یک فرشته در کالبد انسان…

گزارش و عکس:محمد جعفر حقیقت جو|

به نام یکتای زیبای بی نیاز…
به نام خالق عشق…
به نام فرشته هایی روی زمین درکالبد یک انسان…
به نام پدر….
به نام مادر…
به نام هرچه خوبی است…
امروز دهمین روزازفروردین یک هزاروسیصدونودوسه ساعت چهارونیم بعدازظهر…
بی اختیاربرمی خیزم،این بار مقصدم کمی دورتر از زادگاهم داریون است…
روستایی به نام کوشک مولا،بامردمی مهربان و بزرگ…

به دنبال خانه ی حاج حسین کشاورز موذن کهنسال روستا، کوچه های تنگ و پیچ درپیچ را پشت سر می گذارم با راهنمایی چندنفر ازمردم خوب خانه ی حاج حسین را می یابم.
روبه روی در ایستادم دررابه صدادرآوردم، خانمی در را باز کرد، سلام کردم درحالی که هنوز درابهام غریبه بودنم جا مانده بود سلامم را پاسخ گفت.
چند لحظه بعد متوجه شدم که ایشان دختر حاج حسین هستند به نام کبری ، قتی فهمید می خواهم با پدرش گفتگو کنم آنقدر صمیمی رفتارکرد که فراموش کردم غریبه ام با همراهی اش به سمت اتاق حاج حسین رفتم، به خاطر کهولت سن دربستربیماری بود. جلورفتم سلام کردم پای بسترش نشستم با دستهای لرزانش دستهایم را به گرمی فشرد وآرامشی درقلبم نشست…
حاج حسین مدتی می شود در بستر بیماری به سرمی برد.او متولد سال1296 است
که البته این تاریخ فقط درشناسنامه ثبت شده ودرحقیقت بالای یک قرن از عمرشان می گذرد.
وی به خاطر بیماری ازرفتن به مسجد معذوراست وازآنجا که تمام عمرش را اذان گفته بود هیئت امناء مسجد با کشیدن سیم، امکانات را برای گفتن اذان درخانه وی مهیا کرده اند.
کبری دختر حاج حسین می گوید پدرش درست به موقع اذان می گوید وهنوز نشده که کمی زودتر یا دیرتر اذان بگوید البته خودش به وقت بیدار می شود نه با زنگ ساعت ونه با هیچ چیز دیگر و بعداز گفتن اذان، مردم نماز را درمسجد اقامه می کنند.
راستش رفتم تا از حاج حسین بنویسم اما چیزی توجه مرا به خود جلب کردکه دلم نیامد نگویم.
13سال می شود که مادر کبری ازدنیا رفته است.دراین مدت کبری به پدرش رسیدگی می کند او برای پدرش همه چیزاست . به راستی چه سعادتی دردنیا و آخرت بالاتراز نیکی به والدین است که خداوند این همه به آن اشاره کرده است.
کبری یک فرشته است در کالبد یک انسان…