یک بازی قدیمی داریونی | هدله
جلیل زارع|
بازی- رقص زنانه که روزهای تفریح مانند سیزده به در ، اجرا می شد. تعدادی از زنان جوان بین هفت تا دوازده نفر، حلقه ای تشکیل می دادند و در حالی که دست ها را به هم داده بودند، با خم و راست شدن و بالا بردن دست ها و حرکت چرخشی دایروی، می رقصیدند و شعرهایی متناسب با حرکت خود می خواندند. چیزی که به حرکات و بازی- رقص آن ها زیبایی بیش تری می داد، لباس های بلند رنگی بود که با چارقدهای لاک پولک دوزی شده یا زری پوشیده می شد.
از جمله شعرهایی که یک گروه می خواند و گروه دیگر پاسخ می گفت، این شعر است:
“یه و یه/ یه یاری دارم
دو و دو/ دو در کنارم
سه و سه/ سیمین عذارم
چار و چار/ چاره ندارم
پنج و پنج/پنجم تو کردی
شیش و شیش/ شیشه ی شرابم
هفت و هفت/ هفت ساله دختر
هشت و هشت/هشتم تو کردی
نه و نه/ نصرت ملوسم
ده و ده/ دده ی عروسم
یازده/ درو رو پیش کن
دوازده/ مرغو رو کیش کن”
واژه نامه: “لاک: سرخ/ چارقد زری:چارقد پر زرق و برق/هشتم تو کردی:مرا سرگشته کردی/نصرت: اسم خاص/ پیش کن: ببند.این لفظ داریونی نیست اما به تدریج، وارد شعر این رقص شده است.”
*بر گرفته از “فرهنگ مردم داریون” اثر کم نظیر ادیب فرزانه جناب آقای جلال بذرافکن”
*شرح یازی: “بانو خیری بداغی”
سلام استاد عزیز
بازی زیبایی بود من هم اشعار ان را شنیده ام و به یاد دارم
مرحوم مادر بزرگم(مادر مرحوم قاسم کاشفی) در یک سیزده بدر که یادم هست انرا میخواند.
سلام آقای زارع….. ما داریانی ها هم این نوع بازی-رقص را در داریان مخصوصا در روز سیزده بدر داریم و یکی از شعرهایی را که میخوانیم این است:
ای بر بون دویدوم/ او بر بون دویدوم/ زن کاکامو ندیدوم/ سیرمه دونش دزیدوم/ هیکیش کردوم ای چیشوم/هیکیش کردوم او چیشوم/ای زن کاکای مسوم/ اسم زده ری دسوم/ می خوام برم برقصوم/ ا کله پوسی می ترسوم/ ای کله پوسی یارومه/ نومزاد پارسالومه….
و بین بندهای اون هم میگیم: گلی گلی جونوم هوی گلی/ گلی گلی جونوم هوی گلی…
سلام و ممنون …