یادمان نرود زندگی رفتگر، خش خش جاروست !| این شب ها، به فکر آن ها نیز باشیم‌

جلیل زارع|

افراد زیادی از جمعیت شهر به خواب رفته اند. شهر در سکوتی کامل فرو رفته و تنها صدای جاروی رفتگرها که به آرامی در کوچه و خیابان‌ها به حرکت در آمده است، شنیده می‌شود. کارگران شهرداری، زباله ها را جمع آوری می‌کنند تا خودروها آن ها را برای دفن کردن از شهر بیرون ببرند.

حالا که این عزیزان، بی هیچ گلایه‌ای سختی رفت و روب خیابان‌ها را به جان می‌خرند، بهتر این است ما نیز به عنوان یک شهروند، سعی کنیم تا با تحمل کمی سختی، زباله ها را در کوچه و خیابان رها نکنیم تا هم کسی را آزرده خاطر نکرده باشیم و هم رضایت خادمان شهر را فراهم نماییم.

چند روز دیگر ماه محرم فرا می رسد.ظروف و لیوان های یک بار مصرف و پلاستیکی غذا و نوشیدنی و …..در تکایا و مساجد وحتی ایستگاه‌های صلواتی شهر هم زمان با فرارسیدن ده ی اول ماه محرم، توزیع می‌شود و پس از مصرف، بیش تر در اطراف محل‌های برگزاری مراسم رها می‌شود.

همه ساله به صورت خود جوش در هر کوی و برزن، افزون بر مساجد و تکایا دسته های عزاداری در هر کوی و برزن به راه می افتند. مبالغی نیز توسط خیرین محل ،برای برگزاری مراسم عزاداری و رسم دیرینه ی پذیرایی از عزاداران، هزینه می شود تا همه مردم در این روزها و این شب‌ها، به سوگ بنشینند.

شاید برخی از ما، هیچ گاه به زحماتی که برای جمع آوری، حمل و دفن این نوع زباله‌ها توسط کارگران شهرداری کشیده می‌شود، فکر نمی کنیم!یک لحظه بیندیشیم که شاید رفتگران شهرداری با دیدن وضعیت خیابان‌ها و محل‌های برگزاری مراسم عزاداری و یاد کردن از زحمتی که باید فردای این مراسم متحمل شوند، خم به ابرو بیاورند، هرچند که آن ها هم برای این که در ثواب برگزاری مراسم شریک باشند، چیزی نمی‌گویند !

بنابراین شایسته است، افرادی که در مناسبت‌های مختلف به توزیع شربت و شیرینی در بین شهروندان اقدام می‌کنند، برای حفظ نظافت شهر و جلوگیری از نازیبا شدن آن، تعدادی کیسه ی زباله در مقابل منازل و یا واحدهای صنفی خود قرار دهند تا شهروندان پس از پذیرایی، ظروف خالی خود را در کیسه های زباله بریزند.

شهرداری نیز بهتر است با اختصاص کیسه های زباله به متولیان برپا کننده‌ی مراسم در این امر مهم آن هارا یاری نماید.تا آنان نیز با حفظ نظافت و زیبایی شهر، شهرداری را در ارایه‌ی خدمات بهتر و ارزنده‌تر به شهروندان یاری کنند.

بسیاری از شهروندان ظروف یکبار مصرف خود را در هرجایی رها می‌کنند که این مساله باعث می‌شود بخش‌های زیادی از این نوع زباله‌ در کنار منازل و پیاده روها و خیابان‌ها پخش شود.

سطح شهر پس از برگزاری مراسم‌ خاص ، نازیبا می‌شود، چرا که ظروف یکبار مصرف شهر را قبضه می‌کند و کار رفتگران در این ایام چندین برابر می‌شود.

مردم باید در برگزاری این مراسم ، پاکیزگی و نظم چهره‌ی شهر که نشانه ی ایمان است، را نیز حفظ کنند.

پس بیایید هنگامی که پس از اتمام مراسم به خانه های خود باز می گردیم،به این بیندیشیم که نیمه‌های شب که همه به خانه می روند. خیابان‌های شهر از لیوان‌های یکبار مصرف و ظروف خالی نذری پر شده بود و جالب این که فردای آن شب صبح زود خبری از آن همه زباله نیست و چهره شهر دوباره طراوت و زیبایی خود را باز یافته است، یادمان نرود زندگی رفتگر، خش خش جاروست و اگر فرصتی برایش باقی بماند نفسی می‌کشد، استراحتی می‌کند و حاصل زحمتش را به خانه می‌برد‌، این شب ها به فکر آن ها نیز باشیم‌.

متاسفانه رعایت نشدن فرهنگ و حقوق شهروندی از سوی گروهی از مردم، هزینه‌های نگهداشت شهر را افزایش می‌دهد.

بد نیست بدانیم: چند ماه پیش در هلند در منطقه زی لاند مردی که سیب نیمه خورده را از ماشین بیرون پرت کرده بود به دوهزار و دویست یورو جریمه محکوم شد و تلویزیون آن جا نیز این صحنه را ده ها بار نشان داد! در آن جا اگر مجرم، پول هم نداشته باشد و ندهد باید به زندان می رود!

بیایید با یک حساب دو دو تا چهار تا ببینیم: دوهزار و دویست یورو، چند تومان می شود!؟
بعد نتیجه گیری کنیم که: ایرانی هایی که در کوچه و خیابان، زباله و آشغال می ریزند و جریمه نمی شوند، در روز چند کاسب هستند!؟