ديدگاه

غرق شدن در گيرودار زندگي…

نوشته:يوسف بذرافكن|
آدمی گاهی در گیر و دار زندگی و زرق وبرق آن چنان غرق می شود که مبدا و معاد خود را فراموش می کند، از یاد می برد همانطور که روزی به دنیا آمده یک روز هم باید با تمام آمال و آرزوهای خود وداع گوید ،و آنچه را از مال دنیا کسب کرده برای دیگران بگذارد و بگذر د ،از آنچه برای آن همه ی عمر تلاش کرده است چشم بپوشد . انسان این را آن وقت بهتر می فهمد که در شب جمعه به قبرستان می رود تا از اموت خود یاد.


اینجا است که اگر انسان اهل عبرت باشد می فهمد که بر آنچه فانی است دل نباید بست و باید خود را برای سرای باقی آماده کرد ،به قول پروین : بینید این بستر و عبرت گیرید آن که را چشم حقیقت بین است ، آدمی گر چه توانگر باشد چون به این نقطه رسد مسکین است . در این دیار است که می بینی شاه و گدا آرام و بی صدا کنار هم خفته اند ، از تب وتاب افتده اند و چشم به راه حمد و اخلاص و احسان دیگران دوخته اند ،اگر چه آنها را ساکت و آرام می بینی اما اگر با دقت گوش کنی از آنان این ندا را می شنوی که می گویند : اهل دنیا برای آخرت خود کاری کنید ، توشه ای فراهم کنید ،از مزرعه ی دنیا خوشه ای بچینید که در اینجا به آن سخت محتاجید ، به قدرت و مقام و ثروت این دنیا دل نبندید و به اهل و عیال دل خوش نکنید ،یوم لا ینفع مال و لا بنون ،اما افسوس که انسان وقتی از قبرستان پا بیرون می نهد با ز هم اسیر نفس سرکش خویش و دام شیطان می شود ،عمر را به غفلت سپری می کند و سرمایه خویش را از کف می دهد ،اموات و گذشتگان خود را فراموش می کند و به دنیا و زرق و برق آن مشغول می شود تا آن روزی که می گوید: رب ارجعون لعلی اعمل صالحا فیما ترکت ( سوره مومنون آیات 99-100)خدایا مرا باز گردانید شاید در آنچه ترک کرده و کوتاهی نموده ام عمل صالحی انجام دهم  ولی پاسخ می شنود : کلا ، یعنی هرگز.

 

3 دیدگاه

  1. برای دنیایت چنان کار کن گویا تا ابد زنده هستی و برای آخرتت آن چنان تلاش کن گویا فردا می میری.

    (پیامبر اکرم (ص))

  2. مولای متقیان علی علیه السلام می فرماید: مایه های عبرت زیاد است و عبرت گیرنده اندک .

  3. باسلام خدمت استادعزیزم جناب آقای بذرافکن ،
    آدمی زمانی می تواندیاد مرگ رافراموش نکند که پایه های ایمان خودرامستحکم کندوبداندوباورکندکه خدائیَ وجود داردواورامی بیند.همانطوری که خداونددرقرآن کریم سوره علق درخطابی می فرماید:الم یعلم بان الله یری (مگرندانسته که خدااورامی بیند)ودراین صورت است که درعین حالی که به زندگی عادی خودمثل بقیه ادامه می دهدوامیدبه آینده داردولی یادمرگ همیشه بااوست وتمام زندگی او رنگ وبوی خدایی پیدامی کند .

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا