمت شب يلدا است
نور ز خورشيد خواه بو که برآيد
یلدا یعنی یادمان باشد که زنگی آنقدر کوتاه است، که یک دقیقه بیشتر با هم بودن را باید جشن گرفت…
با سلام ….
برای ایرانیان “یلدا و چله” فقط یک واژه نیست که‌داستان تاریخ ایرانیان، شب عشق‌ایرانیان، شب‌خانواده، شب سنت‌ها، شب ارزش‌ها و قصه بیداری تا سپیده‌دم نور و روشنایی است.