دفترچه خاطرات؛یک عکس یک خاطره…

شهید کورش هوشمند در اوایل انقلاب پدرش را از دست داد او با مادر در خانه پدری زندگی می کرد او پسر عمه مادرم بود چند سال بعد از فوت پدر مادرش هم از دست داد کورش بسیار به مادرش علاقه داشت فقدان مادر برای او بسیار سخت و ناگوار بود یک روز من درمنزلشان د فتر ی را دیدم که دفترچه خا طرات شهید هوشمند بود او در قسمتی از دفترچه در رابطه با فوت مادر نوشته بود وقتی که من در کوچه کودکی رامیبینم که دست در دست مادر از کوچه عبور میکند قلبم فرو میریزد دلم میشکند بغض گلویم را می فشارد چند سال بعد او به خدمت سربازی اعزام شد و در کمیته انقلاب اسلامی به خدمت سربازی مشغول شد کورش بسیار به خانواده ماعلاقه داشت ما نیز او را بسیار دوست می داشتیم یک روز مادر خیلی دلتنگ او شده بود ان روز مادر همه اش میگفت نمدانیم الان کورش کجا است کاش نامه ای می داد تا ما از حال و روزش با خبر شویم مادر در خانه مشغو ل قالی بافی بود او در حیاط خانه دار قالی را به پا کرده بود برای ان که افتاب اذیت نکند یک پرده در جلو کارگاه قالی بافی اویزان کرده بود من ان روز در کوچه نشسته بودم و سر کوچه را نگاه میکردم که یک دفعه یک نفر از پشت چشمهایم را گرفت نفهمیدم او کیست او دستش را که برداشت دیدم که شهید هوشمند است او گفت چیزی نگو ما به اتفاق هم وارد خانه شدیم او پشت ان پرده ایستاد یک دفعه مادر دوباره گفت خدا کند کورش زود تر نامه ای بدهد با شنیدن این حرف مادر من دیگر تحمل نکردم وشروع به خندیدن کردم یک دفعه شهید هوشمند با خنده گفت دیگر نامه احتیاج ندارد وخودش این جاست مادر وهمه خوشحال شدیم ومادر شروع به پخت غذا کرد و ما ان روز نهار را باهم بودیم وبسیار به ما خوش گذشت شهید هوشمند وقتی که از مریوان به سمت محل شهادتش که تنگه مرصاد بوده می رفته به گفته دوستانش که بعدا تعریف کرده بودند همهاش این ترانه را زمزمه میکرده که ای ساربان اهسته ران ارام جانم میرود وان دل که با خود داشتم با دل ستانم میرود من خود به چشم خو یشتن دیدم که جانم میرود . روحش شاد یادش گرامی