آیا این کار جنایت نیست؟
محمد جعفر حقیقت جو|
امروزه اعتیاد جوانان یکی از دردهای گران جامعه محسوب می شود که بسیاری از خانواده ها را گریبان گیر شده است.
به نظر و عقیده ی محققان اعتیاد یک بیماری است نه یک جرم و نباید به افرادی که به نوعی به این درد گرفتار هستند به چشم یک جنایتکار نگاه کرد.
همه ی خانواده ها دوست دارند شخصی که در بین آنها به این درد گرفتار است به هر طریقی که شده به زندگی برگردد زیرا به نوعی نه تنها خود شخص بیمارکه همه ی افراد خانواده زجر می کشند و این امر برایشان عذاب آور است.
من نیز از نزدیک شاهد بوده ام که خانواده ای برای نجات فرزند جوانش از این گرداب خانمان سوز به هر دری که می توانستند زدند ودر آخر که همه ی راهها بی نتیجه بود طبق پیشنهاد چند نفر طی یک تماس تلفنی با مدیر یک مرکز اعتیاد او را به صورت اجباری به آن مرکز مربوطه بردند.
بعد از گذشت یک ماه این جوان نگون بخت تحویل خانواده اش داده شد به این امید که بدنش از هر گونه مواد مخدر پاک است و هزینه ای به مبلغ یک میلیون تومان بابت این یک ماه از این خانوادهدریافت کردند.
این جوان با صراحت کامل بیان می کند که در این مرکز دور هم مواد مصرف می کرده اند وهیچ گونه علامتی از ترک اعتیاد در وی دیده نمی شود و دوباره به صورت علنی مصرف می کند.
آیا این جنایت نیست؟
سوءاستفاده از خانواده هایی که حاضرند برای سلامتی یکی از اعضای بیمارخود به هر دری بزنند.
آیا این دزدی نیست؟
آیا این تمام و کمال نامردی در حق یک خانواده یا فرد بیمار نیست؟
به راستی چه کسانی این مراکز را پوشش ، یا به آنها مجوز کار می دهند؟
باغبانی پیرم که به غیر از گلها
از همه دلگیرم
کوله ام غرق غم است
آدم خوب کم است
عده ای بی خبرند
عده ای کور و کرند
عده ای هم پکرند
دلم از این همه بد میگیرد
و چه خوب آدمی میمیرد…
به نظرم بعضی مواقع خود خانواده ها هم فقط ساده ترین راه رو انتخاب میکنند و فرزندان خودشون بدون تحقیقات به مراکز ترک اعتیاد میفرسند در حالی که بسیار از این مراکز صلاحیت نگهداری افراد را ندارند و متاسفانه تو سط افراد متخصص اداره نمیشود
پس ساده ترین راه اینه قبل از فرستادن افراد معتاد به کمپ های تر ک اعتیاد از مجوز دار بودن کمپ مطمن شوند
احتما تا حالا خبرهای مبنی بر اینکه بعضی افراد حتی در این مراکز جان خودشون را از دست دادند شنیده یا خوانده ید پس حتما مراکز مجاز را انتخاب کنید
سلام
به نظر من بیشتر این کمپ ها کوچکترین کمکی به ترک معتادان نمیکنند. و هانطور که گفه شده این کمپ ها بیشتر به هدف سواستفاده و کسب پول راه اندازی میشن و اکثرشونم مجوز ندارن.
اما به نظر من یه فرد معتاد از نظر روحی اعتیاد داره و نیاز به تغییر فکر و روحیه داره و خود خانواده بهتر از هر کسی میتنونه تو این راه بهش کمک کنه نه کمپای ترک اعتیاد.. البته یه معتاد اول باید خودش اراده قوی برا ترک داشته باشه یعنی خودش واقعا بخواد ترک کنه و این وقتی اتفاق میفته که عمق زشتی و فاجعه کار خودشو بفهمه.. افراد معتاد چون معمولا با افراد هم صنف خودشون میپرنو همه هم معتاد هستند این کار براشون زشت و ننگ به حساب نمیاد پس در اولین قدم باید زشتی این کار را بهشون فهموند تا اراده ترک واسشون ایجاد بشه چون تا خودشون نخوان هیچ راهکاری جواب نمیده
غم‌هایم را دوست دارم
آنها فرزندان من هستند
بزرگشان میکنم
تا بلند شوند و
جلوی آینه دستی به سر و رویشان بکشند
آن وقت،شاید “مغ” شدند
و حرف دلشان را سر مردم خالی کردند
و یا گوش به وجود آورندگنشان را بریدند
غم‌هایم فرزندان من هستند
و نجوای لالائی شبانه آن ها
طنین “مغ” شدن است…
اقای حقیقت جو اگه امکان داره چندتا مرکز ترک اعتیاد مجوز داره نزدیک این منطقه رو هم رو سایت بگذارید اطلاع رسانی خوبی بود نکته مهمی را بیان کردید اما خوب چندتا کمپ مجوز دار هم معرفی کنید خبرتون جامع تر کامل تر بشه باتشکر
سلام
چشم پیگیری میکنم و اطلاع رسانی هم میکنم.
