نوشته هاي شبانه يك داريوني/به یاد مرحوم غلامرضا درویشی/پسری که از پدر نشان دارد+عكس
نوشته شماره سه:یادش بخیر زمانهای نه خیلی دور داریون یک روحانی داشت از خانواده “درویشی”ها، به نام غلامرضا.
روحانی مهربانی که معلم هم بود و در مدارس داریون درس ” تعليمات دینی” می داد.
سالهای اخیر هر وقت به مسجد امام محمد تقی(ع) داریون می روم نام و چهره ای آشنا را می بینم. او کسی نیست جز علی درویشی فرزند مرحوم غلامرضا که در زمان مرگ پدرش کودکی بیش نبود.
او حالا با اینکه درس طلبگی نخوانده تا مانند پدر جامه روحانیت بپوشد اما به نوعی می توان گفت پا جای پدر مرحومش گذاشته و با حضور همیشگی در مسجد و نماز و دعا و… یک پای ثابت مجالس دعا و روضه خوانی است که البته خودش هم روضه خوانی می کند و صدای خوبی دارد.
با دیدن علی فرزند مرحوم غلامرضا درویشی همیشه یاد آن روحانی مهربان و دوست داشتنی در ذهنم و حتما در ذهن تمام داریونی ها زنده می شود و به سبب چنین فرزند خوبی فاتحه ای نثار آن مرحوم می کنیم.
یاد مرحوم غلامرضا درویشی همیشه زنده باد…
نکته: دل های بزرگ و احساس های بلند، عشق های زیبا و پرشکوه می آفرینند.
يادش جاودانه باد
خدا رحمتش كنه. انسان خوبي بود
ياد آقاي درويش بخير. سادهزيست بود و هميشه وسيله نقليه اش يك موتور سيكلت بود.
علی دوست و عضو هیت ما است کارش خیلی درستر از این حرفاست
پدر کو ندارد نشان از پدر تو بیگانه خوانش نخوانش پسر