عملیات کربلای پنج و یادی از شهید کوروش زارع

بهرام کرمدار|

شور و شوق و خاطره معنوی تشییع جنازه شهدای گمنام در منطقه داریون هنوز بر سر زبان ها جاریست حقیر به واسطه ماموریت اداری که در بعضی از شهرستان ها انجام وظیفه مینمایم خداوند این توفیق را به بنده عنایت نموده که دوستانی ولایتی و معنوی در این شهرستان ها برای خود ذخیره نمایم چه قبل از شروع تشییع جنازه شهداو چه بعد از آن تماس های مکرری از این دوستان داشته ام که همه آنها به واسطه تشییع جنازه با شکوه این شهدا به مردم منطقه داریون تبریک می گفتند و التماس دعا داشتند.
داشتم مطلب اصلی را فراموش می کردم راستش بعد از تشییع جنازه شهدای گمنام آنقدر تپه نورالشهداء شلوغ بود که فرصتی از نزدیک جهت عرض ادب به این شهدا برایم به وجود نیامد لذا به همراه برادران بسیج به حوزه مقاومت بسیج داریون برگشتیم حوالی اذان مغرب دوباره به تپه نور الشهدا برگشتم که تعدادی از برادران زحمتکش مشغول جمع آوری داربست ها و امکاناتی که جهت برگزاری مراسم صبح از پایین تپه به بالا آورده شده بود، بودند.

توفیقی به وجود آمد سر قبر شهدای گمنام فاتحه ای نثار نمایم، داشتم کوه های اطراف را مشاهده می کردم که کوه مشرف بر تپه نور الشهداء توجه مرا بیشتر به خود معطوف نمود و ناگهان یاد خاطره ای از دوران نوجوانی خود افتادم که یاد این خاطره مرا سر قبر شهدای گمنام زمین گیر نمود.
همان طور که دوستان منطقه داریون اطلاع دارند شهید عزیزی داریم که هفت سال گمنام بود و جسد مبارکش در قطعه شهدای گمنام تهران به خاک سپرده شده است!بله منظورم شهید کوروش زارع بود حالا نمیدانم چه سری در کار بود که زیارت قبر شهدای گمنام مرا به یاد شهید گمنام خودمان انداخت شاید فلسفه این شهدا وابستگی ایشان به یکدیگر باشد چرا که شهادت مرزو منطقه را نمیشناسد.
دوران کودکی و نوجوانی را در کنار دوستم شهید کوروش زارع سپری کردم. همیشه علاقه او به ورزش انفرادی و کوهنوردی بود حقیر نیز به ورزش فوتبال علاقه مند بودم شاید نگاه او به کوه های سر به فلک کشیده و آسمان او را به عرش ملکوت رساند حقیر نیز نگاهم پایین بود و فقط همین زمین مستطیل چمن را نگاه می کردم که هنوز هم نگاهم از این منطقه فراتر نرفته است.

مسابقات فوتبال منطقه داریون تعطیل بود و به دعوت کوروش قرار شد برنامه کوهنوردی داشته باشیم اما اینبار نظر کوروش فرق داشت گفت برویم چراغ قوه تهیه کنیم برنامه این هفته کوهنوردی شب خواهد بود! عصر روز جمعه فرا رسید به اتفاق چند نفر از دوستان مسیر “تنگه در” داریون را طی نمودیم و از همین کوه مشرف به تپه نورالشهدا عبور کردیم و پس از طی نمودن مسیر کوه های حوالی دیندارلو و کوشک مولا به سمت شیراز در حرکت بودیم دیگر مشکل تاریکی برایمان وجود نداشت چرا که هم چراغ قوه داشتیم و هم چشمانمان به تاریکی عادت کرده بود خسته و کوفته شده بودیم جایتان سبز نان تنوک خودمانی هم برده بودیم! استراحتی کردیم و با خوردن نان خالی قوت گرفتیم !

یکی از دوستان مانع ادامه پیاده روی شد کوروش هم به شوخی گفت هرکس ادامه ندهد از آب خوردن خبری نیست چرا که زحمت حمل دبه پلاستیکی پر از آب به عهده کوروش بود در همین حین شوخی دوستان گل کرد و به هم پریدیم و دبه آب از دست کوروش به پایین پرتاب شد(گویا کوروش به قولش عمل کرد!) سر دبه باز شد و همه با حسرت به آب ریخته شده به روی زمین نگاه میکردیم بالاخره نداشتن آب خوردن و اختلاف در بین دوستان موجب انصراف از ادامه کوهنوردی شد حوالی اذان صبح به سر قهوه خانه قدیم داریون رسیدیم راستش هیچکدام جرات نکردیم به منزل برگردیم در آن ساعت شب یک کمپرسی قراضه حوالی قهوه خانه پارک شده بود ساعات باقیمانده صبح را در اتاق کمپرسی گذراندیم و با چشمانی خواب آلوداز خواب بیدار شدیم و به مدرسه رفتیم و تا ظهر با شکم گرسنه سپری شد .
راستش قصدم از بیان این خاطره یادآوری عملیات کربلای پنج و رشادتهای دلیرمردان آن عملیات و سالروز شهادت شهید عزیز کوروش زارع (۱۹ دی ماه)بود که در این عملیات به فیض شهادت رسید و پس از شهادت پیکر پاکش به عنوان شهید گمنام در گلزار شهدای بهشت زهرای تهران قطعه ۲۹ ردیف ۱۰۷ شماره ۱۲ به خاک سپرده شد.

روحشان شاد و راهشان مستدام