28 مرداد ماه سالروز شهادت شهید غلامرضا زارع

از یکی از همرزمان شهید شنیدم که می گفت:

« اواخر خدمت غلامرضا، گذرمان به مکانی به نام پایگاه محمد شاه در منطقه ی کردستان افتاد. در حین عبور از آن جا، غلامرضا از حرکت باز ایستاد و گوشه ای نشست. ما از او جلو افتادیم. ولی وقتی تاخیر او طولانی شد، نگرانش شدیم و به سویش برگشتیم. گوشه ای نشسته بود و اشک می ریخت. علت را جویا شدیم. فکر کردیم خدای ناکرده اتفاق ناگواری برای خانواده اش رخ داده است. ولی او وقتی اصرار ما را دید، پرده از یک راز درونی خود برداشت و گفت: « من در همین جا شهید می شوم. این را در خواب دیده ام.»

… و همین اتفاق هم رخ داد. وقتی غلامرضا پس از چهار ماه دوری از خانواده در تاریخ بیست و هشتم مرداد سال ۱۳۶۲ آماده ی رفتن به مرخصی بود، برای امضای نهایی برگ مرخصی به سراغ فرمانده رفت. فرمانده گفت که شرط امضای برگه ی مرخصی تو، شرکت در عملیات امروز است.

غلامرضا به جای آمدن نزد خانواده، راهی منطقه ی عملیاتی شد. عملیات به خوبی اجرا گردید. رزمندگان، پیروز میدان شدند. اما هنگام برگشت، درست در همان جایی که او را در حال گریه دیدیم و می گفت خواب شهادتش را در آن مکان دیده است، ماشین آنان با تله ی انفجاری مین گذاری شده، برخورد کرده و همه سرنشینان آن مجروح و یا شهید شدند.
غلامرضا، دچار موج انفجار و ضربه ی مغزی شد و ساعتی بعد با چرخ بال(هلی کوپتر) به بیمارستان مهاباد انتقال یافت و در بیمارستان به ندای حق، لبیک گفته، جان به جان آفرین تسلیم کرد تا از فرش بر عرش صعود کرده و در ملکوت اعلا سیر نماید و در آن جا نظر کند به وجه الله.

… چند روز بعد، روز پنج شنبه سوم شهریور ماه سال ۱۳۶۲ این شهید بزرگوار بر روی دستان مردم خون گرم و شهید پرور منطقه ی داریون، تشییع و در گلزار شهدای داریون در مجاورت حرم مطهر امامزاده ابراهیم (ع) به خاک سپرده شد و برای همیشه آرام گرفت.

چند ماه پس از شهادت غلامرضا، سومین فرزند او نیز به دنیا آمد و نام غلامرضا (نام پدر شهیدش) را بر او گذاشتند. تا جای پدر را در این کره ی خاکی پر کند و غلام شاه خراسان باشد.

روحش شاد و یادش گرامی باد …

با سلام در این شب جمعه به یاد این شهید بزرگوار مراسم دعای روح بخش کمیل در مسجد امام محمد تقی علیه السلام داریون برگزار شد . روحش شاد . یادش گرامی . راهش پایدار .