کسانی که معتاد می شوند افرادی سست عنصر و بی اراده یا از لحاظ اخلاقی فاسد نیستند. وجود چنین برداشت نادرستی سبب می شود که بسیاری از معتادان نتوانند درخواست كمك کنند و به خاطر اعتیادشان دچار احساس شرمساری شوند؛ کاری که هیچ نتیجه مثبتی به همراه ندارد واز این رو اقدام به ترک اعتیاد نمی کنند.
معتادان به علت احساس شرمندگی ، ترس ، خشم و عذابی که می کشند، به حمایت نیاز دارند نه به چیز دیگری که حال آنها را نسبت به خودشان بدتر کرده و آنان را مقصر کند.
واقعیت این است که اعتیاد به مواد مخدر یک بیماری جسمی است .بیماری اعتیاد منجر به بروز اختلال در فعالیت پیام رسانی در سیستم مغز می شود. اکثر معتادان به سختی حاضر می شوند به این واقعیت تن دردهند که اعتیاد نوعی بیماری است و همین امر سبب می شود تا فرد معتاد احساس خجالت و شرمندگی کرده و بیماری اعتیاد خود را انکار واز ترک اعتیاد خود سرباز زنند.
اطلاعات لازم برای شناخت کمپ های ترک اعتیاد مجاز را می توان از طریق سازمان بهزیستی شیراز با شماره تلفن 8301404 کسب نمود.
کسانی هم که شکایاتی در ارتباط با مراکز درمان اعتیاد دارند، می توانند موارد را با مراجعه حضوری به اداره درمان سوء مصرف مواد مخدر دانشگاه علوم پزشکی و یا در تماس با پیام گیر 2122225 بیان کرده و راهنمایی های لازم را دریافت نمایند.
سلام بنده تاحدی با اعتیاد و درمان آن آشنا هستم و دوست دارم کاربران فهیم داریون نما هم بدونند.
مرکز ترک اعتیاد با کمپ و همچنین انجمن های معتادین گمنام (ان -ای) باهم فرق دارند و عملکردشان بسیار متفاوت است. من به تجربه و تحقیق دریافته ام که انجمن ها که آنهاهم تحت نظر بهزیستی در مراکز بهداشت یا فرهنگسراها و پارکها تشکیل میشوند در درمان این بیماری عملکرد خوبی داشته اند برخلاف نظر استاد زارع باید بگویم این بیماری بیش از آنکه جسمانی باشد، روانی است و این افراد نیاز به روان درمانی در گروههای مشابه خود دارند . اما نکته بسیار مهم که تربری هم به آن اشاره کرده این است که معتادینی که چندسال درگیر بوده اند حتما باید به حالت عجز و درماندگی رسیده و خودشان و فقط خودشان بخواهند که از این بیماری رها شوند و داوطلبانه درمان را آغاز کنند و تا پایان عمر شارژ روانی و یا رهبری سایر بیماران یا هر اقدام نگهدارنده دیگر را ادامه دهند. اما مرکز ترگ اعتیاد که به اصطلاح خودشان سم زدایی می کنند اغلب فقط مخدر را با مخدری دیگر مثل قرص جایگزین میکنند و فرد معتاد دوباره با همان افکاربیمار برمیگردد و مدتی بعد با همان ماده یا الکل یا …شروع میکند. جلسات خانواده نارانان هم بسیار سودمند است و محل آن در داریون: خ دکتر حسابی.ک شهید قنبری .شورای حل اختلاف است.در کوشک مولا :خانه بهداشت. متاسفانه چون من آنجا زندگی نمیکنم از فعالیت این انجمن در شهرمان اطلاع ندارم ولی قطعا ادرس هایی که گفتم از فعالیت انجمن معتادین گمنام داریون اطلاع دارند و امیدوارم با همکاری خانواده همگی بخواهند و درمان شوند و آرامش و شادی و سلامتی چسم و روان مردمان شهرمان را فرابگیرد. ان شاالله
سلام ر. بذرافکن عزیز…
ممنون از توضیح و تذکرتون.
و اما
1 – حق با شماست. خودم هم بعد از ارسال این دیدگاه متوجه شدم و اصلاح می کنم که :
«…واقعیت این است که اعتیاد به مواد مخدر یک بیماری روانی و جسمی است . »
2 – من هم از فعالیت بسیار مثمر ثمر ” نارانان ” در داریون مطلعم و برخی از اعضای آن را هم کاملا می شناسم. ولی از آن جا که این گروه دوست ندارند شناخته شوند از آنان نام نمی برم. ولی این دلیل نمی شود که از آن ها تشکر نکنم و در همین جا مراتب تشکر خودم را به عنوان یک داریونی از این عزیزان اعلام می دارم. خسته نباشید عزیزان و ممنون…