دفترچه خاطراتهمه

کسب و کار در داریون

 یوسف بذرافکن|

شهر داریون منطقه ای حاصل خیز است که تا چند سال قبل قطب تولید گندم استان فارس بود وانواع و اقسام محصولات متنوع کشاورزی را تحویل بازار می داد .

علاوه برآن محصولات باغی همچون انگور در داریون تولید می شد . شغل مردم منطقه داریون کشاورزی است در کنار آن دامداری هم رایج است . در گذشته وضعیت اشتغال در داریون بسیارخوب بود و حتی کودکان و نوجوانان هم در اوقات فراغت وتابستان به کار اشتغال داشتند .

زنان و دختران داریونی به بافت قالی مشغول بودند . منطقه داریون را با دارقالی های آن می شناختند . زنان داریونی دختران خود را از همان زمان کودکی در کنار خود بر روی دار قالی می نشاندند و هنر و حرفه قالی بافی را به او می آموختند یکی از ملاک های انتخاب دختران برای ازواج مهارت و توانایی آنها در قالی بافی بود .

قالی ها معمولا در چهار اندازه سه گزی ، دو و گزو نیمی ، یک گزو نیمی و سه چارکی بافته می شد . قالی ها در چهار نقش عبدلی ، کشکولی ،درازی و نفر بافته می شد . قیمت قالی ها با توجه به اندازه و طرح و نقشه آن متفاوت بود . قالی بافی به داریون تنها اختصاص نداشت بلکه در تمام روستا های حومه از بردج تا ایزدخواست بافته می شد .

تقریبا همه دختران یک قالی را بعنوان جهیزیه به خانه شوهر می بردند. بازار خوب خرید و فروش قالی باعث اشتغال فراوان شده بود ، خرید و فروش پشم و نخ ، نخ ریسی و رنگرزی از جمله شغل های بودند که در کنار رونق قالی بافی رایج شده بود .

مرحوم علی هوشمند بزرگ ترین و مشهور ترین خریدار فرش در منطقه داریون بود . کمتر کسی بود که در منطقه داریون و حتی خرامه ، خیر آباد و رحمت آباد در کار قالی و قالیچه باشد و با مرحوم هوشمند سر و کار داشته نداشته باشد .

البته افرادی دیگری از جمله مرحوم حاج علی حسین زارع نیز در کار خرید و فروش فرش بودند . افرادی دیگری هم بودند که به کار دلالی و خرید و فروش فرش در سطح پائین تر بودند .

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا